Zoals we daarstraks al meldden, heeft Rob Woestenborghs niet lang mogen genieten van zijn wereldtitel duatlon korte afstand. Na afloop van de wedstrijd diende Jurgen Dereere klacht in wegens onsportief gedrag. Jurgen en Rob kregen woorden tijdens het fietsen. Rob keek achterom, week van zijn lijn af en zo kwam Jurgen ten val. Ondanks de pogingen van Marc Renier en Reynout van Schuylenberg om de klacht te laten herzien, bleef de ITU bij zijn beslissing. Zowel Dereere als Woestenborghs werden gediskwalificeerd. Wij spraken een zeer ontgoochelde Rob Woestenborghs in Italië terwijl hij met de volledige Belgische ploeg (uitgezonderd Dereere) aan tafel zat.

"Mijn ontgoocheling is groot", begint Rob. "Ik was vandaag de sterkste en kwam ook verdiend als eerste over de streep. Ik begrijp dat Jurgen ontgoocheld was na zijn valpartij, maar klacht neerleggen, vind ik toch overdreven. De val gebeurde niet in een eindspurt, gewoon onderweg. Ik geef toe dat ik van mijn lijn afweek, maar dat was zeker niet opzettelijk."

"Jurgen heeft zich de hele week op afstand gehouden van de rest van onze ploeg. Ook nu tijdens het eten is hij er niet bij. In de wedstrijd beschouwde hij mij blijkbaar als een concurrent, want we kregen woorden toen ik aan kop reed en ruimte liet om hem te laten overnemen. Al pratend keek ik achterom en zo week ik van mijn lijn af en kwam hij ten val. Tot dat moment was de wedstrijd prima verlopen. De Portugezen voerden in het begin de forcing. Ze raakten met drie man voorop, maar wij volgden met een grote groep. Nadat Bart Aernouts en Paul Amey wegreden, ben ik op mijn eentje naar die twee toegereden. Met zijn drieën hadden we de Portugezen al snel te pakken en die mannen hebben we overboord gegooid omdat we wisten dat wij met zijn drieën, Aernouts, Amey en ik, de sterksten waren. De verstandhouding was goed en we kwamen met drie in de wissel. Ik ben meteen vol doorgegaan en na een tijdje moest Amey lossen en liep ik, dacht ik, naar de wereldtitel."

"Maar helaas sta ik nu dankzij de klacht van Jurgen met lege handen. De zilveren medaille van Bart is een kleine troost, maar zelf heb ik daar weinig aan. Ik zat vandaag in de vorm van mijn leven en zie nu een unieke kans voorbijgaan." aldus een zwaar ontgoochelde Rob Woestenborghs.