“Blijkbaar waren we beiden van mening dat de manen net iets te lang aan het worden waren om een goede wedstrijd te doen zondag. Noem het bijgeloof, maar pas geknipt haar zwemt, fietst en loopt net iets harder.
Bij ons thuis is een kappersbezoek een routineklus die in mijn geval ongeveer 20 minuten duurt. Hoe het hier zou verlopen en vooral hoe we het uitgelegd gingen krijgen was nog maar de vraag. Na een korte aarzeling en veel “gesupporter” van de rest van de ploeg waagden we toch de stap in het grote onbekende. Na een 10tal minuten van veel handen en voetenwerk slaagden we er toch in om het kappersteam duidelijk te maken wat we juist wilden. Het was in het begin afwachten of de boodschap was aan gekomen maar even later bleek het toch de juiste kant op te gaan met onze “wedstrijdcoupe”. Na een klein uurtje liep de was- en knipbeurt die gevolgd werd door een hoofd- en nekmassage toch op zijn einde. Nadat we geposeerd hadden voor de obligate foto met een van de kapsters vonden we dat we toch waar voor onze 3000yen hadden gekregen.
Heb ik trouwens al gezegd dat de trainingsfaciliteiten hier op het eiland dik in orde zijn? Buiten het mooie zwembad en de piste, beschikt Ishigaki-island over een mooi netwerk van glooiende wegen waar bijna niemand komt. De maximum snelheid op de meeste wegen is overigens 40km/h, waar elke chauffeur zich zonder uitzondering aan houdt. Dat kwamen we te weten toen we vandaag 70km rond het eiland fietsten. De rit werd verder nog gekruid door enkele hellingen en afgewerkt met enkele adembenemende uitzichten.
Tot binnenkort,” aldus Marc.