Na een moeizaam 2024 – een jaar dat nog goed begon maar waarin uiteindelijk heel veel tijd verloren ging aan blessures en zelfs een streep gezet moest worden door het WK Ironman – en een teleurstellende comeback eerder dit jaar, heeft Niek Heldoorn opnieuw geproefd aan racen op hoog niveau. Dat ging lang goed tijdens Ironman 70.3 Kraichgau, maar de halve marathon bleek nog een paar maten te hoog gegrepen voor de Nederlandse topatleet.
Heldoorn hoopte ongetwijfeld op een goede race nadat hij eerder dit jaar al uitstapte bij zijn comeback race (Ironman Zuid-Afrika, red.) en zal dan ook hebben genoten toen hij na het zwemmen vooraan de race lag. Heldoorn zag zich toen omringd door mannen als Finn Grosse-Freese, Lasse Nygaard Priester, Cedric Osterholt en Fabian Kraft, al volgden er nog veel meer concurrenten op korte afstand.
Op de fiets kon Heldoorn aanvankelijk mee met de snelste mannen, maar langzaam maar zeker verloor hij nét de aansluiting met Nick Emde, Kraft, Priester en Nils Lorenz, die met z’n vieren een kopgroep vormden. Halverwege het fietsonderdeel reed Heldoorn ook in een groepje van vier, maar samen met Andrea Salvisberg, Joran Driesen en Osterholt kon hij niet voorkomen dat hun achterstand was opgelopen tot veertig seconden. In de tweede helft van het fietsonderdeel ging dat zelfs nog harder; Heldoorn reed wel in zijn eentje weg bij zijn medestanders, maar zag zijn achterstand ruim verdubbeld tot bijna 1:50 minuut in T2. Toch lag Heldoorn toen dus wel vijfde en eigenlijk sterk binnen de race.
Tijdens de halve marathon bleek Heldoorn echter nog niet de sterke loper die hij kan zijn en meer dan eens bij wedstrijden is geweest. Terwijl Priester in zijn eentje richting de overwinning liep, zag Heldoorn zijn achterstand juist rap groeien en begon hij ook posities te verliezen.
Priester won de race in 3:45:19, Kraft werd tweede in 3:45:40 en Emde werd derde in 3:50:41. Heldoorn werd achtste in 3:54:26.
Namens Nederland stond ook Pim van Diemen aan de start. Hij werd elfde in 3:58:28.
