Collin Chartier was zeker niet de grootste favoriet voor de overwinning bij de PTO US Open en daarmee 100.000 dollar prijzengeld, maar na een meer dan indrukwekkend looponderdeel heeft de Amerikaan de race zojuist toch gewonnen. Onder warme omstandigheden bleef hij onder andere Magnus Ditlev en Sam Long voor.
In het warme water van Dallas werden weinig serieuze verschillen gemaakt; een opvallend grote kopgroep kwam vrijwel direct achter elkaar uit het water. Het was Aaron Royle die als eerste richting T1 rende, want met 26:30 minuut noteerde hij de snelste zwemtijd. In het water gebeurden er eigenlijk weinig onverwachte dingen.
De snelste wissel was voor Ben Kanute, die daardoor als eerste het fietsparcours op mocht. Hij kreeg al snel bijval van Royle en ook Sam Laidlow en de drie mannen pakten een voorsprong van enkele seconden op een grote groep van veertien mannen daarachter. Echt weg kwamen ze niet en uiteindelijk ontstond er daardoor een kopgroep van zeventien man.
Meest interessante ontwikkeling daarachter was het samenkomen van Lionel Sanders en Sam Long, die na het zwemmen een achterstand van bijna drie minuten hadden en samen op de fiets begonnen te werken om die achterstand zo snel mogelijk goed te maken. Na de eerste twaalf kilometer op de fiets hadden ze al bijna een minuut goed gemaakt. Sebastian Kienle probeerde nog bij hen aan te haken, maar dat lukte de Duitser niet; het tempo van Sanders en Long lag duidelijk te hoog voor hem.
Het tempo van Laidlow bleek overigens ook te hoog voor de rest van de aanvankelijke kopgroep, want de Fransman gaf al snel tijdens het fietsen wat extra gas en reed bij iedereen weg. Een paar kilometer later was het de Duitser Florian Angert die wel weer de aansluiting met hem vond en halverwege het fietsonderdeel hadden de twee koplopers een voorsprong van ruim 1:20 minuut op de achtervolgende groep. Op dat moment was Long al aangesloten bij die groep, terwijl Sanders er nog dertig seconden achter reed en iets meer moeite leek te hebben met het hoge tempo van de dag.
Lang bleef Long niet in die groep rijden, want door zijn hoge tempo viel de groep uit elkaar en kwam hij alleen met Ditlev en Collin Chartier te zitten. Ondertussen kon Laidlow het tempo van Angert niet meer bijhouden en hij viel op zijn beurt dan ook terug naar het groepje met Long. In die volgorde kwamen de atleten dan ook terug in T2: Angert aan de leiding en vervolgens Long, Laidlow, Ditlev en Chartier in de achtervolging. Zij volgden op iets meer dan een minuut.
Tijdens het lopen was het meteen duidelijk dat Long alles op alles zette om de winst binnen te halen; op bizar hoog tempo verliet hij T2 en al na drie kilometer had hij Angert ingehaald. Anderhalve kilometer later ging Ditlev ook voorbij aan Angert en op dat moment, met nog zo’n dertien kilometer te gaan, ontstond een bijzonder spannende situatie. Long liep aan de leiding, Ditlev volgde op 17 seconden en ook Angert (+26 seconden) en Chartier (+39 seconden) volgden zeer kort. Sanders liep op dat moment achtste en in tegenstelling tot de verwachtingen lukte het de Canadees niet om dichterbij te komen; zijn achterstand was opgelopen tot drie minuten.
Bij het ingaan van de laatste loopronde – iets minder dan vier kilometer – werd het echt interessant; toen was Chartier net voorbij gegaan aan Long en dus was hij de nieuwe leider in de wedstrijd. Tegelijkertijd liep Ditlev nog steeds derde, op slechts 22 seconden achterstand van Chartier. Toch leek Chartier overduidelijk de sterkste loopbenen te hebben en zijn tempo was meer dan indrukwekkend. Uiteindelijk won hij de wedstrijd dan ook in een tijd van 3:17 uur. Op slechts een handjevol seconden werd Ditlev – die in de laatste meters nog voorbij ging aan Long – tweede. Long, derde, finishte op 53 seconden.