Sofie Goos van het Uplace Pro Triathlon Team heeft zondag de Ironman van Brazilië gewonnen. Met een tijd van 9:17:42 was ze sneller dan de Amerikaanse Kim Loeffler (9:20:50) en de Braziliaanse Vanessa Gianinni (9:23:49). Sofie nam al in het begin van het fietsgedeelte de leiding en finishte uiteindelijk met een comfortabele drie minuten voorsprong. Het is haar tweede overwinning in de volledige Ironman (in 2009 won ze de Ironman van Florida).

Bij de mannen was de Argentijn Ezequiel Morales de snelste met een tijd van 08:22:40, gevolgd door de Brazilianen Santiago Ascenço (08:25:32) en Igor Amorelli (08:28:58)
Sofie zat vanaf het begin goed in de Ironman Brazilië. Ze kwam als zesde uit het water, waarbij ze haar achterstand op snelste zwemster Biscay wist te beperken tot iets meer dan twee minuten. Sofie kon dan ook in het fietsen al snel de leiding nemen en fietste zo’n 150 kilometer aan de leiding. Ze begon de marathon met ongeveer twee minuten voorsprong, die ze geleidelijk uitbouwde om er nog een ere-laatste kilometer van te maken.
“Die laatste kilometer, dat was zo hard genieten. Ik ben echt heel blij…” Het was een dolgelukkige Sofie Goos die vanuit Florianopolis terugblikte op een bewogen dag die begon met een slapeloze nacht: “Ik denk niet dat ik een minuut geslapen heb. Ik wilde hier zo graag winnen. Dit was ook mijn eerste volledige Ironman sinds ik in de Ironman van Hawaï en in Florida vorig jaar last kreeg van rugproblemen. Zou mijn rug het zeker houden? De gezamenlijke start met de age groupers, mijn eerste overigens, was voorspelbaar woelig. Maar eens ik het gevecht van de start door was, zat ik direct goed. Ik was op training al prima aan het zwemmen en dat kwam er vandaag in de wedstrijd uit. Op de fiets voelde ik me ook uitstekend en het vlakke parcours lag me. Na 30 kilometer heb ik de leiding genomen en rond kilometer 60 heb ik een gat kunnen slaan. Naar het einde toe kreeg ik een dipje, maar ik heb op mijn tanden gebeten om die voorsprong niet te verspelen. Ik kon zonder rugklachten aan de marathon beginnen, wat een hele opluchting was, en vond meteen mijn ritme. Er zaten een paar gemene hellingen aan het begin van het parcours, maar blijkbaar heb ik daar toch niet al te veel tijd verloren. Mijn plan om de laatste tien kilometer uit te lopen heb ik laten varen toen ik Loeffler zag aan komen stormen. Maar in de laatste kilometer heb ik toch tijd genomen om van deze overwinning te genieten. Het was van 2009 geleden. Ik had echt nood aan deze zege. Ik ben zo blij, zowel voor mezelf als voor het hele Uplace-team.”