Het WK Ironman in Hawaï is een lange dag geworden met hoogte- en laagtepunten voor de atleten van het Uplace Pro Triathlon Team. Bart Aernouts eindigde sterk als achtste en zette de snelste looptijd neer. Sofie Goos kon na drie slechte WK’s dit jaar eindelijk een solide prestatie neerzetten in Kona. Zij eindigde als 19e. Voor Axel Zeebroek en Bert Jammaer werd het WK dan weer een echte lijdensweg die eindigde met een 35e plaats voor Axel en een 40e voor Bert.
Onze landgenoot Frederik Van Lierde won als tweede Belg ooit (na Luc Van Lierde) de wedstrijd. Met een tijd van 08:12:29 was hij sneller dan de Australiër Luke McKenzie (08:15:19) en de Duitser Sebastian Kienle (08:19:24). De titel bij de vrouwen ging naar de Australische Mirinda Carfrae (08:52:14). Plaatsen twee en drie waren voor de Britse Rachel Joyce (08:57:28) en Liz Blatchford (09:03:35).
De wedstrijd
De Ironman Hawaï begon goed voor de Uplace-atleten. Axel Zeebroek en Bert Jammaer kwamen in een grote kopgroep als 14e en 20e uit het water op minder dan een halve minuut van snelste zwemmer Brandon Marsh. Bart Aernouts zwom meer dan twee minuten sneller dan vorig jaar. Toch had hij als 42e zwemmer nog meer dan zes minuten achterstand goed te maken. Sofie kon in 20e positie met vijf minuten achterstand op Haley Chura aan het fietsgedeelte beginnen. Bij de mannen nam Andrew Starykowicz al snel de leiding om vervolgens een moordend tempo op te leggen. Axel moest als eerste de achtervolging lossen. Bert ging nog een tijdje sterk mee, maar vanaf het keerpunt begon hij ook tijd en plaatsen te verliezen. Hij kon uiteindelijk als 15e aan de marathon beginnen met 19 minuten achterstand op de Amerikaan. Ondertussen schoof Bart in de rangschikking op, maar ook hij moest tijd prijsgeven. Hij kon als 26e beginnen te lopen op 25 minuten. Axel volgde een minuut later. Sofie kon in het fietsen opschuiven naar de 18e plaats, maar had ondertussen wel 21 minuten verloren op de ruime kopgroep. In de marathon werkte Bart Aernouts zich dankzij een razendsnelle looptijd van 2:44:03 (de snelste van de dag, zo bleek achteraf) naar een plaats binnen de top-tien. Ondertussen ging het voor Axel (off-day) en Bert (overgeven en duizelig) van kwaad naar erger. Ze konden de wedstrijd nog wel afwerken op karakter, maar voor de 35e en 40e plaats waren ze natuurlijk niet naar Hawaï gekomen. Sofie was dan weer wel naar Kona gekomen om de Ironman Hawaï voor de eerste keer in vier deelnames (na twee opgaves en een teleurstellende 25e plaats vorig haar) op een positieve manier af te werken. Dat lukte uiteindelijk met een verdienstelijke 19e plaats na een koppige, doorgebeten marathon.
Bart Aernouts
Bart Aernouts, vorig jaar 11e in zijn eerste Ironman Hawaï, was tevreden, maar zag toch ruimte voor verbetering: “Ik was te traag in de start en eindigde in een groepje dat niet snel genoeg ging. Maar het was de energie niet waard om te proberen weg te zwemmen om misschien 30 seconden te winnen. Ook in het fietsen had ik initieel niet het ideale gezelschap met Raelert en Schildknecht. Uiteindelijk ben ik van hen weggereden. Ik ben dan achter Axel beland. Ik had hem lang in mijn zicht zonder hem bij te kunnen halen, maar de laatste 20 kilometer ging het dan toch vlotter. Het lopen ging vanaf het begin prima. Het helpt natuurlijk ook als je mensen kan beginnen in te halen. Top-20, top-15,… dat motiveert. Alleen de top-10 was nog ver, maar daar ben ik dan stap voor stap geraakt. Ik wilde vandaag top-10 halen en het is top-8 geworden. Drie plaatsen beter dan vorig jaar, daar moet ik tevreden mee zijn. Hopelijk kan ik zo stilaan in de richting van de podiumplaatsen opschuiven. Ik kom in ieder geval terug voor meer. Dat is toch de bedoeling.”
Sofie Goos
Sofie Goos was vooral opgelucht: “Na mijn negatieve Kona-ervaringen van de afgelopen drie jaar was het de vraag of het hier ooit wel eens goed zou gaan. Ik ben blij dat ik nu een positief antwoord op die vraag kan geven. Ik denk dat ik tevreden moet zijn met dit resultaat. Ik heb in de drie disciplines gegeven wat ik had. Uiteindelijk is het ook een vrij constante wedstrijd geworden. Goed zwemmen betekent meestal ook een goeie wedstrijd. Misschien daarom dat ik me prima voelde op de fiets. OK, dit is niet echt mijn parcours. Daarvoor ben ik te fijn gebouwd. Maar ik kon wel goed duwen. Ik had zelfs gehoopt dat mijn gewoonlijk dipje na 130 kilometer zou uitblijven. IJdele hoop, want het kwam uiteindelijk rond kilometer 160. In die laatste 20 kilometer heb ik nog veel tijd verloren. De marathon begon met de opluchting dat ik zonder rugpijn van de fiets kon springen. Ik vond al snel mijn ritme en liep zelfs even in 16e positie. Maar er was ook druk nadat ik bij het eerste keerpunt zag dat er veel vrouwen achter me lagen. Ik wist dat ik zou moeten doorduwen en dus heb ik mezelf echt gepusht, tot aan de finish. Ik wilde absoluut de top-20 halen. En met een 20e plaats op een WK mag je wel tevreden zijn. Ik denk dat dit mijn plaats wel is. Uiteindelijk heb ik geen wereldprestatie neergezet, maar ik heb toch het gevoel dat ik mijn zwart beest heb getemd.”
Bert Jammaer
Er waren een paar infusen nodig vooraleer Bert kon stilstaan bij zijn teleurstellende Ironman Hawaï: “Ik weet niet wat er is gebeurd. De misselijkheid is me zo ineens overvallen. Tot dan voelde ik me uitstekend. Ik heb uitstekend gezwommen en ging goed mee in het fietsen. Ik ben zelfs comfortabel beginnen te lopen. Maar toen was het ineens alsof alle energie uit mijn lichaam stroomde. Ik heb een paar keer overgegeven en toen was het voorbij. Ik heb de wedstrijd wandelend en strompelend uit gedaan. En dan ben ik nog in de medische tent geëindigd alsof ik net een sprint had getrokken. Dit is de eerste keer dat ik me bijna een hele wedstrijd goed voelde en toch slecht ben geëindigd. Ik kan me zelfs niet herinneren dat ik ooit heb overgegeven in een wedstrijd. Uiteindelijk werd gewoon finishen nog een loodzware uitdaging. In die zin ben ik wel blij dat ik heb doorgezet en ben aangekomen.”
Axel Zeebroek
“Geen pijn, geen last van te hoge temperaturen, … gewoon een off-day,” vertelde Axel Zeebroek. “De hele wedstrijd was moeilijk. Zelfs het zwemmen was in het laatste kwartier zwaar. En dat terwijl ik normaal gezien toch een goeie zwemmer ben. De laatste weken was ik ook heel goed in vorm. Maar die conditie ontbrak vandaag. Ik kon op de fiets niet standhouden in de kopgroep en in de marathon was het afzien, ook mentaal. Mijn loopstart was nog ok, maar eens ik Ali’i Drive bereikte was het op. Een slechte dag om een goeie zomer en herfst af te sluiten, het is jammer maar niets aan te doen. Ik kijk ernaar uit om even een pauze in te lassen voor ik naar de planning van volgend jaar begin te kijken.”
Links
Herbeleef de Ironman Hawaï: http://uplacetriathlon.
Volledige resultaten: http://www.ironman.com/
