Bart Aernouts heeft zopas de gestripte versie van de Ironman 70.3 van Sank Pölten (Oostenrijk) gewonnen. We vallen in herhaling, maar ook in Oostenrijk heeft men te kampen met aanhoudend koud en slecht weer, waardoor de organisatie ook daar genoodzaakt was de zwemproef te annuleren. Dit speelde natuurlijk in de kaarten van (ex-)duatleet Bart Aernouts. Na het fietsen had Bart een handvol seconden achterstand op de Duitser Andi Böcherer. Maar in het lopen was er geen houden meer aan en liep Aernouts vlot naar de overwinning. Böcherer werd 2e, de Spanjaard Eneko Llanos werd 3e. Bart Colpaert was 10de en Bruno Clerbout 11de. Sophie De Groote maakte na blessureleed haar seizoensdebuut en werd 10de.
Voormalig duatleet Bart Aernouts (huidig Europees kampioen duatlon) had liever gezwommen in Oostenrijk. Toch was Bart natuurlijk blij met zijn overwinning, zijn tweede van het seizoen na de Ironman 70.3 Zuid-Afrika in januari: “Winnen is altijd leuk, zeker in een faire wedstrijd met een selectief, lastig parcours. Ik had in mijn laatste wedstrijd voor de Ironman Nice, toch mijn hoofddoel voor de lente, wel liever een goede zwemprestatie neergezet. Maar aan die koude kan natuurlijk niemand iets doen. In het fietsen hebben Andi en ik echt hard gereden. Omdat de sterkste atleten in de eerste ‘wave’ zaten, wist ik dat er geen atleten met een snellere fietstijd achter me waren. Ik ben met vertrouwen beginnen lopen, zonder zotte dingen te doen. Een halve marathon blijft tenslotte lang. Maar ik voelde me goed, veel frisser dan twee weken geleden in Mallorca. En dan voelt alles gemakkelijker aan. Omdat ik een voorsprong kon uitbouwen, kon ik op het einde ook meer genieten van de overwinning. Het is al een mooi seizoen geweest, met twee overwinningen en nog geen enkele slechte wedstrijd. Mijn blik blijft gericht op Nice, maar ik ben echt blij dat ik deze wedstrijd heb gewonnen.”
Geen goede wedstrijd voor Bruno Clerbout, die daar geen al te dramatische conclusies aan verbond: “Ik denk dat ik letterlijk een beetje te licht weeg voor deze wedstrijd. De beklimmingen kon ik wel aan. Ik heb er immers een paar weken trainen in de Pyreneeën opzitten en mijn geleverde vermogen zat ook goed. Het is de wind waar ik met mijn 62 kilogram moeilijk tegenop kon boksen. Normaal gezien moet ik in de halve marathon tot in de top-10 kunnen opschuiven, maar mijn lopen was vandaag echt niet goed. Misschien omdat ik de afgelopen weken minder gelopen heb wegens een knieblessure of misschien ben ik iets te hard gegaan op de fiets. Maar ik zoek geen excuses. Het was een slechte wedstrijd, maar een goede training voor de Ironman Nice. Ik weet nu waar ik sta en waar ik de komende weken aan moet werken voor Nice.”
