De groeiende populariteit van triatlon en het Ironman-circuit is ook andere organisatoren niet ontgaan. Zo ontstond een mooi wedstrijdcircuit onder de naam Challenge en zag ook Tristar Events het levenslicht. Afgelopen zondag werd in Worms de eerste editie van Tristar 111 Germany door gastheer Lothar Leder georganiseerd, een wedstrijd over 1km zwemmen, 100km fietsen en 10km lopen. Afstanden die ideaal zijn om een wedstrijd over de middenafstand mee te pikken in voorbereiding op een grotere wedstrijd: met slechts 10km lopen ben je hier snel van hersteld. 600 deelnemers verschenen aan de start, met als toppers Ironman-legende Chris "Macca" McCormack, het fietsmonster Ain-Alar Juhanson uit Estland en Nicole Leder.
Nadat de pro’s samen gestart waren in het havendok aan de Rijn mochten de age groupers een voor een het water in. Om de 2 seconden werd een atleet het water ingestuurd over een mat met tijdsopnamen: een leuk concept dat ervoor zorgt dat er geen startgevecht in het water plaatsvindt en het deelnemersveld mooi verspreid is. Naast die ietwat aparte afstandsverhoudingen vond ik ook deze startprocedure een geslaagd experiment! Mijn zwemproef verliep al bij al vlotjes (heb de laatste tijd niet veel op het zwemmen kunnen trainen) en na 17min kwam ik aan wal. 400m lopen naar de wisselzone en ik kon aan het fietsen beginnen.
Het fietsen was de hoofdbrok van de dag. Ik legde mij van meet af aan een goed tempo op en zou proberen dit de volle 100km vol te houden. Na 20km knallen langs de oevers van de Rijn baande het parcours zich een weg door de heuvelachtige wijnstreek van Rijnland-Palts. Ik werd door twee snellere fietsers ingehaald, waarvan ik er eentje 50km later zou terugnemen. Het startprocédé van de wedstrijd had gezorgd voor een mooi verspreid deelnemersveld, dus alles verliep bijzonder fair (bovendien is arbitrage in Duitsland ook altijd streng en correct), tegenwoordig al een verademing op een non-drafting. Iemand stond halverwege het fietsparcours tijden door te geven en riep me dat ik 15min na McCormack passeerde; ik rekende snel uit (ervan uitgaande dat Chris zo’n 12min zou zwemmen en 4min voor mij gestart was) dat ik 1min per 10km verloor op de fiets, wat ik aanvaardbaar vond ten opzichte van zo’n wereldtopper (achteraf bleek mijn berekening correct te zijn). Naar het einde van de fietsproef voelde ik dat ik niet zou verzwakken en duwde nog even door om de 100km af te werken in minder dan 2,5u… uiteindelijk bleek mijn fietstijd 2u32 te zijn.
Uiteindelijk moet iedereen het lopen, amper 10km, onderschat hebben. Ook Macca zei me dit; hij liep bijna 37min. Bij mij liep het de eerste kilometers niet echt vlot, en kwam pas na 5km in een goed tempo om dan heel fris de wedstrijd uit te lopen. Looptijd 41’50" over 10km is trager dan verhoopt, maar wel mijn tempo voor lange afstand.
Eindtijd 3u36’42". 12e age grouper (3e in M25) en 19e overall.
Ik mag tevreden terugkijken op deze wedstrijd, die ik als directe voorbereiding op de Ironman France (Nice) beschouw. Voor mijn Duitse partners CycleFit.de en Biestmilch (die met Macca en Nicole Leder 2 van hun topatleten aan de start hadden) was dit een wedstrijd in hun regio; het was leuk om hen als supporters aanwezig te hebben.
Mijn conclusie is dat zo’n Tristar 111 vooral fun is, en een heel goede voorbereidingswedstrijd. Het zet triatlon op een heel toegankelijke manier open voor atleten met een eerder uitgesproken fietsachtergrond, al is het lopen niet te onderschatten (niemand fietst volledig op reserve dus je begint hier iets vermoeider aan dan bij een 70.3). Ik begrijp de kritiek dat dit een triatlon is waar de evenwichten wat zoek zijn, al blijkt dat in de praktijk minder te zo te zijn dan je zou denken. Voor mij was het een leuke ervaring!
