De Belgen waren met een ruime delegatie aanwezig op het WK triatlon in Auckland. Een verslagje van de verschillende wedstrijden werd ons ingezonden door Peter Croes!
Het waren zware dagen voor de triatlonliefhebber, zowel voor diegen die in actie moesten
komen als voor hun supporters. Een week na de hoogmis in Hawaii organiseerde de ITU
hun tweede belangrijkste event op de Olympische afstand. The Grand Final van de World
Championship Series vond dit jaar plaats in Auckland, Nieuw-Zeeland. En dat betekende
opnieuw nachtwerk voor de fans in België.
6 belgen stonden aan de start in verscheidene Elitereeksen, en niet zonder ambities.
Onze twee Olympiërs trokken naar de andere kant van de wereld om een kers op hun
mooie taart te zetten. Voor Katrien Verstuyft die reeds vrijdagnacht aan de bak kwam
verliep alles zoals gewenst tot ze verkeerd schakelde en de ketting hierbij van het tandwiel
liep. Manueel heeft ze deze er terug opgelegd en eenzaam verder gestreden. Maar een
ronde verder blokkeerde haar ketting ook nog eens waardoor ze onzacht in aanraking
kwam met het asfalt met als gevolg een DNF achter haar naam. Toch kan onze Belgische
kampioene terugkijken op een prachtseizoen met doorbraak op internationaal niveau. De
strijd bleef spannende verder gaan want de Wereldtitel moest hier nog verdeeld worden.
Een strijd tussen Lisa Norden, die ʻs ochtends pas uit het ziekenhuis kwam na een
voedselvergiftiging, en Erin Densham hebben we niet gekregen. Ook Erin was al enkele
dagen niet optimaal en moest tevergeefs de strijd staken tijdens het fietsen.
De overwinning ging naar Anna Haug die nog net Gwen Jorgensen kon afhouden die van
ver uit de achtergrond terugkwam. Barbara Riveros vervolledigde het podium.
Bij de Elite Heren ging ook Simon de Cuyper voor de laatste maal dit seizoen de strijd met
de allergrootsten. Hij kende reeds vooraf pech aangezien de weersomstandigheden totaal
het tegenovergestelde waren om er het beste uit te halen. De regen viel met bakken naar
beneden en de watertemperatuur lag op slechts 14,5°C. Aan de eerste boei was op de
beelden goed te merken hoe hij zware klappen te verduren kreeg en op achtervolgen werd
aangewezen. Solo stapte hij op de fiets en moest achteraf hierin de strijd staken. Ook hij
kan terugkijken op een uitstekend seizoen en een grote stap vooruit met onder andere een
overwinning in de Wereldbekermanche in Huatulco, topresultaten in de World Series,
deelname aan de Olympische Spelen en een Belgische titel.
Jonathan Brownlee nam het op tegen Javier Gomez voor de wereldtitel. Jonathan die aan
de leiding stond in het klassement kwam al met 30” voorsprong uit het koude water,
samen met zijn trainingsmakker Richard Varga (Slowakije). Samen reden ze enkele
ronden op kop, maar konden de grote groep niet afhouden. Vele toppers moesten de strijd
staken door de barre omstandigheden in combinatie met het loodzware parcours (24
hellingen in totaal). Gomez probeerde aan te vallen maar werd steeds gecounterd door de
jonge Britten. Uiteindelijk kon Kris Gemmel in de laatste wedstrijd van zijn carrière
ontsnappen en met een bonus van 1minuut aan het lopen beginnen.
Al gauw kregen we een spannende en prachtge strijd tussen Brownlee en Gomez. Het
was die laatste die de het laken naar zich toe trok. Maar om aanspraak te maken op de
wereldtitel moest hij 3 plaatsen of meer voor Jonathan eindigen.
Olympisch Kampioen Alistair Brownlee kwam niet in actie, hij werd nog maar 2 weken
geleden geopereerd nadat hij stevige pijn kreeg in zijn maagstreek vlak voor hij het
vliegtuig naar Zuid-Amerika opstapte. Hij is met succes geopereerd aan zijn appendix.
Charlotte Deldaele streed voor een 2e keer op een WK bij de juniores mee. Na een goed
zwemnummer bleef ze attent in de 2e grote groep. Ine Couckuyt had zelf meer verwacht
van het gevecht in het water, maar raasde als een bezetene door op de fiets om zelf met 3
andere atletes de achtervolgende groep te vormen. Zelf deed ze veel kopwerk, maar
moest het niet echt bekopen tijdens het lopen. Als 17e stormde ze over de finishlijn als
eerstejaar junior. Charlotte bevestigde haar goede lopen en kwam 3 plaatsen verder over
de streep. Een resultaat dat in de lijn van stevige verwachtingen lag. Proficiat.
Bij de junioren heren mochten we vuurwerk verwachten. Het niveau in deze categorie is in
de laatste jaren fel gestegen en een correcte waardemeter voor potentiële kampioenen.
Zowel Christophe de Keyser als Jelle Geens beaamden een top-10, maar ook zij moesten
strijden in heroïsche omstandigheden. Christophe kende een stevig zwemnummer en kon
wat krachten sparen op de fiets. Jelle maakte deel uit van de hergroepering die plaats
vond en kon hoopte net als onze Waalse atleet dat het zware parcours zijn tol zou eisen
bij de concurrentie. Als doorwinterde Flandriens, whatʼs in a name, schoten ze het
loopparcours op en Christophe kon een schitterende 12e plaats uit de brand slepen. Jelle
kwam ongeveer 25” later als 13e over de meet.
