Dag 2 in Hawaii. De eerste zijn ze nog een beetje mild geweest met de verwarming. Vandaag brandde de zon ongenadig hard. Op enkele uitzonderingen na, ben ik zowat alle landgenoten al tegen gekomen. Het blijft magisch hoe het eiland hier gewoon toeleeft naar de triathlon hoogdag van komende zaterdag.
‘s Morgens heb ik bij het zwembad mijn eerste afspraak van de dag. Dan nog wel met een sympathieke dame. Inge Vancauwenberghe. Bij het binnenwandelen van het zwembad kom ik o.a. Frederik Van Lierde, Tine Deckers en hun coach Pieter Timmermans tegen. Het is maar een heel korte goeie dag, niet echt tijd voor een gesprekje. Maar ze zien er scherp uit. Pieter, ik heb het dan vooral op Frederik en Tine 😉
Ik trek een paar baantjes met Inge. Gelukkig is ze aan het laatste van haar training bezig. Want mijn zwemconditie is momenteel beneden alle pijl 😉 Inge heeft een titel te verdedigen. Vorig jaar werd ze winnares van haar agegroup. Voor Inge is dit haar 3e deelname. Ze is hier ook al eventjes. Ze weet dus echt wel wat haar te wachten staat. “Het is heel moeilijk voorspellingen te doen. Ik heb zo wat gekeken naar wie er dit jaar in mijn agegroup zit, maar dat zijn gewoon allemaal andere namen als vorig jaar. Ik ga echt niet beginnen met die allemaal te gaan uitpluizen. Ik doe mijn wedstrijd en we zien wel.”
Een paar baantjes verder ligt Bart Schrooyen. Hij is met zijn 23e de jongste van de Belgen. De temperatuur schrikt hem helemaal niet af. In tegendeel eigenlijk. Het voelt allemaal wel lekker aan.
‘s Middags ben ik bij Bruno “Bruce” Clerbout en zijn coach Kurt Lobbestael mee aan tafel geschoven. Op de menu: uiteraard lekkere pasta 😉 Bruno is ondertussen nu toch al iets meer als een week. De jetlag is verwerkt en er wordt door Kurt nog een stevig trainingsschema opgelegd. We maken wat speculaties over wie er gaat winnen, maar ik denk dat iedereen tot die zelfde conclusie komt. Er zijn 15-20 potentiele winnaars. Dit is Hawaii. Iedereen die iets te betekenen heeft in het triathlon is hier. En iedereen is ook goed. Bruno spreekt voor het eerst een cijfer uit. Top-25.
Bij de bikeshop op Alii-Drive komen we Jo De Neve tegen. Jo is hier als begeleider (en intussen ook beruchte cameraman) van Luc Van Lierde. Luc zelf heb ik nog niet te zien gekregen. Hij logeert een 40km weg van Alii Drive. Weg uit de drukte, om zich zo optimaal voor te bereiden. Jo weet ons te vertellen dat Luc goed zit. Luc zit héél goed!
Mijn laatste bezoekje van de dag is bij Bert Jammaer. De 2voudige winnaar van de Ironman Lanzarote en nummer 12 van Hawaii 2007, ziet er even relaxed en ontspannen uit als toen ik hem ging opzoeken een paar dagen voor de wedstrijd in Lanzarote. Na Lanzarote heeft Bert 2 maand rust genomen. Hij is er heel diep moeten gaan en zijn lichaam is echt tot het uiterste uitgeperst geweest. De Antwerp Ironman 70.3 en Knokke waren eigenlijk de enige 2 wedstrijden die Bert nog afwerkte na Lanza. Een bewuste keuze om niet te veel te doen, om perfect te kunnen voorbereiden op Hawaii. “Dit is eigenlijk wel een parcours dat me ligt”, aldus IronBertje. Het is een parcours waar je 180km aan een stuk een groot verzet moet kunnen draaien. Iets wat een 2voudig winnaar van Lanzarote echt wel kan.
Vorig jaar liep het mis. Ondermaats gezwommen. Een te groot gat met de kopgroep. Op de fiets draaide het ook niet vlot. Het was een mentale en lichamelijke dreun en Bert stapte na 70km uit de wedstrijd. Ook dat zijn dingen die gebeuren en waar je mentaal sterker moet van worden. Aan Bert’s entourage zal het zeker niet liggen. Chef Alain Vervoort stond tijdens ons hele gesprek achter het keukenfornuis een in een gigantische wokpan een heerlijk ruikende maaltijd klaar te maken 😉
