Zondag was het zover: ‘den halven van tstad’

Sofie had een vrijgezellen dus had ik een weekend het kot voor mij alleen ( en zo dacht ons Huka er ook over door nen drol te draaien op het midden van onzen parket!).
Zaterdag was ik met Pieter De Neve nog is een laatste keer het kleine lusje in Berendrecht gaan verkennen en diene kan toch een stukske fietsen. Ik wou losfietsen maar tegen de wind was dienen daar 37 aan het rijden… Wijselijk eigen tempo dus gereden om niet boven de 130 HR te komen. Daarna nog 20 minuutjes de benen gaan losgooien en dan ons gaan inschrijven en ne pasta gaan eten (den 2de van den dag)

Zondagmorgend vroeg wakker om wat musli en yoghurt te eten en alles in te laden en tegen 9u stond ik in T2 om mijn loopgerief te gaan klaarzetten. Dan met de fiets naar de start van het zwemmen en alles gaan klaar zetten in T1.

Ik had mij helemaal vooraan gelegd maar door de zwemmers achter mij werden wij steeds verder geduwd waardoor wij al ver voor de witte ballon lagen. De kayakers riepen dat we achteruit moesten maar dat was onmogelijk omdat je daar niet meer doorgeraakt. Ze moesten dus wel het startschot geven en daardoor was ik heel vlot weg en ik legde mij helemaal rechts zodat ik vrije baan had. Aan de eerste witte boei wel wat vlok , maar het viel nog mee en ik kon mooi in de voeten (die je wel totaal niet zag in het vuile water) blijven zwemmen en ik voelde dat er voor mijn doen een deftige zwemproef in zat. Na 30:27 (hr157) zat het zwemmen erop als nr 204 en kon de wedstrijd beginnen.

In de wisselzone lopen die mannen allemaal zo traag dat ik er vlot 30 kon passeren en na 2:25 kon ik als 174ste beginnen fietsen.

Direct een paar winegums binnen en de waaslandtunnel tegen 61 naar beneden. Sneller wou ik niet want ik voelde dat mijne kuota niet echt stabiel was boven de 60. Ik zat direct in een heel goed tempo en zorgde dat ik voldoende dronk en at. Na 30km kreeg ik een waarschuwing omdat ik geen 3 meter tussen liet toen ik iemand inhaalde…terwijl er op het einde een pro vrouw op 30centimeter van wiel bleef rijden en daar zeggen ze niks op…tja 😉 Het fietsen ging eigenlijk vrij vlot voorbij en af en toe kwam er iemand voorbij(zoals pieter 😉 maar ik probeerde mijn eigen tempo te fietsen. Wel nog even heel goed oppassen op een bepaald ogenblik stond de politie op een plaats waar er blijkbaar veel onderuit zijn gegaan bij de treinsporen, en daar Toen heel traag over en kunnen recht blijven. De terugweg stond er een enorme wind tegen maar ik voelde dat ik nog voldoende power had omdat stuk te doen. Eenmaal op de leien kwam er ineens een groep van 30man over mij en die zaten zelfs op minder dan 2-3meter van elkaar. Ik mij gewoon op kop gezet van de groep want ik zou het zelfs niet kunnen verdragen moest er iemand ne foto hebben waarbij ik middenin ne groep zit! Gelukkig dat ik dat gedaan heb want op 300meter van de wisselzone was een rotonde waar ze achter mij tegen de grond gingen. Na 2u20:40 (Hr158) zat het fietsen erop en was ik 80ste geworden. In de wisselzone toch beslist van niet van kousen te wisselen ook al waren ze kletsnat van de bakken regen die we over gekregen hadden. Op de ironman zou ik wel wisselen want dat is toch een pak comfortabeler. Na 1:32 kon ik als 77ste beginnen lopen.

Ik zat direct in een vlot tempo en wou niet forceren dus zeker niet boven de 160 hartslag gaan was de boodschap. Voor mij waren er toch ineens een 8-tal atleten en op het einde van de kaaien had ik ze al te pakken. Het loopparcours was veel mooier dan vorig jaar en was echt genieten. Langs het parcours stonden allemaal kennissen van vroeger op de unief , het werk,… ik passerde mijn kot waar ik jaren gewoond heb, de meir, de groenplaats, de kaaien waar ik loopschoenen versleten heb. Dit was echt het toppunt van genieten! De eerste 5km zaten erop na 19:09 de volgende 19:45 . De laatste ronde niet meer naar de hartslag gekeken en beginnen versnellen(althans dat is het gevoel dat je hebt ) , het voelde aan alsof ik dit tempo kon blijven lopen (21km in 1u23:54 HR161). Na 4u19:00 kwam ik als 55ste dolgelukkig over de finish. Voor mij was dit de beste wedstrijd dat ik al ooit gedaan had en vooral het gevoel dan. Ik weet ook wel dat de meeste subtoppers in Eupen waren en dat er ook nog wel wat gevallen zijn of pech hadden..maar dat was vorig jaar net hetzelfde en toen was ik 97ste geworden 😉

Vandaag totaal niet stijf en zin om erin te vliegen voor Florida… maar die fout ga ik dus niet maken want dan zou ik veel te vroeg in vorm zitten. Nu een weekske rusten (ook mentaal want 4 weken geleden zag ik het totaal niet meer zitten) en dan rustig starten met de voorbereiding . Den basis is perfect dus florida kan heel mooi worden.. op 1 november gaat het gebeuren 😉

Oli
ps: nen dikke merci aan Tim(De vilder) om mij te kalmeren en het schema aan te passen toen ik het 4 weken geleden beu was … rust kan soms wonderen doen!