Afgelopen zaterdag behaalde Erik Wolf een zestiende plaats in de extreme AXTRI in Noorwegen. Over 4300 hoogtemeters vocht hij zich vol overtuiging naar zijn vooraf gewenste top-20 klassering in een tijd van 7:31:55. Deze eindtijd geeft al een eerste indicatie van hoe bijzonder zwaar deze halve triathlon was, niet alleen wat betreft het parcours, maar ook door de weersomstandigheden. ,,Qua klimaat had ik het niet echt naar mijn zin; ik had het op een gegeven moment echt wel koud”, deelde Wolf dan ook over zijn race. We spraken uitgebreid met hem over deze mooie wedstrijd (waarvan overigens prachtige beelden onderaan dit artikel, red).
Wat deze race zo extreem maakt? ,,Dat is vooral denk ik de locatie”, legt Wolf uit. ,,Het zwemwater is vaak tussen de negen en vijftien graden, dat maakt het al vrij pittig. Maar dit jaar was dat eigenlijk het ‘makkelijkste’ onderdeel omdat het zestien à zeventien graden was. Eigenlijk de hoogste watertemperatuur die ze ooit hebben gehad. Dus ik zag vooraf op tegen het zwemmen – ik dacht ‘dat wordt wel echt heel koud’ – maar ik had het twee dagen daarvoor getest en vond het goed te doen; een beetje zoals in Nederland in het voorjaar.”
(tekst gaat verder onder foto)
Twee keer de Mont Ventoux
Het fietsparcours van 98 kilometer is dus letterlijk gekenmerkt door pieken en dalen: ,,De hoogtemeters met het fietsen zijn er 3200 – dat is ongeveer twee keer de Mont Ventoux qua hoogtemeters – dus dat is vrij extreem.” Na het zwemmen in een fjord begin je ook al direct aan een pittige beklimming: ,,Je gaat een massief over: vanaf fjord niveau – 0 meter – ga je naar 1300 meter. Dan blijf je ongeveer vijftien kilometer op het plateau met fietsen en dan daal je weer af aan de andere kant, terug naar zeeniveau. Daarna draai je weer om en ga je gelijk weer naar boven, over het plateau terug.”
Na een wat vlakker stuk van tien kilometer wisselden atleten vervolgens naar het lopen: ,,Het lopen is volledig onverhard – een halve marathon – en ook daar ga je vanaf ongeveer 70 meter hoog naar 900. Ondertussen daal en stijg je ook nog een beetje, maar het is voornamelijk heuvel op; zo leg je ook tijdens het lopen nog ruim 1000 hoogtemeters af.”
(tekst gaat verder onder foto)
Norseman
De vele hoogtemeters en natuurlijk de omgeving doen dan ook een beetje denken aan de Norseman: ,,Het is natuurlijk de helft qua afstand, maar qua hoogtemeters is het niet gek veel minder; al is het volgens mij wel de helft minder op het lopen.” Op de fiets telt de AXTRI zelfs 200 hoogtemeters meer (namelijk 3200, red). ‘Extra’ pittig aangezien dit verdeeld is over 98 kilometer in plaats van 180 zoals bij de Norseman. Met 2000 hoogtemeters wint de Norseman het daarentegen op de marathon ten opzichte van de 1100 hoogtemeters in de halve marathon van de AXTRI. ,,In totaal komt het zo op ongeveer 4300 hoogtemeters uit, die je aflegt over een halve triathlon.”
,,Het was even afwachten of mij dit ging liggen”, verklaart Wolf. ,,Maar opzich ben ik redelijk licht en het fietsen gaat mij heuvelop altijd wel aardig goed af. Vooral in vergelijking tot het vlakke fietsen in Nederlandse triathlons: daar zijn altijd wel atleten die een kilo of 80 wegen en veel power kunnen leveren en snel zijn. Met traillopen had ik eigenlijk helemaal geen ervaring. Dus ik dacht ‘we gaan wel kijken hoe dat loopt, we zien het wel’.”
Op schema
Vooraf zette Wolf zijn zinnen op een top-20 klassering. De eerste kans om een inschatting van zijn positie te maken ontstond op de fiets: ,,Er is een keerpunt op de fiets, daar kon ik gewoon tellen en zag ik dat ik vijftiende of zestiende lag. Toen dacht ik ‘dat is mooi’, ik lig een beetje op schema, toen moest ik vooral niet instorten.” De weersomstandigheden zorgde hier voor een extra uitdaging: ,,Het zwemwater was dan wel lekker, maar verder heeft het eigenlijk de hele dag geregend en was het was tussen de tien en vijftien graden; op het plateau echt nog wel kouder en een windkracht vier of vijf. Dus qua klimaat had ik het niet echt naar mijn zin; ik had het op een gegeven moment echt wel koud. Met afdalen was het ook zo koud dat je je snelheid niet goed kunt inschatten doordat je bijna onderkoeld raakt. Dan ben je blij dat je om mag draaien en weer omhoog mag.” Eenmaal van de fiets werd het ‘stuivertje wisselen’ vertelt de atleet: ,,Ik haalde drie man in en werd ook weer door drie man ingehaald. Voor de finish kwam nog net één iemand er overheen.”
(tekst gaat verder onder foto)
Nog eens?
Het is pas anderhalf jaar geleden dat Wolf zich voor het eerst waagde aan een triathlon. Na onder andere een kwart en een ‘normale’ halve vond hij het tijd om een extremer parcours te proberen: ,,Ik wilde dit jaar in ieder geval een halve doen; dat werd Nieuwkoop en daar werd ik zeventiende. Dat was eigenlijk wel mooi, dus ik dacht ‘dit loopt best aardig’. Toen had ik mij hier al voor in geschreven: ik dacht ik test eerst hoe ik het op een vlakke doe en toen wilde ik daarna eens kijken hoe ik het op een extreme halve zou doen.” Nu achteraf dan natuurlijk de vraag of dit voor herhaling vatbaar is? ,,Het was een hele aparte ervaring, maar ik weet niet of ik het nog een keer zou doen. Misschien wel zoiets, maar niet in zo’n onvoorspelbaar klimaat. Die kou ligt mij niet zo, daar kan ik niet goed tegen. En je hebt het hier gewoon echt niet voor het zeggen.”
Handschoenen?
,,Het moet je wel liggen dit weer. Ik zag ook mensen die met korte broek en korte handschoentjes aan het fietsen waren. Dat waren dan waarschijnlijk de Noren zelf, die het gewend zijn”, vertelt Wolf. Nou klinkt een korte broek nog niet zo gek, maar handschoenen? ,,De meeste mensen hadden handschoenen aan”, legt hij uit. ,,Dat werd ook de dag voor de wedstrijd bij de briefing geadviseerd; dat ze zeiden ‘let op, want er is kans dat je niet meer kunt remmen als je zo erg afkoelt door de wind en regen’. Dat is ook meerdere keren gebeurd. Op de afdaling waren her en der bodies getekend waar mensen gecrasht waren in andere jaren. Als reminder om op te letten.”
Zelfs met regen nog mooi
Ter compensatie van de kou biedt Noorwegen dan wel een perfect decor voor een triathlon: ,,Het is Unesco World Heritage en dus beschermd gebied. Zelfs met regen is het nog heel mooi”, lacht Wolf. ,,Je moet het echt zien, het is heel indrukwekkend. Dan zie je het water waar je moet zwemmen en enorm hoge fjorden; dat is vrij intimiderend. Het is echt een super mooi gebied. Ook het gebied waar je doorheen rent – dat schijnt een heel bekend wandelpad te zijn – dan loop je continu langs een rivier in een dal en het was overal vrij wild.” En natuurlijk ook modderig door de regen: ,,Mijn witte compressiekousen zijn niet meer wit”, schetst Wolf de situatie lachend.
De AXTRI werd gewonnen door de Noorse Geir Edvard Geitle in 6:33:48. Eerste vrouw werd de eveneens Noorse Elin Steinsbø in 7:48:46.
