Wie al zijn titels wil tellen heeft een aantal extra handen nodig – zelfs als je je tenen gebruikt heb je onvoldoende – maar binnen de triathlonsport komen daar geen nieuwe titels meer bij: na een ongekend dominante periode als Para-triatleet houdt Jetze Plat het voor gezien. Dit jaar kwam hij al niet meer in actie en dat zal niet gaan veranderen.

Drie gouden Paralympische titels, zeven Paralympische wereldtitels en zeven Paralympische Europese titels: het is bijna te imposant om te kunnen benoemen en dan nog is het verre van alles dat Plat de afgelopen jaren bij elkaar racete. Sterker nog; sinds 2015 verloor hij geen rechtstreeks duel binnen de triathlonsport meer – een enkele uitzondering daargelaten omdat materiaalpech hem dan parten speelde – en wist je eigenlijk zeker dat Plat goud zou pakken als hij ergens aan de start verscheen. Precies dat vormt nu eigenlijk ook een beetje het probleem voor de geboren winnaar: hij is er zijn motivatie een beetje door verloren en ziet geen reden meer om door te gaan.

We zagen Plat de afgelopen jaren al vaker flirten met het wheelen en geregeld aan de start van grote marathons. Het is zijn nieuwe liefde en vooral ook een sport waarin hij – naar eigen zeggen – nog heel veel kan verbeteren. Dat moet ook wel, wil hij daar net zo oppermachtig worden in de triathlonsport: voorlopig is er op deze discipline nog een behoorlijk aantal atleten sterker dan de Nederlander. In 2026 trapt hij in ieder geval af bij de marathon van Tokyo.