Heel veel namen kwamen er in de diverse voorbeschouwingen voorbij, maar eigenlijk niemand noemde Casper Stornes als mogelijke winnaar van het WK Ironman Nice. De Noor heeft in een prachtig rechtstreeks duel afgerekend met zijn landgenoten en trainingsmaatjes Gustav Iden en Kristian Blummenfelt, en liep daardoor naar een ongekende en misschien zelfs historische WK Ironman winst.

De wedstrijd kende de hele dag een opvallend spannend verloop, waarbij atleten elkaar vooraan de wedstrijd meer dan eens afwisselden. Tijdens het zwemmen werd de wedstrijd al meteen hard gemaakt door een aantal Short Distance specialisten zoals Jamie Riddle, Marten van Riel en Jonas Schomburg, al was het uiteindelijk Andrea Salvisberg die met een tijd van 45:11 minuut niet alleen als eerste uit het water klom, maar ook meteen het zwemparcoursrecord verbeterde. Ondanks die snelle tijd kreeg hij dus mannen als Schomburg, Riddle, Van Riel, Finn Grosse-Freese, Sven Thalmann, Jan Stratmann, Antonio Benito Lopez, Wilhelm Hirsch, Mattia Ceccarelli, Casper Stornes en Kieran Lindars mee.

Sam Laidlow vroeg in de problemen

Grootste afwezige was Sam Laidlow, die aanvankelijk goed meezwom, maar om onduidelijke redenen ineens stil ging liggen in het water. Na een tijdje rust gepakt te hebben en zelfs even terug naar de kust te zwemmen, haakte hij toch weer aan in een groep, maar dat kostte hem zeker twee minuten. Toen hij uit het water kwam, zag hij er gesloopt uit.

De kopgroep was toen dus al aan het fietsen begonnen en op redelijk korte afstand volgde een tweede groep met meerdere überbikers als Magnus Ditlev, Kristian Blummenfelt en Rudy von Berg. Verder van achteren kwamen onder andere Gustav Iden en Patrick Lange op twee minuten achterstand uit het water. Iden zou snel naar voren rijden, terwijl Lange gedurende de dag alleen maar meer achterstand zou oplopen en een totale off-day beleefde.

Van Riel, Riddle en Schomburg maken wedstrijd hard

Al vroeg tijdens het fietsen ontstond een kopgroep met Van Riel, Riddle en Schomburg en die drie zouden ook lang bij elkaar blijven. Ook na de beklimming van de Col de l’Ecre ging het trio nog aan de leiding, maar achter hen was toen een groep met Blummenfelt, een sterk naar voren gereden Laidlow, Stornes, Thompson, Iden en Ditlev gevormd.

Waar Laidlow een nogal valse start in het water beleefde, bleek hij op de fiets juist ouderwets sterk. Toen hij aan de kop van de achtervolgende groep begon te sleuren, kon uiteindelijk alleen Blummenfelt volgen. Na 140 kilometer reden ze zelfs het gat naar Van Riel dicht – die even daarvoor Riddle en Schomburg had gelost – en het leek erop dat dit trio gezamenlijk naar T2 zou rijden.

Dat gebeurde ook, al waren het vervolgens ook Thompson, Stornes en Iden die net voor de wisselzone aansloten en zo gingen er dus zes mannen tegelijk T2 binnen. Met een fietstijd van 4:29:29 was Laidlow de snelste op de fiets en verbrak hij zijn eigen fietsparcoursrecord – dat hij in 2023 noteerde – met een paar seconden.

Bloedstollend spannende marathon, strijd tussen Noren

Wat volgde was een marathon die zo spannend werd, dat ‘ie ongetwijfeld de geschiedenisboeken ingaat of op z’n minst niet snel wordt vergeven. Van Riel en Laidlow hadden de beste wissel en begonnen als eersten aan de run, maar al snel sloten Blummenfelt, Iden en ook Stornes weer aan. De groep bleef even elkaar, maar de zeer sterk ogende Iden versnelde na tien kilometer; waarbij de ene na de andere concurrent een gaatje moest laten en uiteindelijk alleen Blummenfelt met hem mee kon. De wedstrijd leek op dat moment te worden beslist.

Dat was echter niet zo, want halverwege de marathon kwam Stornes – die het gat sowieso niet groter liet worden dan hooguit een halve minuut – langzaam maar zeker weer dichterbij. Toen hij aansloot was dat eigenlijk al een verrassing, maar die verrassing werd nog groter toen Stornes nog maar eens doorversnelde en eerst Iden liet kraken en daarna ook Blummenfelt. Binnen een paar kilometer liep Stornes naar een voorsprong van ruim een minuut, waardoor hij de laatste tien kilometer naar een vrijwel zekere overwinning liep.

Stornes – die zijn marathon onder de magische 2:30 uur grens afwerkte – won het WK Ironman in een tijd van 7:51:36. Blummenfelt en Iden bleven lang verwikkeld in een strijd om posities twee en drie, maar in de laatste kilometers ging Blummenfelt uiteindelijk helemaal kapot – hij moest zelfs even wandelen met beenkramp – en dus was het Iden die een tweede plaats kon veiligstellen. Iden finishte in een tijd van 7:54:13 en Blummenfelt, die strompelend over de finish kwam, werd dus derde in 7:56:34.

Top 10:

  1. Casper Stornes – 7:51:39
  2. Gustav Iden – 7:54:13
  3. Kristian Blummenfelt – 7:56:36
  4. Marten van Riel – 8:02:18
  5. Sam Laidlow – 8:03:55
  6. Jonas Schomburg – 8:07:04
  7. Nick Thompson – 8:10:32
  8. Matthew Marquardt – 8:11:34
  9. Patrick Lange – 8:14:13
  10. Jamie Riddle – 8:15:00