Ik heb gewonnen in Japan! Ik ben als 1ste gefinisht van mijn age-group 30-34. En als 17de /1062 overall. Ongelooflijk … top 20, eerste van de age-group en een ticket voor Hawai. In een tijd van 9u35m22sec op een zéér zwaar parcours. Wat een voldoening …geweldig!
Ik word op 30 juli 30, vandaar dat ik in de groep 30-34 mee moest strijden voor een plaatsje voor Hawai.
Voor de start voelde ik me goed … niet te zenuwachtig. De man van ’t gastgezin was meer zenuwachtiger als ik. Ik was er helemaal klaar voor. De gastfamilie had wéér een schitterend ontbijt voorzien… Het weer zag er niet schitterend uit … het zag zeer donker … ‘t zou wel eens serieus kunnen gaan regenen. Met als gevolg dat er een vochtigheidspercentage was van 90% en ‘t was zo’n 24 graden ‘s morgens om 6u30 voor de start. De watertemperatuur van de zee was 22,4 graden … super.
We moesten 2 ronden zwemmen met een turn op de beach. De start ging goed. Goed tempo en het voelde goed aan. Zalig zwemmen in dit water … ik heb er eens van kunnen genieten! Als 34ste verlaat ik het strand in een tijd van 57min53sec … beste zwembeurt ooit zonder al te diep te gaan. Ik heb gewoon een stevig tempo gezwommen … ik wou me zeker niet opblazen. De wissel naar ‘t fietsen verloop vlot.
Ik voelde dat ik zeer goei benen had … ’t ging heel soepel … het begon lichtjes te regenen. 180km fietsen op een parcours rolling hills. 2200 hoogtemeters moesten er geklommen worden … dat is niet mis en er was op sommige stukken veel veel wind. De eerste 60km was een aanloopstuk om daarna 2 ronden te fietsen en dan nog eens 20km terug om te finishen. Die eerste 60km op een nat wegdek … ik was voorzichtig in de bochten. Met fietsen wou ik me zeker niet opblazen … ik heb op hartslag gereden … tussen de 140 en de 145 en op de steile hellingen tot max 150. Ik had me voorgenomen om regelmatig kleine beetjes te eten en te drinken onderweg. In Hokkaido, Japan, waar ik 3,5 weken getraind heb, hadden we de ideale snack ontwikkeld om onderweg te eten … geweldig … en zonder suiker en andere chemische troep … iets puur natuur. Uiteindelijk bleef de stortregenen uit … op de hellingen storte het zweet wel uit je lichaam … warm en zwoel. Na 140km had ik even een minder moment voor zo’n 20km … hartslag was geen probleem maar benen waren even minder krachtig. Daar heb ik enkele minuten met verloren. In ieder geval is dit een zalig parcours en hoe ik het graag heb! Op dit parcours is het man tegen man! Stayeren op 10m haalt geen bal uit. En bovendien na zo’n fietsparcours loop je een belabberde marathon als je niet goed getraind bent voor het fietsen. Dat is triatlon van de zuiverste graad! Als 23ste kom ik binnen na fietsen in een tijd van 5u17min48sec en met een 32ste fietstijd. Ik voelde me nog redelijk fris. Ik was op dat moment 4de van de age-group.
Loopschoenen aan en weg voor de marathon … ook op een zwaar parcours … rolling hills met steilere hellingen of van die lange trage en ’t zelfde naar beneden ook natuurlijk … zwaar parcours! 3 mogen er gaan naar Hawai, dus ik moest er nog minstens één pakken. De eerste van de age-group liep meer dan 10min voor me … ik kende die ‘Jap’, want tot 130 km waren we elkaars nevenknie tijdens ‘t fietsen … dan hij voorbij en dan ik voorbij … hij klom beter… Tot hij er plots vandoor ging en een versnelling plaatste … ik dacht: nee nee .. eigen tempo Dirk. Het lopen verliep vlot …de 3de age-grouper had ik al achtergelaten in de wisselzone en de 2de had ik te pakken na 7km …ik liep 2de … ik had een goed gevoel tijdens lopen! Ik verteerde de hellingen goed. Na 21km was ik 1u33min onderweg …dat is behoorlijk! De 2de helft heb ik wat moeten prijsgeven .. gelopen puur op karakter en alles gegeven. Had ik dit tempo kunnen volhouden had het nog mooier geweest. De vele hellingen eisten hun tol. Maar blijkbaar bij velen. Na 32km zag ik in één keer de eerste van mn age-group in een bevoorradingspost. Ik liep als eerste … volhouden Dirk, voldhouden … en zo kwam ik als 17de binnen en als 1ste in mijn age-group na een marathon van 3u19min! 3u19 goed voor de 21ste looptijd. Super, mijn veel en hard werken werd beloond! Een serieuze ontlading. Familie en supporters waren door het dolle heen … ook zij hebben me dit helpen bereiken. Mijn ‘Missie’, die ik verkondigde in 2007 bij mijn debuut op de hele triatlon, is geslaagd, kwalificatie voor Hawai 2009.
De Ironman Japan vraagt een hele tocht om op het eiland ‘Goto’ te geraken. Maar eens je daar bent, wordt je beloond. Een prachtig parcours! In een schitterend decors van natuurpracht. En de mensen hier zijn zeer vriendelijk. De organisatie is gewoonweg schitterend! Op één klein foutje na misschien …bij bijna elke bevoorradingspost kapte ik een bekertje water over mn bol … Tweemaal hadden ze me verrast … ik had sportdrank gekregen (hier spreken zij bijna geen Engels). Dat is niet zo aangenaam als je dat over je hoofd uitgiet … toch verfrissend. Ik dacht: zeker mn tong binnenhouden … zodat ik zeker geen suiker binnen kreeg van de op mijn gezicht plakkende sportdrank… Volgende jaar kom ik terug denk. De omstandigheden zijn hier ideaal voor me … parcours, goed weer en dan misschien nog het belangrijkste … de traditionele Japanse keuken (bijna macobiotisch) … dit geeft me power!
