In een voor het Nederlandse team zeer moeizame wedstrijd, zijn Richard Murray, Rachel Klamer, Mitch Kolkman en Aniek Mars zojuist twaalfde geworden bij de Mixed Team Relay WTCS Sunderland. Al vanaf de eerste heat liep Nederland behoorlijk achter de feiten aan; Murray had een slechte dag en dat maakte het voor de overige drie atleten vrijwel onmogelijk om nog iets goed te maken in de strijd om een topklassering. Alle atleten zwommen 300 meter, fietsten 7.7 kilometer en liepen 1.7 kilometer. De race werd gewonnen door Frankrijk.

Heat 1: Richard Murray geen schim van gisteren

Het was niet de droomstart waar Nederland ongetwijfeld op hoopte; Richard Murray kwam al meteen slecht uit de startblokken en had na 300 meter zwemmen een achterstand van zestien seconden. Daarmee lag hij laatste, terwijl het zwemonderdeel werd aangevoerd door Amerika, Nieuw-Zeeland en Italië.

Op de fiets ontstond één grote kopgroep van vijftien landen, alhoewel er vier landen waren die de aansluiting niet wisten te maken en daardoor in een lastige positie kwamen te zitten. Naast Nederland waren dat Brazilië, Japan en België. Deze vier landen zagen hun achterstand steeds groter worden en toen ze hun fiets weer in T2 hingen, lagen Murray en zijn metgezellen al bijna een minuut achter.

Tijdens de run werd het er niet beter op; vooraan ging het bijzonder hard, vooral dankzij de Zwitser Max Studer en Portugees Vasco Vilaca, waardoor de kopgroep uit elkaar viel. Murray zag het allemaal niet gebeuren, want toen hij Rachel Klamer wegtikte, lag hij 1:04 minuut achter en op een voorlaatste positie.

Heat 2: Lastige opgave voor Rachel Klamer, meer tijdverlies

Het was dan geen makkelijke opgave die Rachel Klamer meekreeg voor de tweede heat, maar tijdens het zwemmen maakte ze meteen wat tijd goed. Het was hoopgevend dat Klamer met 58 seconden achterstand uit het water kwam en dus zes seconden had gewonnen, al waren Vittoria Lopes en Jolien Vermeylen namens Brazilië en België wel bij haar weggezwommen. Vooraan ging de Portugese Melanie Santos hard, maar ook al pakte zij een paar seconden voorsprong, klonterde er op de fiets toch weer een grotere kopgroep samen.

Die groep bestond uit twaalf landen, terwijl er ook wat atletes naar achteren wegzakten en in de achtervolgende groep kwamen te rijden. Dat zorgde ervoor dat Rachel Klamer wat posities won, maar haar achterstand werd niet kleiner en eenmaal terug in T2 was haar achterstand juist groter geworden: 1:11 minuut. Op dat moment reed ze samen met Brazilië, Zuid-Afrika, Mexico, en Italië. België en Japan waren op hun beurt nog verder naar achteren gezakt.

Tijdens de run was het de Britse Beth Potter die namens Groot-Brittannië de leiding nam en door haar hoge looptempo viel de kopgroep opnieuw uit elkaar. Julie Derron kon namens Zwitserland het beste volgen en verder bleven ook Frankrijk en Amerika nog enigszins in de buurt. Dat laatste was mooi om te zien, want niemand minder dan Gwen Jorgensen was de atlete die hier de honneurs voor USA waarnam.

Terug in het stadion waren er drie koplopers over: Groot-Brittannë, Zwitserland en Amerika, terwijl Frankrijk, Portugal, Spanje, Nieuw-Zeeland en Noorwegen variërend tussen de 10 en 20 seconden later volgden. Tijdens de run kon Klamer geen tijd goedmaken; ze keerde als dertiende terug, verloor meer tijd en tikte Mitch Kolkman met 1:26 minuut achterstand weg.

Heat 3: Mitch Kolkman moet het alleen doen, op dit niveau teveel gevraagd

Terwijl Pierre le Corre dankzij een sterk zwemonderdeel namens Frankrijk aansloot in de kopgroep en er op de fiets dus een leidend kwartet ontstond, wist Mitch Kolkman zijn achterstand op z’n minst niet groter te laten worden tijdens het zwemmen. Samen met de Zuid-Afrikaan Jamie Riddle kwam hij uit het water, maar met z’n tweeën op avontuur leek geen eenvoudige opdracht op de fiets. Riddle slaagde er fietsend overigens niet in om bij Kolkman te blijven, waardoor de Nederlander ook nog eens alleen kwam te zitten.

Op de fiets was het ineens Max Stapley die namens Groot-Brittannië wist weg te rijden en een voorsprong van twaalf seconden wist te pakken op Noorwegen, Nieuw-Zeeland, Portugal, Zwitserland, Amerika, Frankrijk en Spanje, waarbij die laatste twee landen al wel een tijdstraf van tien seconden boven hun hoofd hadden hangen vanwege fouten in eerdere heats. Stapley zag vlak voor T2 de achtervolgende landen alweer dichterbij komen en zag zijn voorsprong net zo snel weer afnemen. Ondertussen merkte Kolkman hoe lastig het is om in je eentje te racen; hij keerde als dertiende terug, maar had toen 1:58 minuut achterstand. Verwonderlijk is dat niet, want op dit niveau kun je nu eenmaal niet in je eentje op tegen samenwerkende groepen.

Tijdens de run was Hayden Wilde – net als gisteren, toen hij de individuele race won – weer ongenaakbaar en verschafte hij Nieuw-Zeeland een voorsprong van vijf seconden op de achtervolgende landen. Van die achtervolgende landen verloor Amerika juist de aansluiting; USA kwam als achtste terug met 34 seconden achterstand. Kolkman won tijdens de run nog wel twee plekken, kwam als elfde terug en tikte Mars weg met 2:07 minuut achterstand.

Heat 4: Aniek Mars strijdt voor maximaal haalbare

Tijdens het zwemmen nam Frankrijk – in de vorm van Cassandre Beaugrand – de leiding over van Nieuw-Zeeland: Beaugrand was zo sterk dat ze een achterstand van zes seconden wist om te buigen in een voorsprong van 10 seconden. Groot-Brittannië volgde op 13 seconden en daarachter volgden Spanje, Portugal, Zwitserland en Noorwegen op een halve minuut. Aniek Mars zakte ondertussen terug naar een dertiende plaats en een achterstand van 2:34 minuut.

Beaugrand reed voor wat ze waard was, maar kon het niet voorkomen dat Brea Roderick en Jessica Fullagar weer aansloten. In de wetenschap dat Beaugrand nog tien seconden langs de kant moest stilstaan tijdens de run en nu dus weer werd vergezeld door Nieuw-Zeeland en Groot-Brittannië, maakte de uitgangspositie voor Frankrijk een zeer lastige. Mars sloot aan in een groepje met Denemarken en Brazilië, in een strijd om de elfde, twaalfde en dertiende positie. Hun achterstand was echter al wel opgelopen tot meer dan drie minuten.

In de laatste meters van het fietsen reed Fullagar nog een paar seconden weg bij Frankrijk en Nieuw-Zeeland, wat haar een mooie start voor de run bezorgde. Door een slechte wissel echter zag Fullagar meteen weer Beaugrand langszij komen en dus kon het publiek zich opmaken voor een spannende slotrun.

Zo spannend werd de run toch ook weer niet, want halverwege had Beaugrand al een voorsprong van ruim twintig seconden te pakken. Dat was dan ook het moment dat ze haar penalty pakte en daarna nog steeds aan de leiding haar weg vervolgde.

Frankrijk won de race dan ook in een tijd van 1:26:53. Groot-Brittannië werd tweede op 23 seconden achterstand en Noorwegen, dat in de slotfase een sterke opmars maakte, werd derde op 34 seconden achterstand. Voor Noorwegen betekende dat de eerste Mixed Team Relay-medaille ooit.

Nederland finishte als twaalfde op 3:57 minuut achterstand.