Na mijn triatlonavontuur is het nu weer een en al duatlon. Met nog 3 weken te gaan voor het WK te Canada wou ik mijn conditie gisteren grondig testen. De GP te Calais (FRA) moest ook uitwijzen of ik de omschakeling naar het kortere werk goed heb verteerd. Met de gekende atleten stonden we aan de start voor een sprintwedstrijd (5/20/2,5)Vanbij de start werd er erg hard gelopen en al snel vormde er zich een kopgroep met Jurgen Dereere, Lino Barruncho, Augusto Gomez, Benny Vansteelant, Laurent Gallinier en ik. Met deze atleten liepen we dan ook de eerste wissel binnen.
Eenmaal op de fiets trachtten Dereere, Gallinier en ik het tempo te onderhouden. Al snel kwamen er twee achterliggende groepjes aansluiten en viel het stil. Zoals verwacht werd er niet echt door gereden en ook serieuze aanvalspogingen volgden er niet. Zo reden we met een kleine 20 atleten de tweede wissel binnen.
Na wat duw- en trekwerk kwam ik als eerste de wissel buiten. Het tweede looponderdeel werd een echt steekspel tussen Dereere, Vansteelant, Aernouts, Barruncho en ik. Op een kleine kilometer van de meet versnelde ik waardoor de groep helemaal uiteen viel, enkel ploeggenoot Dereere kon het tempo volgen. Toen deze wat later het tempo nog eens bruusk de hoogte in joeg moest ook ik passen. Tevreden liep ik op 2 seconden van Jurgen over de eindstreep.
