Het had dé wedstrijd voor Marino Vanhoenacker moeten worden. Hij legde dit jaar een geweldig parcours af met onderandere de overwinnning van de Ironman Frankfurt. De conditie was perfect, in de aanloop naar de Ironman van Hawaii liep alles vlotjes en Marino leek heel relaxed en zelfzeker de dagen voor de wedstrijd. Hawaii 2012 ging die van Marino worden. Dat was alvast het plan. Intussen weten we allemaal dat het helemaal anders is uitgedraaid. Maar wat is er mis gelopen?
Het was eigenlijk een samenloop van kleine dingetjes die samen tot een totale inzinking van Bink hebben geleid. Het zwemmen ging redelijk. Al werd de pees er langer opgelegd dan andere jaren. Marino raakte achteraan de groep en verloor nog een 30-tal seconden door wat van de lijn af te wijken. Aan het einde van de zwemproef keek hij tegen een achterstand van 2 minuten aan tegenover Andy Potts, maar niks om zoch zorgen over te maken. Marino wisselde vlot, maar toen liep het grondig mis. In het filmpje hieronder kan je zien dat Chris “Macca” McCormack bij het opstappen op de fiets geweldig heen en weer zwalpt en met zijn voorwiel de derailleur van Marino volledig scheef plooit.
{youtube}Vfpe_xEfLA4{/youtube}
Door deze botsing, kon Marino op het groot mes enkel nog zijn 4 kleinste tandwieltjes achteraan pakken, de 11-12-13-14. Op de kleine plaat vooraan, was het quasi onmogelijk om nog een versnelling te pakken. Er zat dus niets anders op dan puur op kracht te gaan rijden. Zeker bergop en met zware tegenwind zal dit ongetwijfeld extra, onnodige krachten hebben gekost.
Nu ja, na de fietsproef was er een voorsprong van 8:30, dat had voldoende moeten zijn…. Marino kon zijn ritme niet helemaal vinden en liep het tempo om zijn marathon in 2u50-2u52 te lopen. Jacobs maakte “slechts” 15 seconden per mijl goed. Puur wiskundig gezien had er geen probleem geweest. Maar de zon brandde intussen keihard in Hawaii, de temperatuur was hoog. Héél hoog. Marino kwam tijdens zijn marathon blijkbaar vroeger dan verwacht aan de bevoorrading. De ene bevoorrading was gewoon nog niet klaar. Aan de andere waren de helpende kinderen meer bezig om een foto te maken van de wedstrijdleider, waardoor ze “vergaten” om hun bekertje water af te geven. De wedstrijdleider werd stilaan de wedstrijdlijder. De zware inspanning tijdens het fietsen, het tekort aan vocht en de broeiende hitte zorgden ervoor dat het licht van Marino volledig uit ging.
Hoofdpijn, buikspieren in kramp, pijn in het middenrif. De handrem sprong op, Marino stond geparkeerd langs de weg. Bij de hulppost dat hij nog even een paar goeie slokken Cola te drinken en weer te vertrekken, maar dat was absoluut geen optie. Marino werd 45 minuten aan de zuurstofpomp gelegd. In plaats van de finishlijn, eindigde de ironman voor hem in de ziekenwagen.
