Gisteren, donderdag 18 juni, vond in Brasschaat het triathlonkampioenschap voor militairen plaats. De overwinning ging naar kempenaar Hans Moonen. Hij werd gevolgd door Miguel Janssens en Sander Elen. Lees hier het verslag van de kampioen
Vandaag was het dan eindelijk zover. Ik heb hier toch wel stevig naar uitgekeken en voor mij kon het niet snel genoeg donderdag zijn.
Het militair kampioenschap was helaas al enkele jaren van de kalender verdwenen maar dit jaar kwam daar dus verandering in. Het groot schietveld van Brasschaat met daarin de Braboplas vormden het decor van de 1/8ste off-road triathlon. Tot grote spijt van een aantal deelnemers moest het fietsonderdeel dus met de mountainbike afgewerkt worden maar zelf zat ik daar uiteraard niet mee.
Ik had het parcours deze week reeds 2x verkend zodat er voor mij geen geheimen meer waren. Technisch kan je het zeker niet noemen maar een beetje mountainbike-ervaring kan wel van pas komen aangezien het er bij momenten wel heel drassig en zwaar bij lag. Ik wist dat hierdoor al meer dan de helft van de nationale militaire triathlonploeg de kans op een podiumplaats konden vergeten. Als grootste kanshebber zag ik Miguel Janssen die dit jaar aan een stevige comeback bezig is wat ik aan de lijve kon ondervinden vorige week op het militaire kampioenschap mountainbike waar ik hem niet kon volgen en hij een top 10 plaats in de wacht sleepte met mannen als Bjorn Brems, Rondelez en Wellens aan de start.
Maar naar de wedstrijd nu.
Zoals steeds begonnen we met zwemmen en daarin kon ik me vrij makkelijk voorin handhaven. Ik startte naast Kevin Maggen en nestelde mij al vlug in zijn voeten. Jan De Cock zwom nog voor hem en toen ik op’t einde merkte dat Kevin een gaatje moest laten ben ik hem voorbij gegaan om terug naar Jan zijn voeten te geraken. Als 2de uit het water met Kevin, Jan en in ons zog ook mijn grootste concurrent Miguel Janssen. Deze wisselde supersnel en ikke als 2de de wissel uit.
In het fietsen beschikte ik over superbenen. In de eerste kilometers wisselde Miguel en ik regelmatig de koppositie maar na 8km heb ik de koppositie niet meer afgestaan en met momenten zag ik dat Miguel even moest lossen. Gelukkig voor hem kon hij toch weer bijkomen en uiteindelijk is hij toch bij me gebleven tot aan de 2de wissel. Achter ons was mountainbiker en ex-zwemmer Sander Elen (die zijn eerste triathlon ooit deed) opgerukt naar de 3de stek maar dit op bijna 2 minuten van ons maar ver genoeg van zijn achtervolgers.
Het lopen ging voor mij echt moeizaam, ik heb amper wedstrijdritme in’t lopen en dat deed echt pijn aan de beentjes maar beet toch door want ik moest en zou Miguel eraf lopen want in de sprint ben ik doorgaans kansloos. Ik heb enkele keren proberen versnellen en uiteindelijk hoorde ik toch dat zijn voetstappen minder duidelijk begonnen te klinken, met andere woorden nam ik stilaan toch wat afstand. Ik ben dan totaal leeggestreden als eerste over de meet gelopen met een dikke 30meter voorsprong. Zalig gevoel!!
Miguel werd dus 2de en Sander 3de (knap voor een eerste triathlon). Mijn broer Peter deed ook 1 van zijn betere wedstrijden en werd 4de waarmee hij toch een groot deel van de militaire ploeg achter zich hield
Bekijk de uitslag
