Een wedstrijd om nooit te vergeten: Lotte Wilms pakte zojuist een derde plaats bij Ironman Texas, maar deed eigenlijk veel meer dan dat. Ze gaf de hele dag kleur aan de wedstrijd, ging lange tijd aan de leiding en toonde voor de zoveelste keer het talent waarover ze beschikt. In de slotfase moest Wilms dan wel buigen voor Kat Matthews en Penny Slater, maar de bronzen medaille verdient feitelijk een dikke gouden rand.
Al in het water zat Wilms er – en dat was natuurlijk niet verrassend – goed bij. Toch kwam de Nederlandse niet als eerste terug in T2, want eerst klom Lauren Brandon na een tijd van 51:46 uit het water. Direct daarna volgden Wilms, Fenella Langridge, Rebecca Clarke en Diana Castillo Franco. Daarna zat een groot gat van minimaal drie minuten, terwijl Kat Matthews op meer dan vier minuten volgde. Slater, die later dus naar voren zou oprukken, had zelfs een achterstand van bijna acht minuten en lag toen twaalfde.
Op de fiets bleef de kopgroep, met uitzondering van Castillo Franco, lange tijd bij elkaar: zo’n negentig kilometer hadden Wilms, Langridge, Clarke en Brandon wat aan elkaar, maar vanaf dat moment begon het viertal uit elkaar te vallen en bleven alleen Wilms en Langridge over. De twee reden zo sterk, dat ze negentig kilometer later en weer terug in T2, een voorsprong hadden opgebouwd van 4:39 minuut op eerste achtervolgster Jocelyn McCauley, terwijl Berry op 4:45 minuut volgde en Matthews op 4:53 minuut. Laatstgenoemde kende een zeer sterk fietsonderdeel, want Matthews had ook al vijf minuten verloren door een tijdstraf die ze noodgedwongen uitzat.
Tijdens de run vloog Langridge meteen bij Wilms weg en liep haar voorsprong op tot bijna een minuut. Toch gaf Wilms zich niet gewonnen en de Nederlandse begon zich na ongeveer negen kilometer weer terug te vechten. Dat lukte, want niet veel later zou Langridge keihard wegzakken en Wilms de leiding in de wedstrijd overnemen. Toch voelde Wilms vanaf dat moment, na zo’n zeventien kilometer, de hete adem van een ontketende Matthews al in haar nek en nog voor het halve marathon-punt was Matthews voorbij gegaan aan Wilms en daarmee de nieuwe leidster in de wedstrijd.
Matthews liep vanaf dat moment eigenlijk onbedreigd naar de overwinning, terwijl Slater op haar beurt aan een mooie opmars tijdens de marathon was begonnen. Vanaf een zevende positie liep de Australische atlete steeds verder naar voren, om uiteindelijk na dertig kilometer ook voorbij te gaan aan Wilms. Daarmee was ook meteen het podium bezegeld.
Matthews won de wedstrijd in een tijd van 8:42:22, Slater werd tweede in 8:44:36 en Wilms derde in 8:46:59.
