Het eerste weekend van september staat reeds 3 jaar met rood aangestipt in mijn agenda, want dan vindt één van de mooiste en zwaarste LD triathlons van Europa plaats in Geradmer (Fr). Dit jaar was trouwens een jubileum editie: 20-jarig bestaan en daar werd dan ook het EK LD aan gekoppeld. Op het menu: 4km zwemmen in een prachtig meer, 120km fietsen (3 ronden met in elke ronde 3 serieuze klims – totaal 2400hm) en 30km lopen (4 rondjes rond het meer – totaal 200hm).
Op donderdag kwamen we aan in de gietende regen en het zag er niet naar uit dat er de daaropvolgende dagen verandering in het weerbeeld zou komen. Groot was dan ook onze vreugde toen het vrijdag de ganse dag prachtig weer was en men voorspelde dat het zaterdag nóg beter zou worden! Het mocht echter niet zijn… Terwijl ik op zaterdagochtend rond 5u30 de douchekraan opendraaide had ik blijkbaar ook de wolken boven Gerardmer geactiveerd want het water viel met bakken uit de lucht. Enfin, we hadden ons ingeschreven en er ver voor gereden dus starten zouden we, weze het niet van harte.
Om 8u40 werden we in gang geschoten. Voor één keer hoopte ik echt dat het zwemmen zéér lang zou duren want in het meer met een wetsuit was zonder twijfel de warmste plek om die dag te vertoeven. Helaas, aan alle mooie liedjes komt een eind en na 1u09 zwemmen kwam ik in de immer gutsende regen uit het water. Wegens de zwaarte van het parcours had ik besloten om enkel een licht Odlo-hemdje met windstopper boven mijn wedstrijdpak aan te doen en zodoende zat ik na een korte wissel op mijn carbonnen ros richting de eerste van negen klims die dag. De benen voelden relatief goed aan en ik gaf er direct een lap op in de wetenschap dat er na iedere klim een recuperatiemoment tijdens de afdalingen zou komen. Ik had goed gegokt met mijn kledij strategie, want tijdens het fietsonderdeel had ik het – in tegenstelling tot vele collega atleten – op geen enkel moment echt koud. Soit, het fietsen verliep zoals gezegd vlot en ik haalde constant andere atleten in. Mijn totaal gebrek aan angst tijdens het afdalen speelde wel in mijn voordeel want de weg lag er overal steeds zeer nat en glad bij.
Na iets minder dan 3u45 fietsen kwam ik in T2 en kon ik aan het lopen beginnen. Hier voelde ik direct dat er iets fout zat. Mijn lage rug deed veel pijn en deze pijn straalde door tot in mijn linker enkel. De eerste 2 loopronden was het dus serieus op de tanden bijten. Gelukkig ebde de pijn halverwege het lopen weg en daardoor kon ik in het tweede deel zelfs nog een klein beetje versnellen en toch nog een redelijke looptijd neerzetten. Ik was zeer gelukkig toe ik na 7u10 over de finish liep – de regenintensiteit varieerde nog steeds tussen veel en zeer veel – en vluchtte direct naar de warme massagezaal waar ik bijna een vol uur uitstekend werd gemasseerd en gestretched.
De eindbalans voor mij was vrij positief: 30ste overall, 8ste van de niet-pro atleten en 3de in mijn agegroup. En, ondanks het onophoudelijke rotweer, een verbetering van al mijn peroonlijke besttijden op het parcours!
Dat het een zware wedstrijd was bleek ook uit het feit dat er meer dan 10% opgevers waren en er tevens een grote groep atleten zelfs niet aan de start verscheen…
Volgend jaar eens een editie met zeer veel zon ter compensatie?
Met vriendelijke groeten
Sam Gydé
