Een U23 WK OD waar Mitch Kolkman ongetwijfeld gemengde gevoelens aan overhoudt: een negende plaats is op papier een hele goede prestatie, maar na zijn derde plaats van vorig jaar – toen gezien als zijn échte doorbraak binnen het profveld – zal de race in Torremolinos nu toch ook minstens een lichte teleurstelling veroorzaken. Voor Gjalt Panjer was de teleurstelling aanzienlijk groter, nadat hij al tijdens het zwemmen op grote achterstand kwam en er de hele race verder niet aan te pas kwam.

De wedstrijd werd overigens volledig beslist tijdens het lopen. Aanvankelijk waren het Dylan McCullough, Marcus Dey, Zalán Hobor en Pavel Sorokin die er met z’n vieren vandoor gingen op de fiets, maar al vrij snel werd deze kleine kopgroep bijgehaald door een achtervolgend groepje met daarin ook Mitch Kolkman; zo ontstond een kopgroep van in totaal elf man. Gjalt Panjer was toen al lang en breed gezien, nadat hij na het zwemmen een achterstand van anderhalve minuut opliep en de hele dag niet van voren was te zien.

Vooraan deed Kolkman keurig zijn kopwerk, maar toch sloot uiteindelijk ook een tweede achtervolgende groep aan – dat gebeurde nadat er een uur op de klok stond – en zo ontstond een kopgroep van 24 man. Deze mannen koersten samen af op T2 en begonnen gelijktijdig aan de afsluitende tien kilometer hardlopen.

Vanaf daar was de spanning – in ieder geval over wie de wedstrijd zou winnen – vrijwel direct weg; de Spanjaard David Cantero del Campo legde er direct een verschroeiend tempo op en gaf niemand de kans om met hem mee te lopen. Heel even was het de vraag of hij zelf zijn hoge tempo kon volhouden, maar Del Campo toonde geen enkel teken van vermoeidheid en liep ogenschijnlijk onvermoeibaar door tot de finish en dus de wereldtitel. Achter hem was het de Griek Panagiotis Bitados, dit jaar misschien wel dé grootste verrassing binnen het veld met diverse overwinningen, waaronder het EK Ironman 70.3, die ook zeer sterk liep; hij kon dan wel niet bij Del Campo blijven, tegelijkertijd gaf hij niemand de kans om hem van het zilver af te houden. Daar weer achter waren het Gergely Kiss, Dylan McCullough, Jules Rethoret, Andree Buc, John Reed en Henry Graf die op een kleine minuut streden om het brons. Kiss trok daarbij aan het langste einde.

Del Campo won het WK U23 in een tijd van 1:45:12. Bitados werd tweede op 34 seconden en Kiss derde op 59 seconden.

Kolkman verloor tijdens het lopen nog behoorlijk wat tijd, maar sleepte er wel een mooie top tien plaats uit. Hij werd negende op 2:25 minuut achterstand. Panjer werd dertigste op 6:04 minuut achterstand.