Na 9:07:16 kwam Marijn de Jonge afgelopen zondag over de finish van Ironman Copenhagen. In een veld van 35 pro’s, waarvan er 14 uitvielen, werd hij daarmee 19e. Toch is de Utrechter niet helemaal tevreden. ,,Lange tijd liep ik op een schema van 8:45 uur. Na 28 kilometer sloeg de kramp in mijn hamstrings helaas toe.”
Het doel van De Jonge was om onder de negen uur te finishen. Dat is dus niet gelukt. Toch snapt hij zelf ook dat hij zich niet volledig moet vastpinnen op die tijd. Vanaf een camping in Malmö legt hij uit. ,,Ik draaide een uitstekende voorbereiding, maar begin juli kreeg ik een scheurtje in mijn kuit. Op de hoogtestage die ik daarna deed, kon ik nooit langer dan een uur lopen. Pas in Nederland, een week voor vertrek richting Kopenhagen, heb ik een keer 75 minuten kunnen lopen. Gezien die voorbereiding heb ik dus nog een prima marathon gelopen.”
Zijn marathon ging in een tijd van 3:27:48. Vooral het zwemmen ging hard (52:04) en ook het fietsen ging lekker (4:41:14). Inclusief de wissels kwam zijn eindtijd dus op 9:07:16 uit, een persoonlijk record. ,,Iedereen zegt dat ik tevreden moet zijn en als ik realistisch ben, is dat ook zo.”
(tekst gaat onder foto verder)
Zijn benen doen nog zeer, minder dan 48 uur na zijn inspanning is dat zo gek ook niet, maar zijn kuit heeft de wedstrijd in ieder geval goed doorstaan. ,,Daar heb ik geen extra last van, dus dat is fijn. Ik overweeg het zelfs om over drie weken in Almere te starten. Challenge Almere-Amsterdam is een geweldige wedstrijd en eigenlijk het échte NK. Daar wil je dan toch bij zijn. Maar het moet wel verantwoord zijn. Ik wil ook niet iets kapot maken waardoor ik de hele winter verlies. Dat ga ik nu, dag per dag, bekijken en dan hoop ik dat over twee weken definitief te beslissen.”
Maar terug naar Kopenhagen, want daar gebeurde ‘het’ dus afgelopen zondag. ,,We zwommen snel en dat had ik wel verwacht. Ik zat in de derde groep en zag in de wisselzone dat er nog iets van tien fietsen (van pro’s, red.) stonden. Toen wist ik dat ik goed had gezwommen. Ik had eigenlijk verwacht dat er wel een peloton met snelle fietsers over ons heen zou denderen, maar dat gebeurde niet. Eigenlijk heb ik heel lang alleen gezeten.”
De Jonge deelt zijn race graag op in vier ‘taken’. Zijn eerste taak, snel zwemmen, was al voltooid. Zijn tweede taak, ‘rustig fietsen en jezelf niet gek laten maken’, lukte ook, ondanks dat hij in zijn tweede ronde regelmatig enige hinder ondervond van achtergebleven Age Groupers. Zijn derde taak, ‘goed lopen’, leek tot het 28 kilometer punt te lukken maar toen sloeg de kramp in zijn hamstrings dus toe. ,,Het ging heel soepel tot 21 kilometer, maar toen werd het zwaarder. Een paar kilometer later begonnen mijn hamstrings pijn te doen. Dan is het een kwestie van ‘verdapperen’ en de finish halen. Pushen kon ik niet meer, elke stap harder zorgde voor kramp.”
(tekst gaat onder foto verder)
Zijn vierde taak, ‘goed eten en drinken’, ging de hele dag door. Misschien nog wel meer toen hij kramp kreeg. ,,Ik liep van post naar post en daar kon ik dan weer wat nemen. Heb me niet gek laten maken, ben zo min mogelijk met mijn tijd bezig geweest en ben gewoon naar de finish gelopen.”
Voor De Jonge, tevens hoofdtrainer bij Hellas, was het extra bijzonder dat er heel veel clubgenoten langs de kant stonden. ,,Een mannetje of veertig stonden mij, en de overige 7 triatleten van Hellas die meededen, aan te moedigen. Dat vond ik heel uniek voor een buitenlandse race.”
