Toegegeven, feitelijk staat hij zonder slot voor het WK Ironman op Kona – zijn grote doel dit seizoen – met lege handen en dan heeft hij ook nog eens de pech dat zijn topprestatie niet alleen daarom, maar vooral ook omdat er veel mannen nóg sneller waren, een beetje ondersneeuwt, maar Milan Brons heeft gisteren een meer dan fenomenale prestatie geleverd tijdens Ironman Frankfurt. Met een eindtijd van 7:48:46 noteerde hij namelijk de derde Nederlandse tijd ooit op een Long Distance.

7:48:46; het is sneller dan Jan van der Marel (7:57) die jarenlang het Nederlands record op zijn naam had staan en het is sneller dan Evert Scheltinga (7:49) die dat Nederlands record in 2021 na meer dan twintig jaar overnam. Het is ook sneller dan bijna iedereen van de huidige generatie Nederlandse topatleten die nu actief is, waaronder Niek Heldoorn en Tristan Olij. Eén man is twee keer aanzienlijk sneller geweest – Menno Koolhaas scherpte het Nederlands record vorig jaar aan tot 7:36:36 en verbrak dat gisteren opnieuw met 7:35:51 – maar duidelijk is wel dat ook Brons een prestatie van de buitencategorie leverde.

Eén keer eerder deed hij dat al – zo’n prestatie leveren die je niet snel vergeet – toen hij vorig jaar een jongensdroom zag uitkomen door in 7:49:49 derde te worden bij Challenge Almere-Amsterdam. Maar daarvoor en daarna waren er ook mindere prestaties. Twijfels zelfs. Eén groot doel werd er dit jaar gesteld: een slot pakken voor het WK Ironman op Kona. Gisteren was daar een plek bij de top zes voor nodig. Top zes finish je niet zomaar en al helemaal niet bij het EK Ironman in Frankfurt. Een wedstrijd waar maar liefst 28 mannen onder de acht uur doken. Historisch gezien was het één van de snelste races ooit. De omstandigheden waren perfect en er hing voelbaar magie in de lucht.

Ook voor Brons dus, die met een zwemtijd van 50:00 minuten wel de hele dag in de achtervolging moest. Door een fietstijd van 4:06:58 te noteren, handhaafde hij toch prima in een achtervolgende groep. Toen was al wel duidelijk dat kwalificatie voor het WK een vrijwel onmogelijke opgave zou zijn, maar Brons liet zich niet uit het veld slaan, hield het hoofd koel en noteerde – alsof het niets is – een verbluffende 2:45:57 op de marathon. En dus een totaaltijd van 7:48:46.

Het levert Brons geen slot voor Kona op, maar hopelijk voldoende vertrouwen om volgend jaar – wellicht met iets verstandigere wedstrijdkeuzes – opnieuw een poging tot kwalificeren te wagen.