Ik dacht dat ik er na Vilvoorde 2012 vanaf was. Door het beëindigen van de sprinttriatlon in Vilvoorde was ik immers officieel triatleet, niet? Toch duurde het niet lang voor ik overal rond mij heen hoorde vragen. “En? Wanneer doet ge nog eens een triatlon?” Sommigen gingen zelfs verder: “Wat wordt uw eerste kwart?”… En dus begon het plan stilletjes te borrelen, met eerst tussendoor een debuut op Trailrun-gebied in Berismenil en dan nu de grootste uitdaging uit mijn nog prille sportieve leven. Laat maandag 21 juli niet langer staan voor de Nationale Feestdag, neenee, maandag 21 juli betekent “Hans debuteert op de kwarttriatlon van Kapelle Op Den Bos”.
Dankzij de ervaring in Vilvoorde weet ik ongeveer waar me aan te verwachten. Met dit grote verschil dat ik toen een onbewuste polocrawl-zwemmer was die twintig minuten nodig had om 500 meter in open water te overleven. Vorig jaar leerden Geert Lammertyn en Tim De Vilder me enigszins crawlgewijs zwemmen op stage in Fuerteventura. Nadien dook ik nog een paar keer het zwembad in, maar door het gebrek aan sportieve doelstellingen verdween ook de motivatie om te trainen.
En dus besloot ik het in 2014 over een andere boeg te gooien. De combinatie weegschaal (waaat? zoveel? Da kan nie…) en hijgend traplopen (hmmm, was dat nog maar één verdieping?) maakte dat ik eind vorig jaar al stilletjes begon te trainen, zeker nadat ik de fout maakte om met Wim De Doncker een weddenschap aan te gaan. Hoe dat verliep, kon u al lezen in Project Grand Raid op deze site. Sinds die eerste Trailrun in Berismenil heb ik niet meer stilgezeten. Naast twee à drie keer lopen per week, durfde ik al eens een keer op de fiets te kruipen, al waren er weken bij dat ik de fietshelm netjes liet liggen.
Maar zwemmen bleef ik wel koppig doen, tot drie keer per week trok ik mijn baantjes in het zwembad van Mol. Eerst met de nodige tegenzin, nu met steeds meer goesting en iets meer tempo, al blijft het na een jaar aanmodderen en proberen er iets of wat techniek in te laten sluipen. Bedankt aan iedereen overigens voor de tips en ja, ik weet het, die zouden me sneller moeten maken… Maar ik ben een vent en ik kan maar aan één ding tegelijk denken, dus ik probeer er zo goed en zo kwaad mogelijk iets van te maken.
Klaar voor een training in het EK-water in Kitzbuhel (foto: Jul Clonen)
En nu, een paar maanden later, is het zo ver. Maandag aanstaande staat ondergetekende aan de start van zijn eerste kwarttriatlon. Met een klein hartje, in de hoop 1500 meter in open water te overleven, daarna een degelijke 42 km te fietsen en vervolgens de 10 km lopen in survival-modus af te haspelen. Het doel? Finishen zou al mooi zijn, of wat dacht u? En tegelijk hoop ik om onder de 3 u. te kunnen duiken.
Vorige week heb ik voor het eerst 1500 meter aan een stuk in het zwembad gezwommen, in het openlucht olympisch bad van Mol, in de gietende regen. En dat is gelukt, al was ik de laatste 300 meter redelijk choco, maar met een gevoel van euforie een paar minuten later… Dit zou wel eens kunnen lukken. Met een paar open water trainingen van 1,2 km en 1,3 km denk ik er stilaan klaar voor te zijn. Okee, het gaat allesbehalve rap vooruit, maar het is ook al lang geen twintig minuten meer per 500 meter.
Kapelle Op Den Bos, here i come!
Afspraak nu maandag van 17 tot hopelijk 20 u. aan de Calandro Sportsite aan de Westvaartdijk. Bloemen noch kransen aub… Morituri te salutant 🙂
