Een nieuwe topconfrontatie slechts een week na mijn minder EK en ditmaal te Duinkerken (FR).
De complete top 5 van het voorbije EK stonden aan de start, aangevuld met een resem wereldtoppers. Dus deze grand prix kondigde zich aan als een loodzware opdracht.
Ikzelf was behoorlijk geprikkeld door het falen van mijn zwemmen vorige week dat te wijten was aan stom verlies van muts en bril. Ik had iets recht te zetten en wou vooral goed zwemmen en dit uiteraard doortrekken in het verdere raceverloop. De zwemstart beloofde vuurwerk daar de eerste boei slechts op 220m lag en er een bende wilde zwemmers als een losgeslagen torpedo naartoe vlogen.
Ik had een nieuwe muts gefabriceerd uit een neopreen duikersmuts waaronder mijn zwembril veilig kon schuilen en ik deze keer hopelijk met het broodnodige zicht het zwemmen kon beëindigen. Dit atribuut deed het vootreffelijk en ik kon vlot opschuiven ondanks een helse start. Het deed me deugd dat ik aansluiting had met de kopgroep en voor me vice-europees kampioen moulai voor me aan land zag kruipen.
De wissel was goed en we begonnen aan het fietsonderdeel. We hadden direct een goede samenwerking en de jacht begon….
Belaubre en 3 kompanen reden 20sec vooruit en onze groep van 35 atleten legde er danig de pees op! Het ging zelden onder de 50km/uur en we werden continu op een lint getrokken. Meerdere atleten werden gelost en het was voor mij vitaal dat ik goed vooraan kon postvatten en dusdanig anticiperen.
Na de 2e van 5 ronden kon ik in de eerste 15 postvatten en het was vechten om deze positie te behouden. Op mijn ergomo wattagemeter zag ik meermaals wattages van +400 watt( zeer nuttig toestel trouwens). Tijdens de laatste ronde werd er zeer nerveus gereden en wou iedereen naar voor, wat op dit bochtig parcours zeer gevaarlijk was. Na een aantal moeilijke bochten van dit technische parcours gebeurde het onvermijdelijke en hoorde ik (gelukkig achter me) een droge knal, een aantal atleten werden betrokken in een val. Ik kon rond de 17e positie de wissel ingaan.
Het lopen ging snoeihard en ik had het moeilijk om het harde tempo te volgen (mede dankzij de stevige rukwinden). Ik kon me rond positie 20 handhaven en finishte uiteindelijk als 21ste.
Een zeer harde race was het. Het fietsen was ongelooflijk intensief en kostte zeker krachten waardoor mijn sterke loopnummer iets minder was. De opsteker van de dag was mijn goede zwembeurt! Nu zorgen we voor de nodige recup en volgende week staan we aan de start bij de moeder der World cups nl. Madrid.
Sportieve groeten
Kjell
