Verslag Hans Moonen:
"Voor de mensen die nog nooit van de afkorting CISM gehoord hebben (en dat is niet abnormaal), CISM staat voor Conseil International du Sport Militaire. Het komt erop neer dat alle internationale militaire sportcompetities de naam CISM dragen omdat dit de overkoepelende organisatie is voor dit soort wedstrijden. Niet enkel triathlonwedstrijden maar ook militaire vijfkamp, oriëntatielopen, atletiek, zwemmen, balsporten en ga zo nog maar even verder. Dit terzijde.
De week voorafgaand aan deze wedstrijd was voor mij alles behalve ideaal verlopen. Ik zat al gans de week met snot in de neus en slijmen op de longen die ik al hoestend een weg naar buiten hielp, leuk is anders. Tot overmaat van ramp kreeg ik vrijdag er nog een serieuze oorontsteking bij die me een hele nacht wakker heeft gehouden van de pijn. De wedstrijd was woensdag dus nog wel effe tijd maar trainen zat er dus al niet meer in en met de nodige medicatie ben ik dan maandag vertrokken naar Stroe in Nederland waar we in een militaire kazerne verbleven. Door het afhaken van kopman Dennis Devriendt waren we slechts met 4 atleten: Kevin Maggen, Kurt Preem, Julien Ficherouille en ikzelf. Concurrentie moest komen van de Ieren, Duitsers, Nederlanders en een Maltezer (of hoe noemt ge zo’n inwoner van Malta).
Goed kunnen tellen was dit keer ook van belang want in het meertje moesten er 4 rondjes gezwommen worden, nadien 8 rondjes fietsen op een circuit-achtige omloop (zie flevonice.be)en dan nog eens 4 ronden lopen. Een uur voor de start merkte ik tijdens het opwarmen dat mijn tubes wel wat meer druk konden verdragen en vroeg ik de mechanicien om er 2 bar bij te drukken. Deze merkte ook dat mijn achterrem niet centraal stond en wilde dit verhelpen maar mijn remhoef wijgerde te luisteren en plaatste zich tegen de velg. Het probleem was veel complexer dan op ‘t eerste zicht leek en na een kwartier sleutelen en prutsen nog geen effect. Dan ik maar verder voorbereiden en hopen dat het wel goed zou komen. Uiteindelijk met enkele straps het probleem toch kunnen verkelpen maar veel remkracht zou ik niet moeten verwachten.
De wedstrijd zelf dan. Na de nodige portie stress werden we dan opgelijnd voor de zwemstart. Ik startte goed mee met Kevin en kon hem nog voor de eerste boei inhalen en toen bevond ik me in een mooi groepje tamelijk vooraan in de race. Ik was ook van start gegaan met een spiksplinternieuw ZERO D Vanguard wetsuit dat Joris me bezorgd had en was wel eens benieuwd hoe dit me zou bevallen. En bevallen deed het me. Als ik na de 2de boei voor me uit keek merkte ik dat ik achteraan een groepje van 6 aan’t zwemmen was en dat er nog 1 iemand voor hing. Beter dan vooraf verwacht dus. Ik moest wel harken om mee te kunnen in dit groepje en in de laatste ronde brak de veer toch stilaan. Ik moest het groepje zo’n 15tal sec laten voorgaan bij het inkomen van de wisselzone. Daar merkte ik op dat ik de eerste van de Belgen was en dat ik een beetje aan’t knoeien was om mijn pak uit te krijgen, misschien had ik dat vooraf een paar keer moeten oefenen :-).
Met een minuut achter op de leider en een halve minuut achter op een groep van 5 begon ik aan mijn fietsproef maar nog geen Belg in de wissel. In dat groepje blijken een aantal kerels te zitten die vorig jaar nog anderhalve minuut voor me uit het water kwamen dus ik had een superzwembeurt gemaakt, so far so good. In het fietsen kon ik vrij snel atleten bijhalen en ook weer achterlaten waardoor ik na een paar fietsrondjes in 3de positie kwam op ruim een halve minuut van een Duitser en de sympathieke Rick Nyhoving uit Nederland. Deze 2 verstonden elkaar goed op de fiets en wisselden mekaar af voor zo ver dit mogelijk was in een niet stayer race.
Op het overzichtelijke parcours had je voortdurend zicht op je concurrenten en achter me kon ik zien hoe er een groepje tot stand kwam met bijna alle Nederlanders en Kevin daarbij, Kurt kende een mindere dag en volgde wat verder. Ik kon in m’n eentje niet verhinderen dat de 2 leiders verder uitliepen tot 1 minuut.
Achter mij kwamen ze gelukkig ook nie dichter waardoor ik als 3de kon wisselen met een ruime voorsprong op m’n achtervolgers. Ik had exact 1 minuut goed te maken wat op zich niet onmogelijk was met op papier 2 mindere lopers voor me. Maar het lopen was voor mij zeer moeizaam. Ik deed er alles aan om ronde per ronde dichter te komen maar aan de tussentijden kon ik al horen dat het heel lastig zou worden. De Duitser kreeg ik in de voorlaatste ronde wel in m’n vizier en ik kon hem dan ook vrij makkelijk bijbenen maar die taaie Nederlander Rick liep net ietsje te snel voor mij waardoor ik strandde op 50m bij het overschrijden van de finish. Helaas is het dus niet gelukt maar mij hoor je zeker niet klagen want hoe dan ook was dit een geweldig goede race voor mij. Kevin deed het ook meer dan behoorlijk en finishte op minder dan een minuut van mij als 4de dankzij de snelste looptijd. Knap werk dus van de 2 Axus-atleten!!
Normaal staat er zondag in Lac de L’eau d’Heure mijn volgende race geprogrammeerd maar allicht zal het een doorgedreven training worden eerder dan een wedstrijd. Tot de volgend"
