Met Pascal Jacobs en Danny Vanstraelen kreeg Hasselt op het WK lange afstand in Geel aanvankelijk twee schoonbroers op het podium in de categorie M45. Later vernam Jacobs tot zijn diepe ontgoocheling dat hij uit de uitslag geschrapt werd.
Om acht uur in de morgen moesten de Agegroupers in Geel al aan hun opdracht beginnen. ‘Ontiegelijk vroeg’, vindt Jacobs, net als Vanstraelen aangesloten bij het Duatlon Team van Hasselt. ‘Er was toen nog heel weinig sfeer in de Geelse straten te bespeuren. Veel liever waren we in de namiddag met de andere deelnemers gestart.’
‘Maar goed, we hebben er toch het beste van gemaakt. In de achttien kilometer lange loopaanhef zijn we samen gebleven.’
Bij de wissel lagen ze met hun beiden nog aan de leiding in hun leeftijdscategorie.
‘Normaal ben ik niet zo’n goed fietser’, vervolgt Jacobs. ‘Maar deze keer beschikte ik toch wel over snelle benen. Tenslotte ben ik nog maar twee jaar met duatlon bezig. Vijfentwintig jaar lang was ik een verwoede volleybalspeler bij Wintershoven. Vijf jaar geleden schakelde ik naar de loopsport over. Het fietsen leerde ik van schoonbroer Danny.’
‘Ja, maar nu fietst hij al een stuk sneller dan ik’, lacht Vanstraelen, die onderweg met een loskomend wiel geplaagd zat.
‘Er zat niets anders op dan af te stappen en daarna een keiharde achtervolging in te zetten om weer mijn plaats in te nemen. Heel eenvoudig was dat niet, want ook de wind eiste onverbiddelijk zijn rol op.’
‘Op acht kilometer van het einde is de Fransman Patrick De Souza me voorbij gesneld’, pikt Jacobs weer in. ‘Dat kon echter de pret niet bederven. Een medaille halen op een WK is toch uniek.’
Dat vond ook de 46-jarige Vanstraelen, een zelfstandige kasseilegger.
‘Dat werk doe ik al 23 jaar: een hard beroep dat me in het verleden weinig gelegenheid gaf om aan sport te doen. Maar daar heb ik dan de laatste jaren wel enige verandering in gebracht. Voor een paar jaar finishte ik nog als vierde in Powerman van Kasterlee.’
Bij de prijsuitreiking later op de avond volgde echter de koude douche.
‘Ik had tijdens het fietsen een zwarte kaart gekregen wegens vermeend stayeren’, aldus een diep ontgoochelde Jacobs. ‘Ik vind nochtans niet dat ik een fout gemaakt heb. Na de wissel heeft niemand van de officials me er attent op gemaakt dat ik nog een strafrondje van 300 meter moest lopen. Het was ook de eerste keer dat ik met een zwarte kaart werd geconfronteerd. Ik ben er echt kapot van. Zelfs al had men mij drie minuten straftijd aangerekend, dan had ik nog brons. Verdorie toch, wat een anticlimax!’
Voor clubgenoot Olivier Diels, die in de namiddag met de grote jongens van start was gegaan, liep het avontuur eveneens op een sisser uit.
‘Opgegeven tijdens het fietsen’, klonk het ontgoocheld. ‘Ik had echt geen kracht meer om er nog iets degelijks van te maken.’
(Willy Goossens)
