Ook al is Lotte Wilms een Nederlandse profatlete, de Ironman 70.3 Sunshine Coast die in Australië werd gehouden voelde logischerwijs als een soort thuiswedstrijd, aangezien ze al heel wat jaartjes ‘down under’ woont. Dat maakt de overwinning die Wilms boekte wellicht des te mooier; indrukwekkend was ‘ie sowieso al tussen een goed bezet startveld.
Wilms liet haar intenties al tijdens het zwemmen blijken en kwam uiteindelijk na 24:18 minuut terug in T1. Daar zat ze direct lekker in de wedstrijd, want als ze achterom keek, zag ze voorlopig nog niemand: haar eerste achtervolgsters waren hier al op bijna twee minuten gezet en dus begon Wilms met een comfortabele voorsprong aan het fietsen.
Daar waren het aanvankelijk de Nieuw-Zeelandse Hannah Wells en Australische Penny Slater hun achterstand snel begonnen goed te maken; na vijftig kilometer waren ze Wilms genaderd tot ongeveer veertig seconden. Vanaf dat moment kwam Wilms echter toch weer beter in de wedstrijd en begon ze haar voorsprong ineens weer uit te breiden: Eenmaal terug in T2 was hij weer teruggebracht tot twee minuten, eigenlijk precies zoals haar voorsprong ook in T1 al was. Toen was al duidelijk dat alleen Wilms, Wells en Slater om het goud, zilver en brons zouden gaan strijden, want alle dames daarachter hadden al meer dan zeven minuten achterstand.
Ook tijdens het lopen zag Wilms haar twee achtervolgsters weer dichterbij komen. Sterker nog, na ongeveer tien kilometer sloot Wells, die Slater achter zich had gelaten, zelfs aan bij Wilms. Ongetwijfeld een mentale tik, maar Wilms ging niet bij de pakken neerzitten en beet zich vast in Wells. Na ongeveer vijftien kilometer lukte het haar zelfs om toch weer bij Wells weg te lopen. Vanaf dat moment ging het nog even hard, want toen Wilms de race won in een tijd van 4:00:20, was haar voorsprong weer opgelopen tot 1:33 minuut. Wells pakte toen dus het zilver. Slater werd inderdaad derde, op 2:30 minuut achterstand op Wilms.
