Eerder vandaag werden al races gehouden om de tien atleten te bepalen die in de finales mochten strijden. De finale bestond uit drie korte heats, waarbij de onderdelen in wisselende volgorde werden uitgevoerd: de eerste heat ging over 200 meter zwemmen, 4 kilometer fietsen en 1 kilometer hardlopen, terwijl de tweede heat dezelfde afstanden kende maar dan in de volgorde lopen-fietsen-zwemmen. De derde heat, waarbij atleten van start gingen volgens de tijdverschillen die in de eerste twee finale-heats waren ontstaan, werd er weer ‘gewoon’ gezwommen, gefietst en gelopen in de juiste volgorde.
De vrouwen die waren doorgedrongen tot de finale waren de Italiaanse Ilaria Zane, Amerikaanse Gina Sereno, Duitse Lena Meissner, Britse Beth Potter, Hongaarse Zsanett Bragmayer, Duitse Anabel Knoll, Spaanse Anna Godoy en Italiaanse Luisa Iogna-Prat. De Nederlandse Barbara de Koning was eerder uitgeschakeld in de kwalificatierondes.
Heat 1
De eerste heat werd het zwemonderdeel aangevoerd door Bragmayer en Gadoy, maar grote verschillen ontstonden er logischerwijs niet; alle dames kwamen binnen acht seconden van elkaar uit het water. Toch waren de verschillen groot genoeg om het lastig te maken voor Iogna-Prat en Sereno, die de aansluiting op de fiets niet vonden en zo op achterstand kwamen te rijden. De overige zes dames reden weg met een wattage van ruim vijf watt per kilo. Op de fiets bleef de groep intact, maar tijdens de run was het meteen Potter die veel harder liep en zo eenvoudig naar de overwinning ging. Meissner kwam als tweede binnen, 15 seconden na Potter, en Knoll als derde.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Heat 2
De tweede heat begon zoals de eerste eindigde; Potter liep direct bij iedereen weg en haalde daarmee de spanning uit de wedstrijd. De Duitse dames – Meissner en Knoll – konden nog het beste volgen, maar gaven al meer dan tien seconden toe; een gat dat op de fiets niet meer bleek te dichten. Integendeel; ondanks dat er achter Potter een groepje vormde, was het de Britse die haar voorsprong met nog een paar seconden vergrootte. In het water veranderde er niks aan die situatie en dus pakte Potter ook de overwinning in Heat 2. Haar voorsprong in aanloop naar de beslissende heat, bedroeg al twee minuten.
Tekst gaat verder onder afbeelding
Heat 3
Doordat de dames in heat 3 van start gingen op basis van de tijdverschillen, was de spanning hier al helemaal volledig verdwenen. Er werd nog wel gestreden om de overige twee medailles, maar de gouden lag logischerwijs klaar voor Potter. Toen zij haar overwinning vierde, moesten de overige dames nog bijna hun volledige looponderdeel afwerken. Het zilver was uiteindelijk voor Meissner en het brons voor Knoll.
