Het ITU Wereldkampioenschap duatlon lange afstand vond zondag plaats in Geel. De datum was voor mij ideaal, want ik kon de voorbereiding in de vakantie afwerken. Na de Grand Prix in Beauvais kon ik 5 weken specifieke voorbereiding afwerken. De eerste 3 werden een hoogtestage met Joerie Vansteelant in Font Romeu. Daar hebben we goed kunnen trainen en rusten, en omdat ik veel met Joerie trainde moest ik niet bang zijn te weinig of te rustig te trainen. Twee weken voor de wedstrijd kwam ik naar huis om af te bouwen naar de wedstrijd toe. Dat was meer dan nodig want de laatste dagen op hoogte begon ik (misschien iets te veel) vermoeid te geraken.
Ik wist niet goed wat ik van de wedstrijd moest verwachten. Nooit eerder deed ik mee aan een wereldkampioenschap en op de lange afstand heb ik ook nog niet zo veel ervaring. M’n beste ervaring was de powerman in Horst waar ik 4de werd. Een powerman is natuurlijk geen WK dus leek een top 10 mij een mooie ambitie.
Tijdens de wedstrijd was ik van plan om maar met 1 iemand rekening te houden en dat was mezelf. Ik wilde me door niemand laten opjagen en vooral tot aan de 2de helft van het fietsen geen nodeloze energie verspillen. De prijzen worden (zeker in zo’n lange afstand) maar aan de meet verdeeld.
Het eerste lopen werkte ik af op een veilig tempo zonder in het rood te gaan, maar had er geen zo’n goed gevoel bij. Het leek me geen topdag te worden. Toch maakte ik me geen zorgen en deed rustig verder.
Blij dat de 18km erop zaten liep ik samen met een 12-tal concurrenten de wisselzone binnen rond de 12de plaats. Koplopers Joerie Vansteelant, Bart Aernouts en Lino Barruncho hadden ondertussen 3 minuten voorsprong.
Op de fiets was het wat zoeken tot iedereen z’n plaats had gevonden. We reden namelijk met een 12 tal atleten rond elkaar en moesten 10 meter afstand houden. Ik zocht een plaats tussen de andere atleten waar het tempo me goed leek. (hard genoeg, maar niet “in het rood”). Gedurende het fietsen wisselden de plaatsen wat en vielen er een paar atleten stil. Ik probeerde genoeg te eten en te drinken en vooral mijn tempo te houden. De groep viel stilaan meer en meer uiteen. De lange stukken tegen wind begonnen ook steeds zwaarder door te wegen. Iedere trap bleef pijn doen in de benen en ik bleef zeggen tegen mezelf dat ik daar gewoon niet moest aan denken.
Toen Wim Nieuwkerk me in de laatste 20km voorbij kwam kreeg mijn moraal het wat lastig. Ik was op de Memorial in Torhout stilgevallen en had hem toen tot mijn grote spijt moeten laten voorgaan. Deze keer wilde ik dus graag voor hem eindigen.
Ik volgde een tijdje z’n tempo, maar had de indruk dat ik zo te snel zou verzuren. Ik zocht dus weer mijn eigen tempo en zou wel zien waar ik uitkwam.
Ik wisselde op een 10de plaats met Oliver Mott in mijn zog. Op de voorgangers had ik iets minder dan een minuut achterstand. Ik wou dus vooral die 10de plaats veilig stellen en Mott achter me houden. Het begin liep uiteraard wat vierkant maar ik vond vrij snel een mooi ritme wat voor Mott te snel bleek te gaan. Ik bleef doorbijten en kon aan het keerpunt zien dat ik nog heel wat goed te maken had. Pas halfweg het laatste lopen begon ik te beseffen dat ik niet alleen aan een 10de plaats moest denken maar dat ik wel degelijk heel dicht bij de voorgangers was gekomen. Reden te meer om nog wat harder door te bijten en niet te verzwakken. Toen ik in het begin van de laatste ronde Koen Maris passeerde en even later ook Wim Nieuwkerk kon bijhalen zag ik het weer helemaal zitten. Ik kon uiteindelijk 4 atleten inhalen en eindigde zo op de 6de plaats.
Joerie was ondertussen wereldkampioen geworden met 4 minuten voorsprong op Bart Aernouts en 6min.30 op de Portugees Lino Barruncho.
De top 10 werd verder:
4: Anthony Le Duey (Fra)
5: Justin Hurd (USA)
6: Coddens Kris (BEL)
7: Pascal Schuler (USA)
8: Koen Maris (BEL)
9: Oliver Mott (GBR)
10: Wim Nieuwkerk (NED)
Voor mij was het dus zelf wat verassend dat ik nog zo ver kon terugkomen, en het drong dan ook niet onmiddellijk tot me door, ik had op de fiets namelijk wat moed verloren op het einde, en was pas in het laatste kwartier van mijn wedstrijd van plaats 10 naar 6 opgeschoven.
Misschien had ik in het eerste lopen toch iets harder kunnen gaan aangezien ik op het einde nog de snelste looptijd kon neerzetten. Maar ik vrees eerder dat 1 minuut sneller in het eerste lopen me veel meer minuten zouden kosten in het laatste lopen.
Nu ga ik eerst even uitblazen van de wedstrijd om dan terug wat aan de snelheid te werken voor de korte afstand. De belangrijkste wedstrijden zijn nu nog de laatste Franse GP in Nancy op 14 september en misschien het WK korte afstand in Rimini (Italië) als ik daar een selectie voor krijg. Als ik er zin in heb doe ik tussendoor misschien nog de recreatieve wedstrijd in Halle of Waardamme mee.
Sportieve groeten, Kris
(http://sporter.topsporters.net/coddensk )
