De atleet die we vandaag in de kijker zetten kende een wisselvallig seizoen door onder meer een blessure.Tim Van hamme is een 19-jarige triatleet afkomstig uit Vilvoorde en aangesloten bij TTG. Sinds enkele maanden traint hij nu ook onder SMO-er Simon De Cuyper.
Bij de aanvang van het seizoen was Van hamme nog maar net verlost van zijn knieblessure waardoor hij zich nog niet meteen kon meten met de beteren binnen zijn leeftijdscategorie.
Op het BK triatlon voor Junioren liep het dan weer mis doordat hij zijn fiets in de wisselzone voorbij liep. Weg waren de ambities om net zoals het jaar voordien het podium te kunnen halen.
Gelukkig ging het vanaf dan beter en kon hij zijn seizoen nog afsluiten met een paar mooie resultaten. Onder andere zijn 10e plaats overall op het BK OD te Doornik en zijn 3e plaats in de 1/4e triatlon van Mechelen sprongen er toen nog uit. Meer informatie van Tim kan je hieronder terugvinden!
Volgende atleet in de kijker: Kobe Laleman (LTTL)
Vanwaar de keuze voor triatlon?
De mensen die mij en mijn familie een beetje kennen beweren dat ik tijdens een triatlon ben gemaakt. Diegene die mijn ouders nog een beetje beter kent weet dat dit niet zo is. Wel ben ik zowat in de triatlonsport ‘gerold’. Ik heb veel verschillende sporten beoefend toen ik klein was (klein = jonger dan 12 jaar en nu ben ik dus groot), maar basketbal en atletiek waren mijn favorieten. Dan had de mama weer een raar idee opgeraapt: ’Ik begin met triatlon’. En een voor een (de familieleden) volgden we.
Van een debuutjaar is er bij mij geen sprake, maar de eerste echte prestaties kwamen er als jeugd B’er.
Hoe kijk je terug op het voorbije seizoen?
Met zeer gemengde gevoelens, ik miste mijn seizoensstart helemaal door een blessure (ITB). Verder was het mijn eerste jaar op de universiteit en dat was toch even schrikken. Na jaren lui in mijn stoel gehangen te hebben (in het middelbaar onderwijs), moest er nu echt gewerkt worden. En als laatste vlotte de nieuwe trainingsaanpak niet zo goed (deze was zeer verschillend dan diegene die ik had gehad bij mijn moeder, tevens sterke trainer, Mia Dobbeni).
Wat was er dan wel goed? Ik begon samen te werken met een nieuwe trainer, namelijk jong talent (zowel als trainer, als atleet) Simon De Cuyper. Ik kon mijn ‘comeback’ maken en deed nog een laatste goede jeugd wedstrijd (Tabor). Als laatste behaalde ik nog enkele goede resultaten in Doornik en Mechelen.
Moest je een wedstrijd moeten kiezen die je op dit moment het meeste voldoening geeft. Welke zou dit dan zijn?
Vorig seizoen hebben de 3 eerder vernoemde wedstrijden elk op hun manier mij erg veel voldoening gegeven. Tabor: ‘yes’, ik kan het nog. Doornik: de kans om een BK op te halen, na het BKJ te verprutsen. Mechelen: ik heb me nog nooit zo kapot gelopen, en: ‘zie je wel ik kan toch nog hard lopen’.
Lukt de combinatie tussen trainen en studies?
Vroeger wel, nu ben ik daar minder zeker over. Maar dit 2e jaar geeft me toch al meer vertrouwen dan het eerste, veel meer zelfs.
Welke zijn je ambities op korte en lange termijn?
Die op lange termijn zijn dromen, die op korte waarschijnlijk iets realistischer. Graag zou ik een plaatsje opeisen op het BK belofte podium, en een top 25 op een ETU cup halen (bij de elite). Verder wil ik: mijn zwemmen nog heel wat verbeteren, nog veel harder kunnen fietsen, en kunnen lopen tot iedereen mij vreest.
Heb je eventueel een blog of website waar we je kunnen volgen?
Nog geen Blog, maar kijk uit naar het dimarco-team. (dimarco.be)
http://dimarcotriatlon.blogspot.com/
