Voor Femke Reynaert was de Teide Extreme een halve triatlon met dubbele gevoelens. Langs de ene kant was ze tevreden over haar zilveren prestatie, langs de andere kant was ook zij aangedaan door het spijtige overlijden van één van de atletes. Lees hier haar wedstrijdverslag;
“Na m’n laatste wedstrijd in Narbonne (7 september) had ik niet meer gezwommen door een schouderblessure. Ik was dan ook heel tevreden toen ik als 7° uit het water uitkwam, en dit met een (beperkte) achterstand van 4 minuten op Elsa Werth.
In het fietsen vond ik al snel het goede ritme. De eerste 20 km, om vanuit de kuststreek richting Teide te fietsen, waren glooiend en hier kon ik reeds wat atletes inhalen. Van de parcoursverkenning wist ik dat het zwaarste gedeelte nog moest komen en door goed te doseren kon ik stelselmatig nog wat plaatsjes opschuiven. Iets voorbij de top en bij het begin van de (zeer) technische afdaling hoorde ik van een motard dat ik al in 2° positie lag. Elsa had toen al een voorsprong van 20 minuten en ik wist dat het moeilijk zou worden haar nog in te halen….!
Bij het begin van het lopen op de dijk van Los Cristianos speelde de hoge vochtigheid me parten en moest ik de 3°, die een minuutje na mij was binnengekomen in T2, heel even voor mij dulden. Maar na 4 km kwam ik er door en had ik haar snel weer te pakken. Ik kon het tempo nu wel aanhouden en de achterstand met Elsa werd kleiner, maar dichter dan 13 minuten kwam ik niet.
Uiteraard ben ik superblij met deze mooie 2° plaats in deze zware wedstrijd. Een fijne bekroning van een geslaagd seizoen.
Helaas was er ook droevig nieuws te melden. Eén van de Spaanse atletes kwam tijdens de afdaling ten val en overleed ‘s nachts aan haar verwondingen.”
