Het afgelopen weekend verscheen ik aan de start van de europabeker in Brno, Tsjechie. We reisden op vrijdag af met een jeugdploeg en enkele beloften onder begeleiding van topsportschooltrainer Kurt Lobbestael. De stemming was goed, de wedstrijden van de jeugdploeg verliepen onder een stralende zon en leverden al enkele medailles op, ik kreeg dus ook veel zin in mijn eigen race.
Zondag was het stralende zonnetje wel weer verdwenen en was er wederom regen voorzien. Mijn ambitie bleef echter intact en ik zag de race eigenlijk helemaal zitten.
De pontonstart werd vervangen door een start in het water, al moesten we tot aan de start wel het ponton vasthouden met 1hand. Het was zo weer eens iets anders, en de start zelf was helemaal chaos. Nadat de speaker afriep "two minutes before the start" besloot het rechtse deel van het startersveld om toch maar van start te gaan. Verwarring allom aan de linkerzijde van de ponton waardat ik me bevond, en ik besloot om ook maar te vertrekken.
Geen start volgens het boekje, maar uiteindelijk was toch iedereen weg… en dan kwam dus de 1500meter wringen. In zo’n wedstrijd blijft het de ganse wedstrijd knokken voor je positie, je plek bij het passeren van de boeien, en zelfs bij het verlaten van het water is het drummen. Maar al bij al gaat me dit eigenlijk wel goed af en ik sta meestal wel mijn mannetje. Ook nu werkte ik een goed zwemnummer af en kwam ik aan land op een halve minuut van de kop van de wedstrijd.
Ik had dit al gauw in de mot, want ik zag een hele reeks atleten die ik meestal niet zo vroeg in de wedstrijd tegenkom. Ik deed een vlotte wissel en sprong mijn fiets op.
Tot hier verliep alles prima, eigenlijk meer dan prima want ik zat in de staart van de kopgroep. Iets wat me voordien nog nooit direct na het zwemmen overkomen is op een internationale wedstrijd.
Super dus! Al duurde dit niet lang, ik kreeg het van bij het begin verschrikkelijk zwaar en hing constant aan de rekker. Na de eerste ronde bij de doorkomst gebeurde er (niet onverwacht) een valpartij in de wisselzone.
De wisselzonde was gelegen op een verhoogde "ramp" waardat we dus iedere ronde over moesten rijden. Op zich een mooie constructie, ware het niet dat deze spekglad werd in de regen. Er gingen er daar dus twee tegen de vlakte, ik moest wat vertragen, kwam daardoor nog meer aan de rekker te hangen en moest lossen…
Ik kon de aansluiting niet meer maken en werd al snel bijgebeend door een tweede groep. Ook hier kon ik me maar moeilijk handhaven en toen ook deze groep brak moest ik weeral passen.
Extreem deprimerend en niet normaal.
Toen deed ik iets waar ik nu eigenlijk nog altijd spijt van heb. Ik besliste om er de brui aan te geven. Ik had de voorbije dagen wat last van keel, neus en longen en had nu het idee dat ik abnormaal slecht bezig was. Ik zag het eventjes niet meer zitten en droop zwaar ontgoocheld af. Het enige wat ik na een warme douche nog kon doen was supporteren voor de andere belgen in de race. Al verminderde de ontgoocheling er niet op.
Ondertussen probeer ik de ontgoocheling van me af te zetten door me volop te concentreren op mijn volgende doel, het wk voor beloften in Vancouver!
