Ook Robin Schuermans ging in Hosingen volop de strijd aan met Whytic Priem en Donavan Leyn (lees hier het wedstrijdverslag van Donny) bij de beloften. En zijn alter ego Bientje schreef alweer een prachtig verslag neer. Geniet mee: “Zondag 10 mei stond al een tijdje in Bientjes agenda aangeduid. Het BK Long Distance Duatlon (10-60-10km) te Hosingen (Lux). Maar door een aanslepende scheenbeenvliesblessure die weer lichtjes kwam kietelen werd het idee om aan de kant te ‘supporteren’ (lees: uitjouwen) voor mijn rivalen zeer realistisch. Maar met de conditie die ik had en dit totaal niet op Bientjes lijf geschreven, maar toch prachtig parcours, kon ik niet anders dan mij inschrijven.”
“Het is altijd leuk als er wat toppers aan de start stonden vond Bientje (Lollertjez). De hele voormiddag probeerden Donavan (de kleine mannetje) en ik om Priem (de andere kleine mannetje) mentaal te kraken. Maar ik vond dan ook echt dat hij er wat bleekjes en zwaarder uitzag dan anders. Hij rook ook niet zo fris, maar bon uiteindelijk bleek dit niet veel te helpen. Priems zelfvertrouwen was groot, net zoals Dona’s. Zo erg dat zelfs de grote Bientje wat onzeker werd. Maar toen de startposities ingenomen werden zette ik mij toch op de eerste rij onder het moto: iedere voorsprong die ik gratis kan nemen, is binnen. Zo nam Beestig Bientje wederom de kopstart, de kans dat de affiche van volgend jaar een prachtexemplaar wordt, is dus groot.
Het parcours was fabelachtig zwaar maar wel prachtig. In tegenstelling tot zijn concurrenten is Bientje wel groot, gespierd en in het bezit van een zware hersenmassa. Waarschijnlijk de reden waarom Priem met een kleine voorsprong aan het fietsen kon beginnen. Dona kwam net achter mij. Zoals het hoort. Het normale scenario verloopt dan zo: Priem rijdt weg, Dona haalt mij in en zij strijden voor de zege. Maar deze keer niet. Priem reed niet weg, integendeel. Dona kwam wel bij mij maar kreeg dan een teken van God dat hij niet gemaakt is voor sport: een platte band. Even serieus, dit vond ik enorm erg, zowel voor hem als voor de spanning van de wedstrijd. Want het ging verdorie een zinderende finale worden op die manier.
In de laatste fietsronde werd ik even virtueel BK u23. Maar op de laatste beklimming schudde Priem mij los. Ik kon het tempo simpelweg nog niet volgen. (volgend jaar kletsek u op 6 minuten k?). Ik weerde mij tot krampens toe, maar de vogel was gaan vliegen. Op het eerste trapje na de wisselzone kreeg ik krampen van mijn tenen tot in mijn kin. En dat mag vrij letterlijk genomen worden. Lolz niet zo lolz. Nog 10 loopkilometers te gaan met als doel: blijven lopen, top 30 en 2e u23 finishen. Dit lukte. Zelfs met deze vierde 2e plaats van het seizoen ben ik enorm gelukkig.
Ik wil deze redelijk serieuze blog afsluiten met een respectwoordje voor Dona die de wedstrijd toch finishte door zijn band af te plakken met plakband en verder te rijden op 3bar. Eindelijk een niet DNF! En aan Carfl die verdorie een sterke wedstrijd aflegde en 105e werd.
Ook dit moet nog gezegd worden: Priem, bestel maar al een pakje zonder driekleur voor volgend jaar want dan zal Bientje BK worden. K?”
Lees hier de originele blog van Bientje.
Foto: Energy Team Zuidwest
