Afgelopen weekend stond ik nog eens aan de start van een wedstrijd, wederom een internationaal treffen, ditmaal geen verre verplaatsing, maar een race bij onze noorderburen in Nederland. Holten staat al jaren als premium cup op de kalender, ik stond er al tweemaal aan de start, mooie wedstrijd, knap deelenemersveld en volgend jaar het decor voor het europees kampioenschap. Dit was dus het zogenaamde "EK test event".
Voor de wedstrijd was het weeral van "dat". Het zit me precies niet mee, telkemale ik mee wil doen aan een triathlon begint het te gieten… Gelukkig zakte de temperatuur zelf niet te veel en heb ik tijdens de wedstrijd ook geen last gekend van onderkoelde voeten of handen. Tijdens het lopen klaarde het weer ook helemaal op.
Aan pontonstarten ben ik tegenwoordig wel al gewend, al verliep het deze keer toch niet erg vlot. Aan de eerste boei was duidelijk dat ik men start eigenlijk gemist had, een inhaalrace was wel aan de orde. Tegen het einde van de eerste zwemronde kon ik mezelf tot op enkele meters van de staart van het eerste "pak" zwemmen, een gat dat ik dan in de tweede ronde kon dichten, al was er ondertussen vanvoor nog enige afscheiding gekomen.
Ik kroop aan wal met Lander naast mij, en dankzij een goede wissel sprong ik de fiets op samen met Huib Rost en Boris Dessenoix. Stervend in het wiel van deze hardrijders maakte ik de aansluiting met de kopgroep tijdens de 10km lange aanloopstrook naar Holten-City, waardat we nog 5 plaatselijke rondes onder de wielen geschoven kregen.
Op enkele demarages na zakte het tempo verschrikkelijk, ik heb dit jaar nergens zo’n tamme fietsgroep meegemaakt, vrij frustrerend want "schoon volk" dat uit de achtergrond terugkomt kan dan gewoon niet uitblijven. Zo werd tijdens de derde ronde onze groep vervoegd door een tweede peleton met daarbij ook een delegatie belgen.
Ik reed al heel de koers attent vooraan, kwestie van in de technische stroken zelf mijn lijn te kunnen kiezen, en bij mogelijke valpartijen van anderen niet zelf in de problemen te raken.
In de laatste ronde werd het natuurlijk drummen naar de wissel toe, maar ik liet me hier niet meer opzij zetten.
Groot Kick moment, ik bereikte als eerste de wisselzone, was eerst uit de wisselzone, en liep een kilometer lang op kop in de race. Echt wel een machtig gevoel om als eerste die wissel uit te stormen, met speaker en publiek (topsportschool atleten en begeleiding) die uw naam roepen. Ik ging die eerste kilometer dan ook hard aan, misschien wel iets te hard, maar met een motard met tvcamera naast mij kon ik me moeilijk inhouden.
Uiteraard kwamen er dan een reeks atleten die mij passeerden, 10km lang op kop lopen was nog niet voor vandaag 🙂 , maar je loopt dan wel direct op de plaatsen die recht geven op ITU punten. Na de snelle 1e kilometers kreeg ik het in de tweede ronde wel krap lastig, ik probeerde aan te pikken bij Van Es maar die stapte uit. Tijdens de derde ronde kwam ik er weer wat door en kon ik het tempo precies terug wat omhoog krijgen. Al werd het in de laatste ronde weer bijten om niet te moeten lossen, terwijl Tim Lange ons nog voorbij vloog. In de laatste kilometer ontdeed ik me van mijn twee kompanen en kon ik een 14e plaats uit de brand slepen.
Goed voor mijn ITU-ranking, ook men beste prestatie op een premium cup en eindelijk nog eens een deftig loopnummer. Al was men zwemmen vandaag wel wat minder. En stiekem, had ik eigenlijk toch top 10 willen halen. Maar als de bronzen medaille van het WK u23 hier 8ste wordt is die 14e plaats van mij wel een juiste uitslag.
Volgende wedstrijd BK in Kortrijk! Na een minder seizoensbegin begint het eindelijk wat te vlotten, ik heb er dus wel zin in.
