Tim Jacobs pakte een schitterende tweede plaats in de hele triatlon van Keulen. Hij bezorgde ons een uitgebreid verslag van een topdag in Duitsland.
“Vrijdag 5 september 09u00… ik begin de auto in te laden om naar Keulen te vertrekken. Ik vraag me af of dit wel een goed idee is. Waarom Keulen in laatste instantie? Was Roth echt zo slecht? Nee Tim, slecht was het niet. Het was gewoon niet goed genoeg. Het pijnlijke lichaam, de voldoening, het gevoel dat je alles hebt kunnen geven,… Al deze zaken ontbraken na die wedstrijd.
De rust na Roth was zeer kort, misschien té kort? Ben ik wel klaar om weer een volledige triathlon af te werken? Ik begin weer te twijfelen. Op training liggen de tempo’s een pak trager dan voor Roth, omdat het gewoon niet zo goed aanvoelt als toen. Wetende dat Koen Volkaerts de ontsteking onderaan de voet binnen de perken heeft weten te houden, baart deze me toch wat zorgen voor de marathon. Ik haal de Swift Neurogen van stal en merk dat hij er weer top uitziet, perfect afgesteld door Kurt. Aan het materiaal gaat het dit jaar nooit gelegen hebben!
Aangekomen in Keulen krijg ik tot eigen verbazing startnummer 10. Een mailtje met mijn “palmares” naar de organisatie in het begin van de week met de vraag of ik nog kon starten en als het even kon in de 1ste wave hebben duidelijk hun vruchten afgeworpen. Ik krijg er plots weer zin in! Fiets inchecken, zwemstart en T1 even checken en vervolgens afzakken naar Keulen centrum. Coach en trainingsmaatje Bart Thijs is ondertussen ook gearriveerd en samen nuttigen we de laatste spaghetti langs de Rijn. Voor hem is het trouwens de 10e volledige triathlon en (voorlopig) de laatste… Petje af daarvoor!
Zondagochtend loopt de wekker af om 3u45. Het is fris die ochtend, bij momenten zelfs koud als de wind opkomt. Tijdens de busrit naar de zwemstart merk ik dat het wegdek er op bepaalde plaatsen nat bijligt door de regen van voorbije nacht. Om 7u leg ik me aan de startlijn, samen met de 40 andere “elite-athleten”. De grote massa start 5’ later.
Vanaf het startschot kan ik zonder problemen vrij zwemmen. Langs de boeien en het koordje, net zoals in Hazewinkel! Ik zwem aan kop van een klein groepje. Voor mij zie ik een deel atleten wegzwemmen, hun tempo is duidelijk te hoog voor mij! Ik vertraag af en toe een klein beetje in de hoop dat iemand anders even het tempo komt bepalen maar dit pakt niet. Ik ben dus gedoemd het hele zwemonderdeel alleen op kop te zwemmen. Na 55’ zet ik voet aan wal en spring zo snel mogelijk de fiets op.
Eens op de fiets doe ik het doelbewust rustig aan in de aanloopstrook van 10km richting Keulen-centrum. Energietank weer bijvullen en beentjes wat losdraaien. Eens we aan de eerste fietsronde beginnen kom ik meer en meer in mijn tempo. Oei, dit was ook het tempo waaraan ik begon te fietsen in Roth… zal ik vandaag weer crashen? Wanneer zal het dit keer zijn? Ik trek het mij niet te veel aan en concentreer me op mijn hartslag en voeding. Wat rijd ik snel vandaag! Ik heb geen idee in hoeveelste stek ik aan het fietsen ben. Het wordt een ietwat eigenaardig fietsonderdeel waarbij ik nooit meer dan 30km bij dezelfde atleten vertoef. Tot in de laatste 20km gaat alles vrij vlot, maar vanaf dan voel ik de vermoeidheid toch opkomen.
In T2 hoor ik dat ik als 5e ben binnengekomen en dat er iemand in de strafbox zit. Geen tijd te verliezen dus en ik start als 4e aan de afsluitende marathon! Eerste kilometer 3’57”, tweede kilometer 3’57”, derde kilometer 3’58”… Ik verplicht mezelf toch wat gas terug te nemen en net boven de 4’/km te gaan lopen. Ik wil niet dezelfde fout maken als de vorige keren waar ik telkens iets te snel aan de marathon begon. Nummer 3 haal ik halverwege de eerste loopronde in en laat hem ter plekke achter. Ik krijg vleugels maar verplicht mezelf niet te versnellen, wetende dat de weg nog lang is. Wat loopt het lekker vandaag! Uit de achtergrond lijkt er niet onmiddellijk iemand terug te komen. Ik kan zelfs gels blijven innemen zonder maagklachten te krijgen, iets waar ik in vorige wedstrijden altijd mee sukkelde!
De brug over de Rijn aan het begin van loopronde twee kom ik plots zeer snel terug op het nummer 2 in de wedstrijd. Tot eigen verbazing kan ook hij niet aanklampen! Komaan Tim, blijven concentreren… de aanmoedigingen van de meegereisde supporters geven me een boost. Ik kruis Bart en stel vast dat ook hij aan een goeie wedstrijd bezig is! Tot aan kilometer 30 blijf ik netjes tussen de 4’ – 4’10”/km lopen. Vanaf dan is het op karakter… Tot aan kilometer 38 loop ik nog onder de 4’15”, daarna 4’25”. Voor een derde en laatste keer die ellendig lange wenteltrap omhoog die het tempo volledig breekt. Wat maakt het nog uit… mijn dag kan niet meer stuk! Stikkapot finish ik als tweede, maar het is vooral de totaaltijd van 8u35’58” die me een ongelofelijke voldoening geeft. Dit nemen ze me nooit meer af!!!”
Voor de cijferfreaks:
Tim Jacobs SP&O Mechelen MPRO 2 0:55:14 (6) 02:00 4:38:33 (6) 01:58 2:58:11 (1) 08:35:58.2
