Na 3 weken hard trainen en volume opbouwen voor de Ironman van de UK, kwam ik eigenlijk redelijk vermoeid aan de start van de 1/2e triathlon in Eupen. De bedoeling was om hier nog even een stevige, rustige training te doen om daarna de riem er af te leggen, en te taperen naar de Ironman.
Eupen ligt nogal redelijk ver van Temse, en de start was al om 10u, dus was het vroeg opstaan. Om 5u45 ging het wekkertje af. Da’s ook al een goeie specifieke training voor de Ironman 
Na een stevig ontbijtje zijn we dan richting de oostkantons gereden. We vertrokken met een stralend zonnetje, maar hoe dichter we bij ons doel kwamen, hoe donkerder en druileriger het er uit zag. Om 8u in Eupen aangekomen begon het te regenen en voelde het behoorlijk koud aan 
‘k Had dan ook al lang voor de start mijn wetsuit aangetrokken, dat was lekker warm
Om 10u werd dan de start gegeven, en zetten de 350 atleten zich in beweging voor een 2500m lange zwemproef in het bruine, ijzerrijke water van het stuwmeer. Toch een geweldig zicht om aan de voet van die imense stuwdam te zwemmen.
Ik had me voorgenomen om alles rustig aan te doen, dus heb ik me ook iets uit de drukte gelegd en op ‘t gemakske de 2,5km gezwommen. Zonder veel moeite kwam ik in net geen 40’, als 137e uit het water.
Intussen was het gestopt met regenen. Maar het voelde nog koud aan, dus nam ik in de wissel even de tijd om een trainingsvestje aan te trekken.
De fietsproef was door werken aan de waterzuivering, anders dan de vorige jaren. De zware klim naar de stuwdam (5x) werd uit het parcours geschrapt. Nu ja, in Eupen blijven er nog klimmetjes genoeg over 
De banen lagen nog nat, en het wegdek is daar niet overal om over naar huis te schrijven, dus voorzichtig zijn was de boodschap. Ik nam geen enkel risico. Al heel snel begonnen er heel wat fietsers over mij te komen, maar ik liet begaan. Ik bleef mezelf steeds maar in toom houden met de UK in gedachte.
Na 2u39 fietsen zaten de 78km met een goeie 900 hoogtemeters er op, en begon ik in 203e stelling te lopen. Nog een rustig duurloopje van 21km en de missie zat er op
Maar al snel voelde ik dat de benen goed zaten. Héél goed zelfs.
Tijdens een korte plaspauze in het begin van de 1e ronde kwam Karel Pardaens mij voorbij. Ik begon terug te lopen, en vreemd genoeg liep de Rosse Raket niet echt weg van mij. Lag het aan mij? Had ik ZO super benen? Nee hoor, bij Karel was het licht gewoon uitgegaan. Aan het einde van mijn 2e ronde was het dan zo ver: een once-in-a-lifetime dat ik Karel voorbijliep. ‘t Gaf toch een raar gevoel.. Nu ja, Karel was wel een ronde verder. Hij finishte, ik moest er nog eentje doen.
Maar de ene na de andere liep ik moeiteloos voorbij. Mijn rustige duurloop was intussen al stevig intensief. Maar de motor draaide soepel. De benen voelden super. En ach, de UK is nog 2 weken, tijd genoeg om te recupereren.
Na 1u30 op dit loodzware parcours, en 4u49 totaaltijd, had ik mijn zwempositie terug genomen. Van de 203e plaats was ik weer opgerukt naar die nummer 137.
Nu gaat echt de riem er af, en is het recupereren tot in Sherborne.
