Los Angeles 2028. De Olympische Spelen. De weg is misschien nog lang – en hier en daar zelfs twijfelachtig – maar Ian Pennekamp heeft een duidelijk doel voor de komende jaren: kwalificeren voor wat als de hoogmis binnen de sportwereld wordt gezien. Wat er daarna gebeurt: dat ziet hij dan wel weer.

Iets minder dan drie jaar: er kan nog veel gebeuren op de lange en vaak hobbelige weg richting Olympische Spelen. Dat Pennekamp dat traject überhaupt in kan gaan, mag eigenlijk een wonder heten. Nog niet zo lang geleden – in 2022 – raakte de atleet uit het Gooi zwaar geblesseerd aan zijn knie en een zwaar hersteltraject volgde. De buitenwacht had ongetwijfeld niet al te veel illusies dat Pennekamp een sterke comeback zou kunnen maken – de schade was serieus flink – maar de atleet bleef in zichzelf geloven, knokte keihard terug en kan nu, november 2025, inmiddels terugkijken op wat onmiskenbaar mag worden aangewezen als zijn beste seizoen ooit. “Ik ben nu weer langzaam aan het opbouwen met trainen. Na de WTCS Grand Final (in Wollongong, red.) ben ik anderhalve week in Australië gebleven, heb daar het avontuur opgezocht en genoten. Dat was tof. Daarna heb ik het in Nederland nog even rustig aan gedaan, maar vanaf 1 december ga ik weer strak terug in het regime”, aldus Pennekamp die dus alweer bezig is met volgend jaar.

Grote stappen, goede prestaties

Pennekamp is het type atleet dat misschien niet altijd opvalt; hij is relatief rustig, hoog opgeleid en bezig met het afronden van zijn master, doet geen gekke dingen. Als je echter naar zijn uitslagen kijkt, springt hij er wel degelijk uit en zie je een atleet die alleen al dit jaar enorme stappen heeft gemaakt. Zijn eerste race van het seizoen, in Abu Dhabi, was individueel misschien nog niet zo sterk, maar daarna volgde onder andere een tiende plaats bij het Supertri E-WK, een veertiende plaats bij de World Triathlon Cup Chengdu, een twaalfde plaats in Holten, waar hij meteen ook beste Nederlander werd, en twee negende plaatsen bij het EK Sprint Triathlon en EK Standaard Afstand. Toch moesten de echte hoogtepunten toen nog komen: in september werd Pennekamp elfde bij de WTCS Karlovy Vary en een maand later vijfde bij de Supertri Finale in Toulouse. “Daar werd ik last-minute gevraagd, een soort erkenning voor het goede seizoen dat ik draaide. Het was zó gaaf hoeveel publiek daar stond. Ook de omstandigheden – waarbij zon en regen elkaar afwisselden – maakten het tot een spectaculaire wedstrijd. Het was echt heel mooi dat ik vooraan kon meedoen en dat ik in de rug liep van mannen die vijfde en zesde werden bij de afgelopen Olympische Spelen. De boost in mijn vertrouwen was enorm.”

‘Kwam er achter wat wel werkte en wat niet’

Pennekamp ziet zelf ook dat hij het seizoen op indrukwekkende wijze is in gegroeid. “Als je aan het begin van het seizoen had verteld dat ik deze resultaten zou neerzetten, had ik er direct voor getekend. Aan het begin van dit jaar heb ik nog wel een paar moeilijkheden gehad en daarvoor lag ik er natuurlijk lang uit met die blessure. Dit was het eerste seizoen sinds jaren waarin ik op een consistente wijze kon blijven racen. Dan merk je tussen de elite al snel dat je ervaring mist, maar met iedere wedstrijd kwam er steeds een stukje kennis bij. Ik miste nog de hardheid, maar kwam er beter en beter achter wat wel werkt en wat niet.”

Leren dus en – nog belangrijker – verbeteren. Pennekamp mag dan terugkijken op een mooi seizoen, toch wil hij meer. “Je wil altijd beter. Altijd hoger eindigen. Maar goed, ik begon dit jaar als 252e op de World Ranking, en sta nu ergens top zestig. Ik had niet verwacht dat dat zo zou zijn.”

Tekst gaat verder onder afbeelding

Ian Pennekamp (rechts) en Mitch Kolkman maken aanspraak op een plek binnen de Nederlandse Mixed Team Relay richting LA 2028. (Foto: Instagram Pennekamp)

Grote doel: Olympische Spelen

Overigens moet dat ook wel, want Pennekamp mikt dus volledig op de Olympische Spelen. Daar is een individuele ranking voor nodig, ook al zet de NTB volledig in op de Mixed Team Relay en lijkt de individuele wedstrijd straks van ondergeschikt belang. “Dat vind ik eigenlijk wel een goede keuze”, legt Pennekamp uit. “Je ziet nu vaak dat als atleten het wat lastiger krijgen op de korte afstand, ze snel naar de langere afstand overstappen. Dat vind ik jammer. Door nu te focussen op de Relay, waarbij snelheid en spektakel een grotere rol spelen, kun je jongere generaties enthousiaster maken voor de sport. Naar een langere afstand trainen, aan je uithoudingsvermogen werken, dat kan altijd nog wel.”

Pennekamp zal de komende jaren – in de strijd om twee Nederlandse startplekken binnen de Relay (voor mannen, red.) – hoogstwaarschijnlijk concurrentie krijgen van namen als Mitch Kolkman, Gjalt Panjer en Victor Goené. Kolkman stond eerder al op de Spelen, terwijl Panjer, Goené en ook Pennekamp minder ervaring op het hoogste toneel hebben. Bij de dames lijken Barbara de Koning en Robin Dreyling de voornaamste kandidaten binnen het kwalificatietraject, want dat Rachel Klamer en Maya Kingma nog een poging wagen, lijkt een stuk onzekerder. “Het is in ieder geval leuk om dit met een groep jonge Nederlanders, allemaal gemotiveerd, te beleven. Om er als team naar toe te trainen. Mijn doel is in ieder geval volledig kwalificatie voor LA en daar dan een medaille pakken. Dat is toch het hoogst haalbare binnen de sport.”