Vorig weekend was er de eerste grote afspraak van het seizoen; een Franse Grand Prix te Chateau-Renault met afstanden 5 km lopen, 30 km fietsen en nogmaals 5 km lopen. Nagenoeg alle toppers stonden aan de start en het beloofde dus een spannende wedstrijd te worden. In Frankrijk is de teamcompetitie heel belangrijk en ik maak er deel uit van Mulhouse Olympique Triathlon-Duathlon met ploeggenoten Sergio Silva (POR), Kris Coddens, Yoann Vincent (FRA) en Toumy Degham (FRA). Gezien onze onderlinge kwaliteiten hadden we afgesproken dat Silva zijn energie zou sparen voor het tweede lopen en ikzelf iets zou proberen tijdens het fietsen.

Het eerste lopen waren twee rondjes van 2,5 kilometer op een sterk geaccidenteerd parcours. Na een kort aanloopstuk moesten we al snel een steile beklimming doen naar het kasteel toe, daarna was er een gevaarlijke afdaling met lange treden waar het heel moeilijk was om de juiste looptred te vinden. Op dergelijke sprintwedstrijden is het voor mij meestal moeilijk om de kopgroep te volgen tijdens het lopen, maar ik had al vrij snel het gevoel dat de benen vrij goed zaten. Het ging uiteraard snel genoeg, maar ik kon goed mee zonder al te diep in verzuring te gaan. Na 5 kilometer lopen kwamen we met een kleine 15-tal atleten de wisselzone binnen. Ik nam een heel slechte wissel en verloor hierdoor een tiental seconden; het is duidelijk dat ik er de komende week enkele extra trainingen zal moeten aan spenderen. Gelukkig had ik niet al te veel moeite om terug aan te sluiten bij de kopgroep.

Het fietsen waren vijf ronden van circa 6 kilometer op een vrij technisch parcours. Het eerste gedeelte was vrij vlak maar op het einde zat er een kuitenbijter van 18% in, waar ik toch een serieuze schifting hoopte door te voeren. In de eerste ronde zat ik te ver om iets te proberen maar de tweede keer slaagde ik er toch in om alleen weg te rijden. De helling bleek te kort te zijn en al snel kwamen er heel wat atleten terug aansluiten maar toch was de kopgroep uitgedund tot 8 personen. De volgende ronde probeerde ik dan maar opnieuw een selectie door te voeren en dan was ik samen weg met Nicolas Capoferri (FRA) en Rob Woestenborghs (BEL). We slaagden erin om vrij snel onze voorsprong uit te diepen. Spijtig genoeg moest Rob de wedstrijd stoppen wegens lekke band waardoor ik enkel nog de hulp had van Capoferri. Net voor de wissel, op de laatste helling, heb ik Capoferri achtergelaten zodat ik met een bonus van 10 seconden de tweede wissel binnenkwam. Op de achtervolgende groep had ik ondertussen ongeveer 1 minuut voorsprong.

Het tweede lopen ging niet zo vlot meer, wat uiteraard normaal is na een dergelijke inspanning op de fiets. Slecht was het zeker ook niet want ik had nog altijd de tiende tweede looptijd. Toch moest ik mij op het einde nog reppen voor de eindwinst, want Silva kwam opzetten als een echte sneltrein. Gelukkig kan ik meestal nog rekenen op een goede eindsprint! Uiteraard ben ik supertevreden met deze overwinning, het is de eerste keer dat ik een Grand Prix win. Het is vrij lang geleden dat ik op de korte afstand nog zo goed was en het deed deugd om de wedstrijd naar mijn hand te kunnen zetten. Uiteraard nemen we met de ploeg van Mulhouse ook de leiding in het ploegenklassement. Het seizoen is goed begonnen, we hebben de smaak opnieuw te pakken, hopelijk kunnen we zo verdergaan.

Mijn volgende wedstrijd is de Powerman Horst (NED) op 20 april.

Groeten,

Joerie.