Het moeten niet altijd toppers zijn die de voorpagina halen. Vorige week stuurde Gino Delathouwer me een mail om te vragen of hij zijn verhaal mocht doen over zijn 1/3e powerman ervaring in Horst.
Zondag 20 maart 2005 wandelde ik in de winkelstraten van Hasselt. In de weerspiegeling van een winkelraam viel het me plots op hoe dik ik wel geworden was. Ik keek om me heen en zag aan alle kanten magere modepopjes en voelde me plots nog dikker. Dit was het moment dat ik besloot iets te veranderen. Eens thuisgekomen belde ik direct een oude vriend in Duitsland om mij de nodige Herbalifepakketten op te sturen. Maandag 28 maart 2005, 99,6 kg zwaar, met een buikomvang van 111 cm en een vetpercentage van 24,8% ben ik aan de uitdaging begonnen. 11 april 2005, was ik al 2 kg lichter en besloot ik te starten met lopen. Ik liep drie keer per week en al snel kreeg ik zin in meer.
Eind mei, ik was toen al bij een gewicht van 91,5 kg, merkte ik in het internet de Just for Fun campagne op. Ik begon te zoeken op internet en drie uur later had ik voor 15 euro een koersfiets gekocht. Stelde niet veel voor, maar moest maar dienen tot de Just for Fun duathlon in Geel. Nadien zou ik dan wel beslissen hoe het verder moest. Naast het lopen begon ik ook met de fiets te trainen. De eerste dag 8 km, de volgende 9,6 km en die daarop 10 km. Zo kwam ik mijn eerste fietsweek op 27,6 km, afgelegd aan een gemiddelde van 21 km/h en aan 85% van de Max hartslag. Ik had totaal geen idee. Ik deed maar op, lopen en fietsen want ik zou aan een duathlon deelnemen.
19 juni 2005 stond ik dan met een gewicht van 88,2 kg, na 262,5 loopkilometers en 185,8 fietskilometers, bij 31° hitte, met nog acht andere dapperen aan de start in Geel voor onze Just for Fun. 1,5 km lopen, 10 km fietsen en nogmaals 1,5 km lopen. 36‘43“ (1,6 km-8‘02“, 10,3 km-21‘18“, 1,4 km 7‘23“) – later stond ik stikkapot maar dolgelukkig en met goesting naar meer op het aankomstpodest.
Een week later liep ik samen met een werkmakker de 5K te Bilzen in 23‘32“. Doch het vele trainen en het bijna geen rust nemen begon zijn tol te eisen. Toen ik op 01 juli 2005, in de gietende regen, bij 7°, doodmoe en met koorts op het werk een cross moest lopen sloeg het noodlot toe. De volgende morgen ben ik na een nacht wenen van de pijn op spoed opgenomen met een longvliesontsteking, longontsteking en + 40° koorts. Er reste mij nog 1,4 liter luchtinlaat in de longen die vol water zaten.
15 juli 2005 mocht ik het hospitaal verlaten. Mijn gewicht was ondertussen naar 85,4 kg gezakt. De specialist schreef drie maanden rust voor die ik, nu dat ik mijn lesje geleerd had, ten volle benutte.
Begin oktober begon ik langzaam terug fysiek op te bouwen met fietsen. Had ondertussen voor 50 euro een andere fiets gekocht. Niet te duur, want ik was nog altijd aan het uitzoeken of dit wel iets zou worden, maar toch beter dan de vorige. Vanaf november begon ik ook terug rustig met lopen.
Begin december kocht ik mij het duitse duathlon-trainingsboek van Kuno Hottenrott (bestaat ook in het engels) en begon ik naar zijn voorbeeld schema‘s te maken. Hij werkt met voorbereidingsperiodes. In de 1ste voorbereidingsperiode leg je gedurende twee maanden een brede basis. In de tweede periode gedurende twee maanden een iets specifiekere basis. In een derde periode een meer naar wedstrijden gerichte basis. Nadien komt wedstrijdvoorbereiding, niveau houden en afbouwen. Hij geeft in elke periode een weekvoorbeeld aan de hand van intensiteitcolommen per dag. Zo kan iedereen naar eigen kunnen per dag zijn eigen trainingstijden invullen.
Wat ik ook deed eind januari, was een fietstest en begin februari een looptest. Kwam uit de bus dat mijn longinlaat al 6,2 liter was , mijn gewicht op 86 kg gestabliseerd, 18,8% vetpercentage en een buikomvang van 88 cm. Mijn lactaatgrens lag bij het lopen iets hoger dan bij het fietsen.
Ik kon nu volop trainen en mijn doel was de 1/3 Powerman in Horst aan de Maas met als test tussendoor in Geluwe.
Ik kon volledig mijn opgemaakte schema‘s volgen, zonder te vermoeien of ziek te worden. Dit is prachtig in de hand te houden door een scoremethode die ik vond in het boekje „hoe trainen met een hartslagmeter“. Moet je in je sportdagboek i.v.m. acht gegevens een score bijhouden over je gesteldheid. Moet je Bvb je ochtendpols, het weer, alg gemoedstelling enz beoordelen met 1 (zeer goeg), 2 (minder) en 3 (slecht). Een score van 8 in het totaal is dus perfect om te trainen. Gaat die score omhoog is er iets aan de hand. Zit er een 3 in je controlepunten moet je zeker niet trainen.
02 april 2005 stond ik dan aan de start te Geluwe, de enigste plek in Belgie waar het die dag niet regende maar waar het wel hevig waaide. Bij het zien van het deelnemersveld had ik al direct zin om terug naar huis te gaan. Allemaal jonge gasten tussen de 14 en 20 jaar die stonden te drummen om weg te sprinten. De start werd gegeven, en voor ik het wist waren ze allemaal al weg. Ik dus achter de horde aan en met een tijd van 5‘49“/1,5 km kwam ik de wisselzone binnen. Door het aandoen van een extra vest verloor ik de aansluiting en moest ik alleen opbeuken tegen de wind. Dacht dat in W-Vlaanderen alles plat was maar de kasseiweg bergop, afgebeeld op de affiche, was geen nostalgie voor de ronde van Vlaanderen maar bittere werkelijkheid op het parcours. Tijdens de eerste ronde verloor ik ook nog eens mijn snelheidsmeter zodat ik bij de tweede ronde nog eens tijd verloor met die op te rapen en terug te plaatsen. Na een 32‘ fietsen/13km wisselde ik terug waar ik weer tijd verloor in mijn pogingen mijn vest uit te doen. Deze zat onherroepelijk vast en na een tijdje proberen besloot ik dan maar met vest te lopen. De laatste 1,5 km in 7‘15“. Na 46’10 kwam ik de aankomstlijn voorbij. Maar ja, een slechte repetitie betekent meestal een goede voorstelling. Met een goed gemoed, in de zekerheid dat ik goed bezig was, voltooide ik de volgende weken training in aanloop naar Horst aan de Maas.
22 april 2006 reed ik dan s middags naar Horst teneinde mijn wedstrijdspullen af te halen en het parcours te verkennen. Zondag 23 april vertrokken we , mijn vrouw, dochtertje en ik, om 06.30hr richting Horst teneinde om 08.00hr aan te komen. Rustig fiets uitgepakt, kennis gemaakt met Jesse van Nieuwenhuyse die de weg kwam vragen, nog eens het parcour afgereden, fiets gestald, wat warmgelopen en me klaargemaakt voor de start. Ondertussen waren mijn ouders ook aangekomen om dit gebeuren bij te wonen.
Nog alles eens door het hoofd laten gaan en daar stond ik dan, na 2787 km fietstraining en 462 km looptraining, aan de start van wat mijn eerste 1/3 Powerman ging worden. Nog nooit was ik zo zeker van iets dat het ging slagen. Als eindtijd had ik 1h27’30“ berekend aan de hand van de tijden en het gevoel van de laatste week. 
Om 10.00 hr werd de start gegeven. Dit keer was het niet zoals in Geluwe dat ik als laatste weg was. Ik was blij dat er rond mij een vijftal personen in de buurt bleven. Zo konden we + samen het eerste loopgedeelte voltooien en kwam ik aan de wissel in 23’02“. Snel helm aan en vestje en weg was ik. De vier ronden fietsen gingen zoals verwacht. Wel moeilijk door de hoge borduren bij de straatovergangen en het draaien en keren bij het tribunerondje.
Doodgelukkig dat het fietsen zo goed verlopen was kwam ik aan de wissel, wou al rijdend afstappen, bleef hangen, en daar lag ik dan onder mijn fiets aan de ingang van de wisselzone. Met mijn nettorijtijd van 46’12“ was ik desondanks zeer tevreden. Fiets gestald en op voor de laatste loopronde. Halfweg zag ik een duitser voor mij lopen die ik de dag voordien bij het inschrijven gezien had. Ik liep langzaam naar hem toe en dacht steeds aan de woorden van Jim dat dribbelen beter is dan stappen. Zo kwam ik zelfs niet op het idee te vertragen of zelfs maar te stappen. Ik wou en zou mijn voorganger nog krijgen. Op 200m van de streep haalde ik hem in wat fout was want hij hoorde mij komen en versnelde iets, iets wat ik niet meer kon en kwam zo toch met 5“ voorsprong binnen. Later op de uitslaglijst kon ik zien dat ik 1’10“ op hem was ingelopen en dat ik de 38ste tijd van 51 had in het tweede loopgedeelte. Ik had netto 12’53“ gelopen. In het totaal kwam ik binnen op 1h24’45“ en had ik mijn doelen bereikt. Niet laatste zijn en in de bepaalde tijd binnen zijn. Dat ik de 38ste tijd neerzette in het 2de loopgedeelte was een extra bonus en een teken dat ik goed bezig ben. Maandag ben ik rustig 1½ hr gaan losfietsen. Ben niet stijf, geen pijn en heb een goed gevoel.
Vorig jaar was ik 42, woog 99.6 kg, had 111cm buikomvang, BMI 28 en een vetpercentage van 24.8%. Nu ben ik een jaartje ouder, weeg 86.4 kg, heb 88cm buikomvang met een BMI 24.7 en vetpercentage 16.3%.
Ga me nu voorbereiden voor de wedstrijden juli, augustus en september waaronder Bastendorf, Geel en Waterschoot.
Groeten aan Jesse van Nieuwenhuyse en proficiat voor zijn achtste plaats. Bedankt Jim dat ik deel mag uitmaken van een fantastische groep. Het beste voor allen.
Groetjes,
Gino
