vistaDirk Verleyen, de snelste advocaat van België, testte Vista. Niet het nieuwe besturingssysteem van Microsoft, maar een pedaal die de krachtoverbrenging op de trapas en het dode moment bij de ronddraaiende beweging moet verminderen.

 

 

In januari kon ik via Loïc Hélin een set pedalen van Vista testen. Via de site www.vistadeal.com had ik wat info over deze pedalen gelezen en de filosofie erachter sprak mij wel aan : geen gedoe met eigenaardige en peperdure cranckstellen zoals de Rotorcrancks of Powercrancks (waar ik trouwens geen goed of slecht woord voor heb aangezien ik deze nooit geprobeerd heb), maar “gewoon” een stel pedalen die zorgen voor een afwijkende geometrie. 

Het komt er simpel gezegd op neer dat de as van je pedaal een stuk naar voor en naar onderen wordt verlegd. Het beloofde voordeel zou bestaan in het supprimeren van de dode punten en vooral in de grotere hefboom bij het duwen en een korter terugkeermoment bij het trekken aan de pedalen.

Bij de installatie van de pedalen duiken toch enkele probleempjes op : de pedalen hebben immers een breed cirkelvormig uiteinde, daar waar de schroefdraad in de traparm draait. Bij mijn carbon crancks had dit tot gevolg dat er, ondanks een tussenring, wrijving was tussen het pedaal en de traparm, zelfs in die mate dat ik de pedalen niet volledig muurvast kon draaien, met als gevolg dat, alhoewel reeds na een paar duizend kilometer, één pedaal loskwam tijdens het fietsen. De carbon cranck is intussen ook een beetje uitgesleten door de continue wrijving.
Anderzijds heb ik vastgesteld dat dit probleem onbestaande is op (klassieke) Dura Ace crancks : geen wrijving en een vrij soepele werking.
De vorm van het uiteinde van je crancks kan dus in bepaalde mate wat hinderlijk zijn, maar naast het genoemde nadeel wordt de werking van de pedalen niet gehinderd. Enige vragen kunnen wel gesteld worden bij het open uiteinde : wellicht is hier regelmatig onderhoud en smering vereist, in tegenstelling tot andere pedalen waar alle lagers afgedicht zijn.

Het in- en uitklikken gaat, in vergelijking met de meeste andere pedalen, moeizaam. Bij het inklikken is precisie vereist, en bij het uitklikken veel kracht. Als tri- of duatleet is dit echter eerder een voor- dan een nadeel : je schoenen zijn toch al op de fiets bevestigd en het risico op onbedoeld uitklikken van je schoenen is nihil.

Alhoewel wat stroef in het begin, is er voldoende laterale bewegingsvrijheid om een goede positie van de schoenen te bekomen.
Het systeem zorgt er dus voor dat je als het ware één met je fiets bent.

Door het verlaagde en naar voren geschoven punt van krachtoverbrenging moet er wel flink aan het zadel gesleuteld worden : in mijn geval betekende dit één cm naar voor en zeker 2 cm omlaag. Dit impliceert ook dat je anders zit op je fiets als je de stuurhoogte niet aanpast of kan aanpassen. Op dit punt moet er dus wat geëxperimenteerd worden, zelf heb ik toch driemaal de positie moeten aanpassen (telkens verlaging van het zadel).

En dan het belangrijkste punt : worden de beloofde voordelen ook waargemaakt ? Laat mij meteen duidelijk zijn : mijn bevindingen zijn van louter subjectieve aard aangezien ik geen specifieke labotests en dergelijke heb gedaan !
Niettemin is het duidelijk dat de pedalen doen wat ze beloven : wat bij het eerste gebruik immers direct opvalt is de grotere hefboom. Je rijdt tijdens de duwfase immers met een cranck van pakweg 190mm in plaats van 175mm.
Dat voelde ik heel duidelijk bij het optrekken na bochten en bij het klimmen : het accelereren gaat een stuk beter en ik ben er vrij zeker van dat een groter vermogen kan worden overgebracht. Een groter verzet krijg je dus wat makkelijker op gang.
Deze eigenschappen lijken dus bij voorbaat interessant voor renners.

Wat ook duidelijk is, is dat het met deze pedalen makkelijker wordt om een heel zwaar verzet rond te krijgen. Dit merkte ik bij het uitvoeren van krachttrainingen op het zwaarste verzet : dit leek plots veel soepeler en makkelijker te gaan.
Niettemin heb ik ook de indruk dat de voordelen ook aanwezig zijn bij rijden en klimmen op een soepel verzet. De pedalen geven alvast niet de neiging om zwaarder te gaan rijden, wat wel het geval schijnt te zijn met systemen zoals de Powercrancks.

Of de pedalen uiteindelijk zorgen voor een betere fietstijd op een Ironman is wellicht niet eens te meten, maar aangezien de Vistapedalen volgens mij geen enkel nadeel hebben qua rendement, gaat op zijn minst het adagium “baat het niet, dan schaadt het niet” op.
Ik ben echter geneigd te denken dat er wel een voordeel zal zijn, aangezien er door de grotere hefboom in verhouding minder kracht nodig is om de pedalen aan dezelfde snelheid rond te draaien. Doch dit moet meetbaar zijn in labotests…