Koen Veramme (l) en Jelle Duym (r) werden 1 en 2 in Dendermonde (foto: Kristof Van Daele)
Hoewel de sprinttriatlon van Dendermonde niet de grootste wedstrijd van het land is, kregen ze dit jaar wel een aantal toppers over de vloer. Bij de dames kregen we een one woman show van 185-sportoase jeugdtalentje Eline Desaunois. De Waaslandse ging van start tot finish aan de leiding en won vlot. Bij de mannen pakte Atriac-er Koen Veramme nog eens een overwinning mee. Dat ging minder vlot dan verwacht, want er werd flinke strijd geleverd.
“Op vrijdagavond hoorde ik dat er een plaatsje was vrijgekomen op de triathlon van Dendermonde zondag,” vertelt TechnoKoentje. “En dus had ik ‘Topoverleg’ met trainer Bart Decru. We ginge starten. Niks aanpassing aan schema. Zou beetje dom zijn. De piek moet juni/juli zijn, dus nu moest er getraind worden. Zo’n sprinttriathlon paste perfect in die training.
Bij de zwemstart zag ik een paar badmutsen van de lokale zwemclub liggen, ideaal om die mannen te volgen dacht ik. Fout, de eerste 50m hielden ze gelijke hoogte met mij, de volgende 100m klopten ze op mijn hoofd, en de 50m daarop trokken ze aan mijn benen. Sterk gedaan jongens. De 250m daarop kon ik beginnen zwemmen. Ik kwam nog net als eerste uit het water.
Op de fiets waren we met 4 man. Elk deed wat hij kon. Bij Lowie Dewitte was dat heel veel. Lekker weertje om te fietsen ook. Tot plots iemand op een tijdritfiets voorbijknalde. (Ja, dit was een draftingwedstrijd, maar kijk, er was geen controle, dus dan moet je toch je dure fiets laten zien als het halve dorp buiten staat ) Net op moment dat ik op kop zat. Effe pompen dus om hem en de rest bij te houden. Hij reed echt 5km/u rapper. Dit was duidelijk een ex-coureur. Die steken vooral veel tijd in het van links naar rechts rijden (en terug links, en terug rechts) Je moet iets doen om weg te geraken. (Ik denk echt dat dit in de opleiding zit van renners, een recent bezoek aan circuit zolder leerde me dat). Hoezo valpartijen in de koers? Ik was heel blij toen de man wegreed van ons gezellige groepje. Het parcours was ook niet van die aard dat je met een wildeman door de haakse bochtjes wil rijden. Hij reed eenmaal weg uit het groepje ook niet veel sneller, dus alles bleef ok om te lopen. Na 21 van de 22km kwam er nog een grote groep terug uit de achtergrond (komt ervan als gezelligheid belangrijk is). Dan wordt het natuurlijk link, want daar zitten altijd mannen in die ik niet ken.
Jelle Duym in achtervolging (foto: Kristof Van Daele)
Snel vertrokken in het lopen, knie omgeslagen (ja, dat kan blijkbaar, en het doet nog pijn ook, hopelijk geen gevolgen). Controleren, af en toe achterom kijken, snakken naar water (loslaten als je water aangeeft !!), en dan toch moe & tevreden (cliché) finishen als eerste.
Ploegmaat Jelle Duym werd nog verdienstelijk 2e, mijn gezellige medevluchters vielen helaas net van het podium.” aldus het alweer leuk gekruide verslag van Koen.
De twee Atriac-atleten waren duidelijk te sterk. Het brons leek een strijd te worden tussen de overige originele vluchters, Ruben Verkempynck, Lowie Dewitte en Lukas De Jonghe, maar dat was zonder TTL’er Ruud De Rybel gerekend. De snelle loper nam ze in de laatste kilometer nog één voor één te grazen en pakte de derde plaats. De Jonghe werd vierde, Dewitte vijfde.
Eline Desaunois met een reuze voorsprong (foto: Kristof Van Daele)
Bij de dames kende Eline Desaunois weinig tegenstand. Eline had al meer dan een minuut voorsprong na het zwemmen en het verschil werd na het fietsen alleen maar groter. Uiteindelijk won ze vlot met bijna vier minuten voorsprong op Veerle Van Damme.
