Alle kijkers die het WK Ironman op Hawaii aan het volgen waren – en dan met name Els Visser in de gaten hielden – hadden één vraag: hoe kwam het toch dat de Nederlandse topatlete in de laatste dertig kilometer ineens zoveel tijd (ongeveer vijf minuten, red.) verloor? Het antwoord is even vervelend als duidelijk. “Mijn linkerpedaal kwam los en ik heb met alleen mijn rechterbeen naar T2 moeten rijden.”
In dat opzicht is het bijzonder knap dat Visser eigenlijk zo relatief weinig tijd verloor, maar kostbare minuten waren het natuurlijk wel. Ze zakte meteen ook van een achtste naar een dertiende plaats terug en begon natuurlijk veel minder fit aan de marathon. “Maar ik heb sterk gespeeld en gespeeld met de kaarten die ik heb.” En dat klopt, want Visser gaf tijdens het fietsen lang gezicht aan de wedstrijd, toen ze samen met Laura Philipp een gat van minuten dichtreed op vrouwen als Daniela Ryf, Anne Haug, Chelsea Sodaro, Kat Matthews en Lisa Norden.
Ondanks de enorme tegenslag van de pedaal, luisterde Visser goed naar de les die ze zichzelf zo goed had bijgebracht vóór de wedstrijd van start ging. Toen gaf ze namelijk aan dat ze haar koppie niet wilde laten hangen, ongeacht wat er zou gebeuren. “Ik zat zo lekker in de game en het was mentaal niet het makkelijkst om iedereen aan je voorbij te zien komen, maar ik bleef positief toen ik aan de marathon begon. Ik ben trots op hoe ik vandaag heb uitgevoerd en op mijn prestatie.”
