“Het is, zoals veel plannen dit jaar, een beetje ontstaan bij gebrek aan wedstrijden en als motivatie om toch te blijven trainen.” Tijdens de kerst zat Koen van Meeuwen niet aan een groot feestmaal – al moest uit praktisch oogpunt wel veel eten – en liep hij maar liefst vijf marathons. “Een week of zes geleden kreeg ik weer zin in een ‘slecht’ plan”, grapt Van Meeuwen. “Het moest net spannend genoeg zijn om er enthousiast van te worden, maar niet zo spannend dat ik er stress van zou krijgen. Ik snap dat dat een beetje gek klinkt, maar ik zou eigenlijk een tienvoudige triathlon gedaan hebben dit jaar. Je referentiekader raakt een beetje verknipt als ultra atleet”, lacht van Meeuwen.
Terwijl het lopen van vijf marathons in vijf dagen veel mensen wél stress zou aanjagen, zag Van Meeuwen het als training richting zijn grote doel: de Deca Ultra Triathlon in Zwitserland in augustus 2021. “Het was aan de ene kant een gek plan om gemotiveerd te blijven. Aan de andere kant deed ik het ook om te voelen hoe het is om door te lopen als je moe bent en pijntjes hebt. Dat je de deur uit gaat met het gevoel dat je niet weet hoe je die dag door moet komen, maar dat het uiteindelijk toch lukt. Het is deels mentale training, maar het is ook goed om de voeding scherp te krijgen, want dat is altijd een uitdaging met dit soort dingen.”
‘Het is niet het juiste woord, maar het ging eigenlijk makkelijk’
Van Meeuwen liep al zijn marathons tussen de 3:44 en 3:58 uur. “Maar als ik even stil stond om te eten stond de klok uit”, legt de atleet, die ooit 3:08 uur klokte op een losse marathon, uit. Ondanks dat Van Meeuwen storm Bella meepakte op derde kerstdag, liep hij de marathons vrij constant. “Het is misschien niet het juiste woord ervoor, maar het ging eigenlijk heel makkelijk. Ik had verwacht dat het de derde of vierde dag mentaal zwaar zou worden, omdat je het dan ook fysiek zwaarder krijgt en je dan nog een eind moet. Maar ik ging er eigenlijk fluitend doorheen alle dagen. Als ik ‘s middags thuis op de bank zat had ik wel stramme benen en vroeg ik mij af hoe ik dat morgen weer moest gaan doen.” Maar nog voordat Van Meeuwen goed en wel de straat uit was had hij de ‘runner’s high’ alweer te pakken. “Dan ging de ultra modus weer aan.”
Tekst gaat verder onder afbeelding
‘Daar stond ik van te kijken’
Na vijf marathons twijfelde de ultra atleet er zelfs even aan om nog een zesde marathon er achteraan te plakken. “Fysiek had het nog wel gekund, maar ik had er geen zin meer in. Als je van tevoren bedenkt dat dat het doel is, komt het goed. Maar het is grappig dat de gedachte überhaupt in mij op kwam. Dat is een teken dat het met mijn energie nog goed zat. Daar stond ik van te kijken.”
‘Buffelen tegen de wind in’
Met een echt dieptepunt kreeg Van Meeuwen tijdens de marathons gelukkig dus niet te maken, maar als hij er dan toch een aan moet wijzen, zou dat op dag vier geweest zijn: “Toen kreeg ik op een gegeven moment wat last van mijn knie. Een pijntje dat ik niet eerder had gehad. Ik bedacht mij wel even hoe zuur het zou zijn als ik nu de kortste route naar huis moest nemen en het af moest blazen. Maar na tien kilometer verdween het gelukkig weer en heb ik er geen last meer van gehad.” Toen de afgebroken takken op derde kerstdag om je oren vlogen, liep Van Meeuwen zijn laatste marathon. “Het eerste uur van die stormachtige dag, vroeg ik mij wel af of het verstandig was om het uit te lopen. Uiteindelijk kwam ik wel in de modus en werd het buffelen tegen de wind in.”
Mentaal spelletje
Om zich optimaal mentaal voor te bereiden op de Deca Ultra Triathlon liep Van Meeuwen het grootste deel van zijn marathons helemaal alleen. “Alleen lopen is onderdeel van het mentale spelletje. Het idee is dan wel als een leuk en gek plan in de winter ontstaan, maar uiteindelijk ga je er toch een beetje een trainingsdoel aan hangen. Dan is het wel goed om alleen te zijn en jezelf er doorheen te duwen als het zwaar wordt en toch tempo vast te houden. Zodat je niet afhankelijk wordt van andere mensen die je er doorheen praten.”
