Afgelopen weekend vond er in Nisramont de Grand raid, een organisatie van Sport-events plaats. Bart Schrooyen en Wouter Vander Mast wisten meteen de zege in deze uiterst zware wedstrijd mee naar huis te nemen. Bij lees meer kan je een uitgebreid verslag van Wouter terugvinden. Zker de moeite!
Verslag Grand raid team edition door Wouter Van der Mast
27 maart, het piepkleindorpje Nisramont, in de buurt van La Roche staat op zijn kop. De eerste editie van de Grand Raid team edition vindt hier een geweldige locatie om eerst 4km te kayakken, vervolgens 6km te lopen op hoofdzakelijk stijgende bospadjes. Hierna staat de atleten een 35km lange MTB tocht te wachten, en tot slot eindigt de wedstrijd met een 5km run en bike. Dit alles gebeurt in teams van 2 die gedurende de hele wedstrijd aan elkaars zijde zullen moeten verblijven.
Ik had met Bart Schrooyen de perfecte partner gevonden om deze wedstrijd aan te vatten. Uit het verleden, maar vooral uit de voorbije weken, is gebleken dat ons niveau heel dicht tegen elkaar aanleunt. En vermits een ketting maar zo sterk is als zijn zwakste schakel, is dit toch wel een voordeel in dit soort wedstrijden. We hadden ons ook zeer goed voorbereid voor deze wedstrijd. Omdat we gehoord hadden dat het parcours zeer technisch en loodzwaar was, zijn we 14 dagen voor de wedstrijd al eens naar Nisramont afgezakt om te gaan verkennen. Wim De Doncker stuurde ons de Ardense bossen in en kon op die manier de zwaarte van zijn creatie toetsen. Het was echt zeer technisch en vooral loodzwaar. Parcourskennis was echt een voordeel. Tijdens dit verkenningsweekend werd ook al eens over strategie en teamtacktiek gesproken.
Iets voor 11u gingen Bart Schrooyen en ik te water met onze kayak. Een beetje naast ons lag levende legende Rob Barel met zijn teamgenoot Machiel Ittmann, de topfavorieten voor deze wedstrijd. We namen een geweldige start en lagen na een 100m mooi 2de. Voor ons bepaalden, 2 ex-kayakkers (daarna overgestapt op mtb), het tempo. Iets achter ons volgden Barel en Ittmann. Aan het keerpunt na 2km hadden we een mooi overzicht over de verdere concurrentie. Buiten de semi-profs mountainbiken Antoine/Henriot hadden de andere favorieten toch al een behoorlijke achterstand goed te maken. Net voor Barel/Ittmann konden we onze kayak uit het water trekken en aan de 6km trailrun beginnen. Al na enkele honderden meters konden we de koppositie in de wedstrijd overnemen. Aan het begin probeerde Barel en Ittmann aan te klampen maar ons tempo lag blijkbaar toch wat te hoog. Zo konden we met een voorsprong van een kleine anderhalve minuut aan het MTB’en beginnen. Tot onze verbazing konden we na de eerste van de 2 ronden MTB nog steeds als leiders doorkomen. Onze voorsprong was echter behoorlijk geslonken. De rest van de teams waren nu al uitgeteld voor de overwinning. Halverwege de 2de ronde kwamen de 2 achtervolgers bij ons aansluiten. Eerst leken ze er meteen vandoor te gaan, ze sloegen in geen tijd een kloofje van een halve minuut. Technisch waren zij een stuk beter dan ons met hun jaren lange ervaring in het MTB’en maar in de beklimmingen moesten we zeker niet onderdoen. Gelukkig voor ons bestond het laatste deel van het parcours hoofdzakelijk uit klimwerk en nog 1 technische afdaling. Op de langste klim van het parcours kwamen we puur op karakter en teamspirit opnieuw aansluiten bij de 2 sympathieke Nederlanders. Om niet opnieuw op achterstand gezet te worden moesten we als eerste de laatste technische afdaling nemen. Ook Bart voelde dit perfect zo aan waardoor we als 1 en 2 naar beneden doken. Na deze afdaling volgde enkel nog “The Beast” en een laatste verbindingsweg van 3km over de asfalt naar het dorp en wisselzone. The beast, zwaarste beklimming van het parcours werd maar door enkele teams naar boven gefietst. Zowel Barel, Ittmann, Bart en ik fietsten in dezelfde volgorde wiel aan wiel naar de top. Op het kleinste verzetje dat je had en de hartslag zo goed als maximaal reden we alle 4 a block naar boven. Toen we bovenaan kwamen keek Bart me aan, ik wist meteen wat hij bedoelde. We namen enkele keren diep adem en knepen er vantussen. Barel had deze demarrage wel kunnen beantwoorden maar Ittmann was dusdanig naar adem aan het snakken dat er enkel nog een hollandse “Godverdomme” uitkwam. Na 3km hard tegen hard konden we met 18 seconden voorsprong en het mentale voordeel aan de run en bike beginnen. Anders als de meeste run en bikes was het nu helemaal geen cadeau om de fiets te krijgen, de loper was op dit loodzwaar parcours dikwijls sneller dan de fietser. Door onze vooraf bepaalde en ijzersterke teamstrategie konden we onze kleine voorsprong uiteindelijk uitbouwen tot een confortabele 2 min en konden we de laatste kilometers al volop genieten van toch wel (wat mij betreft) de mooiste overwinning tot dusver. Als 2de kwamen Barel en Ittmann over de streep, het podium werd vervolledigd door het Johan Smolders en Dirk Bullen vooral door hun sterk MTB nummer konden zij hun 38ste plaatst na het kayakken toch nog ombouwen tot een podiumplaats. Dit was echter toch al op een dikke 10 minuten. Geleidelijk aan kwamen de volgende teams over de eindmeet. Zelfs de laatste 150 meter waren voor velen nog een ware calvarieberg.
Naast het magnifieke parcours wil ik ook de perfecte organisatie even in de bloemetjes zetten. Alles was tot in de puntjes geregeld, het parcours perfect afgepijld, bevoorrading in orde, speaker van topniveau, kortom echt top! Ik hoop dat Bart en ik volgend jaar opnieuw aan de start kunnen staan om onze titel te verdedigen.
