De druk was ongetwijfeld hoog, de spanning om te snijden en de verwachtingen niet gering, want Menno Koolhaas had alleen vandaag nog om zich te kwalificeren voor het WK Ironman op Kona. Dat moest dan gebeuren tijdens het EK Ironman in Frankfurt en Koolhaas slaagde glansrijk in die missie; hij werd vijfde en verbrak ook nog eens zijn eigen Nederlands Record dat hij vorig jaar in Almere noteerde. Voor Milan Brons, die precies dezelfde missie had, kwam zijn droom bedrogen uit; hij kwam niet eens in de buurt van een slot. Ondertussen ging de Europese titel naar de man die de show stal en vooral liet zien dat de lange afstand hem tegenwoordig misschien toch beter ligt dan het kortere werk: ondanks dat hij de wedstrijd vooral gebruikte om ‘te wennen aan de afstand’, was Kristian Blummenfelt van buitenaards niveau.

Tijdens het zwemmen – in regenachtige omstandigheden – lag het tempo meteen lekker hoog en was het Wilhelm Hirsch die het initiatief nam; de Duitser keerde na 45:51 als eerste terug uit het water, maar zag een grote groep met veel favorieten in zijn voeten. Niet geheel verrassend zat daar ook de altijd sterk zwemmende Koolhaas bij, maar ook andere grote namen zoals Blummenfelt, Florian Angert, Ruben Zepuntke en Jesper Svensson. Brons kende een minder voortvarende start, want ook al kwam hij in de voeten van niemand minder dan Patrick Lange uit het water, lag hij toen wel 32e en was zijn achterstand al opgelopen tot vier minuten. Tristan Olij, voor wie de wedstrijd eigenlijk minder belangrijk was omdat hij al een slot voor Kona op zak heeft, zat daar nog iets achter.

Hogenhaug op stoom

Wie had verwacht dat er vooraan een grote groep zou ontstaan, kwam bedrogen uit; de snelste zwemmer van de dag, Hirsch dus, ging er ook op de fiets solo vandoor en na dertig kilometer had hij al een minuut voorsprong te pakken. Toch was er één man die nog veel sneller fietste; de Deen Kristian Hogenhaug. Met een achterstand van twee minuten na het zwemmen reed de überbiker in rap tempo naar voren, om al na 45 kilometer bij Hirsch aan te haken en niet veel later ook meteen weer bij hem weg te rijden en dus solo de leiding te pakken. Dat het door de regen glad was, bleek wel toen Hogenhaug na tachtig kilometer hard tegen het asfalt sloeg nadat zijn achterband wegglipte in een bocht, maar de Deen vervolgde zijn weg al snel en bleef aan de leiding rijden.

Ondertussen ontstonden er een aantal grote groepen achter de koploper; Koolhaas volgde in een eerste achtervolgende groep van zo’n veertien atleten en reed op ongeveer een minuut achterstand, maar het duurde niet al te lang voordat hij uit die groep werd gelost. Vanaf dat moment ging het hard voor Koolhaas; per tien kilometer verloor hij ongeveer een minuut en daarnaast zou hij ook nog ten val zijn gekomen. Brons en Olij zaten in een grote groep daar weer achter, maar ondanks dat het Lange was die daar het meeste tempowerk deed – iets waar de voormalig wereldkampioen zich zichtbaar over opwond – verloor ook deze groep steeds meer tijd.

Nederlanders in de achtervolging

Dat was eigenlijk geen wonder, want Hogenhaug was echt op dreef en noteerde uiteindelijk – en ondanks zijn valpartij en gladde omstandigheden – een fietsparcoursrecord: 3:57:09. Toen de Deen aan de marathon begon, iets wat overigens niet heel makkelijk ging toen hij eerst zat te zoeken waar hij zijn fiets moest ophangen en daarna ook nog eens het pootje van zijn loopbril brak, volgde Zepuntke als tweede op 2:44 minuut. Daarachter volgde een groep met onder andere Blummenfelt op 4:50 minuut, terwijl Koolhaas als elfde (+9:47) aan de run begon. De groep met Lange, Brons en Olij – in totaal ruim twintig man bij elkaar – volgde op twaalf minuten achterstand.

Tijdens de run stond de man op van wie velen hoopten dat hij het nog steeds zou kunnen: Blummenfelt. Op bijna verbluffend tempo liep hij binnen tien kilometer naar Hogenhaug toe, om meteen ook de leiding in de wedstrijd over te nemen. Enige man die enigszins kon volgen, was de Brit Kieran Lindars, die op ongeveer twintig seconden achterstand liep. Deze twee mannen liepen dus op de eerste twee posities en ook al nam Blummenfelt nog even een korte pauze in een dixi om een sanitaire stop te kunnen doen, lukte het Lindars niet om het gat te dichten. Sterker nog; Blummenfelt vergrootte zijn voorsprong en leek op een toch wel spraakmakende overwinning af te stevenen.

Blummenfelt ouderwets sterk, Koolhaas kraakt niet

Minstens zo indrukwekkend was de run van Koolhaas; zoals wel vaker liep de Nederlander ijzersterk en waar een aantal mannen voor hem begon te kraken, gold dat zeker niet voor de man uit Aalsmeer. Eén voor één begon Koolhaas mannen te rapen en ongeveer halverwege de run, leek hij serieus af te stevenen op een slot. Hij liep toen achtste, maar met twee mannen voor hem die al een slot voor Kona op zak hadden, verzekerde hij zich op dat moment dus voor één van de zes laatste slots die vandaag verdeeld zouden worden. Voor Brons, die op dat moment 22e lag en al bijna een kwartier achterstand aan zijn broek had, bleek een topklassering en bijbehorend slot op dit moment al niet realistisch meer. Olij was op dat moment – in ieder geval volgens de timing – al uit de wedstrijd gestapt.

Terwijl Blummenfelt ondertussen zijn voorsprong zag groeien en groeien, bleek tegelijkertijd dat hij diep ging om dat te realiseren; een paar keer liep hij kotsend over het parcours, maar zijn tempo werd er niet lager van. Na zo’n dertig kilometer was zijn voorsprong op Lindars opgelopen tot 2:40 minuut, terwijl de Italiaan Gregory Barnaby, die derde lag, tegen een achterstand van 3:19 minuut aankeek.

In de slotfase bleek dat Blummenfelt geen moeite meer had om de overwinning binnen te halen. Hij pushte lekker door en uiteindelijk klokte Blummenfelt een winnende tijd van 7:27:21. Lindars werd tweede in 7:32:14 en Barnaby derde in 7:33:44.

Koolhaas liep ook een verbluffend sterk laatste deel van de marathon en rukte uiteindelijk nog op naar de vijfde plaats. Met een eindtijd van 7:35:51 pakte hij niet alleen een slot voor het WK Ironman op Kona, maar verbeterde hij ook zijn eigen voormalig Nederlands Record van 7:36:36. In oktober wordt Koolhaas naast Niek Heldoorn en Tristan Olij de derde Nederlander die op Hawaii in actie komt.

Milan Brons finishte uiteindelijk als zeventiende in een – nog steeds snelle – tijd van 7:48:46.

Advertorial

Zelf meegedaan aan Ironman Frankfurt? Bij Performance Poster kun je een volledig gepersonaliseerde poster bestellen, met het parcours, jouw naam, tussentijden én eindtijd! Je bekijkt alle designs hier.