 |
 |
 |
Een zware en zwaarbevochten Ironman Texas leverde zaterdag drie ereplaatsen op voor het Uplace Pro Triathlon Team. Bij de vrouwen eindigde Sofie Goos derde met een tijd van 09:12:53; Tine Deckers werd vijfde in 09:19:27. Axel Zeebroek behaalde met een tijd van 08:28:07 de zesde plaats bij de mannen.
De Ironman Texas, meteen ook het Amerikaans kampioenschap Ironman, was één van de sterkst bezette wedstrijden van het seizoen. Het warme, vochtige weer in The Woodlands zorgde er bovendien voor dat de race een ware uitputtingsslag werd. Axel moest zijn marathon onderbreken om over te geven. Sofie en Tine moesten zo diep gaan dat bij beiden het licht helemaal uitging in de laatste meters. Ze zakten na de finishlijn in elkaar en moesten naar de medische tent gebracht worden voor verzorging.
Catriona Morrison (Schotland; 08:57:51) won de wedstrijd bij de vrouwen, voor Kelly Williamson (VS; 09:07:54). Bij de mannen won Eneko Llanos (Spanje; 08:08:20). Timothy O’Donnell (VS; 08:09:50) en Luke Bell (Australië; 08:12:22) vervolledigden het podium.
De Uplace dames drukten vooral in het fietsen hun stempel op de wedstrijd. Na een solide zwemprestatie kon Sofie in derde positie beginnen fietsen. Tine volgde op drie minuten in zevende positie. Ondanks een valpartij rond kilometer 20, zette Sofie zich meteen aan de kop van de wedstrijd. Ze kon die positie behouden tot ongeveer kilometer 80, toen Tine de leiding overnam. Een indrukwekkende Deckers bouwde daarop een voorsprong uit die aan het begin van de marathon was opgelopen tot zes minuten. In de marathon werd de hele wedstrijd op zijn kop gezet. Ondanks een aanstormende Morrison, kon Tine haar tempo goed aanhouden. Ze leek op weg naar een tweede plaats toen rond kilometer 35 het vat helemaal leeg bleek te zijn. Ze werkte de wedstrijd af op wilskracht, half wandelend, half strompelend en kon zo nog een top-5 plaats veiligstellen. Sofie kreeg in het lopen dan weer de rekening van haar valpartij gepresenteerd in de vorm van een pijnlijke heup en viel terug naar de zesde plaats. Ze vond echter haar tweede adem en met haar laatste krachten stak ze in de laatste kilometer Tyler Stewart voorbij voor de derde plaats.
Axel werkte een sterke wedstrijd af waarin hij in het zwemmen en in het fietsen steeds bij de achtervolgende topgroep behoorde. Het zwemmen ging wel moeizamer dan verhoopt omdat Axel last had van misselijkheid. Die maagproblemen dreigden in de marathon helemaal roet in het eten te gooien. Axel moest zelfs even stoppen om over te geven. De top vijf verdween daardoor uit het zicht, maar hij zette wel door om mooi zesde te eindigen.
Sofie Goos was gelukkig met een mooie podiumplaats en de manier waarop ze die behaalde: "Dit is één van mijn mooiste prestaties. Ik heb nog nooit zo hard moeten vechten. Ik ben in een bocht onderuit gegaan en ben op mijn heup gevallen. In het fietsen had ik daar geen last van. Ik reed zelfs een tijdje aan de leiding zonder het gevoel te hebben in overdrive te gaan. Maar in de wisselzone voelde ik meteen dat lopen niet ging. Ik ben beginnen lopen met de gedachte dat ik zou moeten opgeven. Maar de team coaches hebben me moed ingepraat en ik ben blijven gaan. Voor en achter me vielen er meisjes weg, terwijl ik terug vlotter begon te lopen. In de laatste kilometer kon ik zelfs Stewart nog passeren. Maar zij bleef aanklampen, zodat ik moest blijven lopen op krachten die ik niet meer had. Echt, ik voelde me zo ellendig toen ik de finish bereikte. Nu ben ik vooral blij met mijn prestatie en die van mijn teamgenoten, en de Kona-punten die we hebben verdiend. Normaal gezien hebben we met dit resultaat de kwalificatie voor Hawaï veilig gesteld."
Tine Deckers had nog nooit zo diep moeten gaan in een wedstrijd: "Ik heb me nog nooit zo slecht gevoeld. Zo misselijk, zo draaierig. De laatste twee kilometer zag ik zelfs niet meer waar ik liep. Ik ben gewoon verder gestrompeld, aangemoedigd door het publiek langs de weg. ‘Y’all are nuts’ stond er ergens op een bord." Lachend: "Ze hebben gelijk." Het zag er lang naar uit dat er meer in zat dan een vijfde plaats voor Tine: "Ik ben toch wel ontgoocheld omdat ik zo lang in tweede plaats heb gelopen. Het is ook lang goed gegaan, zelfs toen Morrison me voorbijstak. Misschien heb ik me toch iets te hard gepusht? Langs de andere kant ben ik wel blij dat ik me erdoor heb kunnen vechten. Voor hetzelfde geld zak je voor de finish ineen. Nu heb ik toch nog een mooi aantal Kona punten kunnen verzamelen."
Ook voor Axel Zeebroek werd het een fysiek slopende Ironman: "In het zwemmen had ik al last van maag- en hoofdpijn. Daardoor was mijn zwemprestatie niet optimaal, ook al kwam ik niet in een slechte positie uit het water. Op de fiets voelde ik me dan weer heel goed. Ik had de wedstrijd echt onder controle. Maar in de warmte en vochtigheid van de marathon begon de misselijkheid weer op te spelen. Op dat moment doe je de wedstrijd uit op karakter. Nadat ik in de tweede loopronde heb overgegeven, ging het ook weer wat beter. Uiteindelijk ben ik blij met mijn zesde plaats en het doorzettingsvermogen dat ik heb getoond. En ik heb mijn doel bereikt van 4000 Kona punten te hebben na Texas. Toch heb ik het gevoel dat ik nog beter kan. Hoe en in welke wedstrijd ik dat kan laten zien, gaan we later bekijken."
