Na een mooie wedstrijd die uiteindelijk ontaardde in een rechtstreeks duel tussen Jelle Geens en Marten val Riel, heeft Geens zojuist opnieuw een T100 race gewonnen: hij schreef de eerste editie van de T100 Vancouver op zijn naam. Minder nieuws voor Nederlander Youri Keulen, want met een gepijnigd gezicht stapte hij ongeveer halverwege het fietsonderdeel uit.
Tijdens de twee kilometer zwemmen was het de Amerikaan Morgan Pearson die het beste uit de verf kwam en met 26:39 minuut de snelste tijd noteerde. Overigens zaten vrijwel alle mannen bij elkaar en ontstonden er dus eigenlijk geen noemenswaardige – of onverwachte – verschillen. Ook Youri Keulen hield prima aansluiting en lag in deze fase prima in de mix.
Op de fiets begonnen de verschillen wel redelijk snel te ontstaan en werd al bijna even snel duidelijk dat vooral Mika Noodt, Marten van Riel, Rico Bogen en Kyle Smith de sterkste benen hadden. Deze vier mannen vonden elkaar al snel en bleken ook prima met elkaar te kunnen samenwerken: op hoog tempo zagen zij hun eerste achtervolgers steeds meer averij oplopen en halverwege waren onder andere Jelle Geens, Panagiotis Bitados, Antonio Benito Lopez en Miguel Hidalgo al op een minuut gezet. Ondertussen begon Youri Keulen in de problemen te komen: waar hij aanvankelijk goed met het fietsen mee kon, begon hij hard tijd te verliezen tot uiteindelijk ruim zes minuten. Niet veel later zou hij, in laatste positie en met zijn handen naar zijn rug grijpend, uitstappen.
Het was zo’n beetje hetzelfde moment dat ook Noodt een tegenslag kreeg te verwerken: hij moest een minuut langs de kant staan vanwege een drafting penalty en verloor daardoor de aansluiting met de drie overgebleven koplopers. Geluk voor de Duitser was dat hij wel in de groep achter de kopgroep terecht kwam en daar gooide hij meteen weer de turbo open. Indrukwekkend om te zien was dat hij erin slaagde om zijn gat naar voren bijna volledig te dichten en uiteindelijk met slechts 22 seconden achterstand op Bogen en Van Riel aan het lopen te beginnen. Ook Geens en Benito Lopez zaten nog keurig binnen een minuut achterstand.
Tijdens het lopen waren het aanvankelijk Van Riel en Bogen die het initiatief namen, met slechts een paar seconden achter hen een sterk ogende Geens. Na iets meer dan vier kilometer was het stuivertje wisselen vooraan, want waar Bogen een paar seconden verloor, sloot Geens juist bij zijn landgenoot Van Riel aan. Vanaf dat moment mochten toeschouwers zich verheugen op een rechtstreeks Belgisch duel, want Van Riel en Geens bleven kilometers lang zij aan zij lopen, terwijl hun voorsprong op de andere mannen alleen maar groter werd.
Na iets meer dan tien kilometer had Geens er stiekem wel genoeg van om met landgenoot Van Riel te lopen en plaatste hij een indrukwekkende – en ook beslissende – versnelling. Eigenlijk meteen pakte hij een voorsprong op Van Riel en die zou vanaf dat moment ook blijven groeien. Waar Geens haast over het parcours leek te vliegen, ogenschijnlijk onvermoeibaar, leek Van Riel het vanaf dat moment serieus zwaar te krijgen en vooral op de modus overleven te staan. Ondertussen ontstond er achter de twee koplopers een heerlijke strijd om het brons, waarbij Bogen, Smith en Noodt bij elkaar kwamen te lopen met als inzet dus de laatste plek op het podium.
De voorsprong van Geens kwam in de slotfase niet meer in gevaar en hij won de race uiteindelijk in een tijd van 3:12:49. Van Riel werd tweede in 3:13:38 en in de laatste kilometers werd het duel om het brons beslist in het voordeel van Noodt. Hij werd derde in 3:14:46. Zowel Smith als Bogen werd nog ingehaald door Benito Lopez, die dus vierde werd.
