In een bloedheet Abu Dhabi heeft Jelle Geens een geweldige overwinning geboekt tijdens de WTCS. Het verschil maakte hij in de laatste loopkilometers, toen hij een versnelling plaatste en overduidelijk over de sterkste benen bleek te beschikken. Lange tijd hadden Nederlanders Menno Koolhaas en Donald Hillebregt prima aansluiting, maar tijdens de run verloren ze veel tijd. Zij werden respectievelijk 25e en 35e. Jorik van Egdom ging last-minute niet van start.
Het zwemmen werd aangevoerd door Vincent Luis, die na 8:44 uit het water kwam. De Fransman liet daarmee meteen zien wat zijn intenties waren, al was het nog wel de vraag hoe hij op de fiets en tijdens het lopen zou zijn. Grote vraag was vooral of hij blessurevrij en racefit zou zijn. Zoals eigenlijk altijd op de Sprint Afstand kwamen achter Luis alle mannen in een lang lint achter elkaar uit het water. Luis had Mark Devay in zijn voeten en samen hadden ze een gaatje van vier seconden op de rest van het veld. Koolhaas en Hillebregt bevonden zich na het zwemmen mooi in het middenveld: Koolhaas kwam als 24e uit het water en gaf 24 seconden toe op Luis, terwijl Hillebregt als 29e richting zijn fiets mocht, 28 seconden achter Luis.
Tekst gaat verder onder afbeelding
De minimale voorsprong die Luis en Devay tijdens het zwemmen pakten, was genoeg om er met z’n tweeën vandoor te gaan op de fiets. Het leverde bij vlagen prachtige beelden op, want op het F1-circuit zag je regelmatig de grotere groepen die zich achter de twee koplopers vormden, alles doen om de achterstand te dichten. Na één van vijf fietsrondes kwam Koolhaas sterk door in de eerste achtervolgende groep, slechts 12 seconden achter de twee koplopers. Hillebregt zat daar weer één groep achter en reed 28 seconden achter Luis en Devay.
In de kilometers die volgden, sloten meer mannen van achteren aan en zo ontstond er een kopgroep met zeventien atleten. Het lukte Koolhaas net niet om de sprong naar voren te maken en zo kwam hij dan ook terecht in de tweede groep, waar hij ook weer aansluiting vond met Hillebregt. Deze situatie bleef in de laatste fietskilometers ongewijzigd en zo begonnen de Nederlanders uiteindelijk met een achterstand van iets meer dan veertig seconden aan de vijf kilometer hardlopen.
In de eerste kilometers viel de kopgroep vrij snel uit elkaar, vooral door een vernietigend tempo van eerst Luis en even later Hayden Wilde. Niet veel later begon ook Jelle Geens het tempo op te voeren, waardoor er nog wat meer mannen moesten lossen en de run zich ontwikkelde tot een interessante strijd. Halverwege liepen er nog vijf man samen, waarbij Wilde, Luis en Geens het sterkst oogden. Tijdens de run verloren de Nederlanders veel tijd; halverwege kwam Koolhaas als dertigste door, 1:25 minuut achter de koplopers. Hillebregt zat daar weer dertien seconden achter en gaf dus nog iets meer toe.
In de laatste kilometers voor de kopgroep was het toch Wilde die de kopgroep van vijf als eerste moest lossen, en naast Luis en Geens bleven toen Bence Bicsak en Antonio Serrat Seoane over. Zij aan zij maakten de vier mannen het behoorlijk spannend. Helemaal spannend werd het toen Geens, met nog ongeveer anderhalve kilometer te gaan, een versnelling plaatste en meteen een gaatje sloeg. Een mooie, lange sprint volgde en na 52:21 minuut won hij de race. Vijf seconden later pakte Luis het zilver en acht seconden later pakte Bicsak het brons.
Koolhaas finishte als 25e op 1:57 minuut achterstand. Hillebregt werd 35e, 2:56 minuut na de winnaar.
